مصر کشوری در شمال شرقی قاره آفریقا است و شبه جزیره سینا هم که در قاره آسیا قرار گرفته بخشی از قلمرو این کشور است. مصر در جنوب دریای مدیترانه و غرب دریای سرخ قرارگرفته و از غرب با لیبی، از جنوب با سودان و از سوی شبه جزیره سینا با اسرائیل و نوار غزه در فلسطین مرز زمینی دارد.
مومیایی ها همواره یکی از عجیب و غریب ترین مواردی بوده که در دنیا وجود دارد. زمانی که صحبت از مومیایی می شود اولین چیزی که به ذهن می رسد کشور مصر می باشد. سنتی که در هزاران سال پیش در مصر وجود داشته است و باعث شده بود تا اغلب فرعون ها و پادشاهان این کشور پس از مرگ به صورت مومیایی درون تابوت های مجلل خود نگهداری شوند. اما واقعا چرا این فرایند روی اجساد انجام می شده و اینکه تاثیر و روند آن به چه صورتی بوده است؟
برای مومیایی کردن در مصر باستان برخی اوقات برای پر کردن حفره های بدن از پیاز استفاده می کردند.
مصری ها برای مومیایی کردن بدن افراد از مقدار زیادی پارچه کتان استفاده می کرده اند. در سلسله یازدهم میزان پارچه ای که برای یک مومیایی مورد استفاده قرار می گرفت ۸۴۵ متر مربع بوده است. با این مقدار می توان سه زمین تنیس را پوشش داد.
پادشاه رامسس دوم اولین مومیایی بود که پاسپورت دریافت کرد. در پاسپورت او شغلش به عنوان پادشاه ذکر شده بود.
در طی مومیایی کردن در مصر باستان اندام های داخلی از طریق برش طولی در سمت چپ بدن برداشته می شود. روحانی که این کار را انجام می داد به نام برنده یا برش دهنده شناخته می شد.
مومیایی ها در طول قرون وسطی در اروپا به عنوان دارو مورد توجه بوده اند. به عنوان مثال اروپایی ها مومیایی را جوشانده و از روغن آن برای درمان کبودی، درد شکم و بسیاری بیماری های دیگر مورد استفاده می کردند.
بر اساس گفته ی مصری ها، اوسیریس اولین مومیایی بوده است.
محبوب ترین مومیایی در جهان به احتمال زیاد ولادیمیر لنین می باشد. میلیون ها بازدیدکننده ازمسکو، این مومیایی را مشاهده کرده اند.
شیشه های کاسینی یا شیشه هایی که برای ذخیره اندام های داخلی مومیایی ها مورد استفاده قرار می گرفته است به نام خدای محلی کاناپوس (Canopus) شناخته می شود. کاناپوس همچنین یک شهر در منطقه دلتا نیل می باشد.
گفته می شود در مصر باستان، الهه ای به نام مرتسجر (Meretseger) بوده که شکلی شبیه به مار کبرا داشته و وظیفه آن محافظت از دره پادشاهان بوده است. با توجه به افسانه ها، دزدانی که به مقبره ها نزدیک می شدند همگی کور و زخمی برمی گشتند.
قدیمی ترین اهرام مصر که یکی از هرم های پلکانی می باشد به حدود ۲۶۵۰ سال پیش از میلاد باز می گردد. این مکان آرامگاه پادشاه ژوزر (Djoser) بوده و شکل آن نشان دهنده یک راه پله غول پیکر بوده که پادشاه مرده را برای صعود به آسمان و پیوستن به خدایان خورشید است.
مصریان باستان در طول مومیایی کردن تمام اندام های داخلی به جز قلب را خارج می کردند. آن ها اعتقاد داشتند که یک فرد با قلب خود قضاوت می شود.
قدیمی ترین مومیایی محافظت شده در اروپا آیس من (Iceman) بوده که در یخچال های آلپ برای بیش از ۵۳۰۰ سال حفظ شده است.
توتانخامون (Tutankhamun) تنها مومیایی سلطنتی است که با تمام گنجینه های گرانبها و با ارزش خود کشف شده است.
مصریان باستانی بسیاری از حیوانات شامل انواع گربه ها، قوچ ها، تمساح ها، موش ها، مارمولک ها و حتی تخم مرغ ها را مومیایی می کرده اند.
مهاجمان مقبره ها در مصر باستان اغلب به مرگ های دردناک گرفتار می شدند.
تفاوت بین یک اسکلت و مومیایی این است که یک مومیایی هنوز دارای برخی از بافت های نرم مانند مو، عضله و پوست می باشد.
مومیایی ها فقط در مصر نبوده و آن ها در سراسر جهان و در تمامی قاره ها یافت می شوند.
بیش از یک میلیون مومیایی در مصر کشف شده است که اغلب آن ها را گربه ها شامل می شدند.
مومیایی که به خوبی حفظ شده است شین جوی (Xin Zhui) می باشد. او همچنین به عنوان بانوی دای نیز شناخته می شود. او بیش از ۲ هزار سال پیش فوت کرده اما تمام اندام های داخلی، پوست نرم و موهای آن به خوبی حفظ شده است. او دارای گروه خونی A بوده و اندام های انعطاف پذیری داشته است.
مومیایی غار ارواح قدیمی ترین در نوع خود در آمریکای شمالی می باشد. در سال ۱۹۴۰ در نوادا مردی که به صورت طبیعی ۱۰۶۰۰ سال در ملافه های نگین دار و یک پتو از پوست خرگوش باقی مانده بود پیدا شد.
منبع: www.factretriever.com
