سیچوآن | Sichuan

سیچوآن | Sichuan

سیچوآن با مساحت 485،000 کیلومتر مربع (187260 مایل مربع) یکی از بزرگترین استان‌ها در چین است. شیب زمین‌‌های سیچوآن در کل از غرب به شرق است و شکل‌های اصلی زمین در آن شامل دشت‌، تپه‌، کوه‌ و فلات‌ است.آب و هوا در این استان معتدل است و بارش زیادی در آن روی می‌دهد. میانگین دمای سالانه سیچوآن بین 14 تا 19 ℃ و میزان بارش سالانه آن در بازه 900 تا 1،200 میلی‌متر قرار دارد.

این استان که در بخش جنوب غربی کشور چین واقع است، دروازه ورود به تبت بوده‌است. در واقع بخش غربی استان یکی از مناطق سکونت اهالی تبت است و بازدیدکنندگان می‌توانند آداب و رسوم و عادات زندگی ملیت تبت را نیز در اینجا تجربه کنند.یکی دیگر از گروه‌های قومی ‌اصلی استان، ملیت یی (Yi) است که در بخش غربی آن تمرکز دارد. شهرستان مرکز استان یعنی چنگدو، مرکز فرهنگی و صنعتی دشت کشاورزی چنگدو و یکی از اولین مراکز چاپ در کشور است. این شهر از قرن 13 با اطلس‌های لوکس، پارچه‌های ابریشمی‌ و اجناس صیقلی خود معروف بوده‌است.

پیشینه تاریخی سیچوآن

ستان سیچوآن و مناطق پیرامونی آن گهواره تمدنی بومی و منحصربه‌فرد بودند، که می‌توان تاریخ آن را به حداقل قرن پانزدهم پیش از میلاد (مصادف با سال‌های واپسین دودمان شانگ) رساند.از آغاز قرن نهم پیش از میلاد، «شو» (چنگدو امروز) و «با» (شهر چونگکینگ امروزی) به صورت مراکز فرهنگی و اداری ظهور کردند که در آن‌ها دو پادشاهی رقیب مستقر شده‌بودند.

وجود «شو» تا زمان یک کشف باستانشناسی که در سال ۱۹۸۶ در یک دهکده کوچک به‌نام سان‌ژینگ‌دوئی (三星堆) در شهرستان گوآنگان انجام شد ناشناخته مانده‌بود.باستان‌شناسان بر این باورند که این کاوشگاه، محل یک شهر باستانی پادشاهی شو است که کاوش‌های باستانشناسی تاکنون اطلاعات ارزشمندی را در مورد آن به‌دست داده‌است.

با وجودی که دودمان شین (Qin) تمدن‌های شو و با را نابود کرد ولی فرهنگ‌های مربوط به این تمدن‌ها حفظ شد و مردم سیچوآن تا امروز وارث آن فرهنگ‌ها هستند.حکومت شین در منطقه، پیشرفت فناوری و کشاورزی در سیچوآن را تسریع بخشید و سطح آن را به سطحی قابل مقایسه با دره رودخانه زرد (هوآنگ هه) رساند.

سامانه آبیاری دوجیانگیانگ که در سدهٔ سوم پیش از میلاد و تحت سرپرستی لی بینگ ساخته شد، نماد نوسازی آن دوران بود. این سامانه، متشکل از یک رشته سد بود که جریان آب از رود مین جیانگ که از شاخه‌های اصلی رودخانه یانگ تسه است را به دشت‌ها هدایت می‌کرد و از خسارت سیل‌های فصلی می‌کاست.این ساخت‌وسازها و پروژه‌های مختلف دیگر، برداشت محصول از این منطقه را بسیار افزایش داد و منطقه سیچوآن را تبدیل به منبع اصلی آذوقه و نیروی انسانی لازم برای روند یک‌پارچگی چین تحت حکومت شین نمود.

اقتصاد

سیچوآن غیر از لندفرم‌های اصلی مانند دشت، تپه، کوه‌ها و فلات‌ها، طیف گسترده‌ای از مناظر زیبا از جمله دره، حوضه، رودخانه‌، دریاچه‌، چشمه‌های آب گرم، آبشار، غارهای آهکی و غیره دارد. برخی از این مناظر مانند منطقه دیدنی جیوژایگو و دره ترامپت شل به صورت محل‌های دیدنی برای گردشگری درآمده‌اند. علاوه بر این، چشم‌انداز متنوع همراه با آب و هوای خوب، تعداد زیادی از گونه‌های گیاهی و جانوری نادر را پرورش داده‌است. کوه‌های هنگدوان در غرب استان، جایگاه بیش از یک پنجم گونه‌های گیاهی نادر کشور از جمله به اصطلاح فسیل‌های زنده، صنوبر نقره‌ای و سکویا است.

این کوه‌ها میزبان بیش از 50 نوع از حیوانات نادر نیز هستند که پانداهای غول پیکر با ارزش‌ترین آن‌ها به حساب می‌آید. در واقع، 85% از پانداهای غول پیکر چین در این منطقه کوهستانی زندگی می‌کنند و باعث شده‌اند که سیچوآن به زادگاه پانداهای غول پیکر شهرت یابد. بازدیدکنندگان می‌توانند در مرکز پرورش و تحقیقات پاندای چنگدو (یکی از مهم‌ترین مراکز در جهان برای حفاظت از پانداهای غول پیکر در قفس)، پایگاه بیفنگ جورج مرکز حفاظت و تحقیقات پاندای چین و سایر مراکز با این پانداهای دوست داشتنی تماس داشته‌باشند.

تاریخ و فرهنگ

سیچوآن یکی از گهواره‌های ملت چین است و نقش مهمی ‌در تاریخ چین ایفا می‌کند. انسان‌ها دو میلیون سال پیش فعالیت‌ در این منطقه را آغاز کردند؛ حدود 25000 سال پیش تمدن در این منطقه پدید آمد و تمدن به شدت توسعه‌یافته شوی باستان را شکل داد که با محل ستون‌های سه ستاره (سانزینگدوی) نشان داده می‌شود. با متحد شدن چین توسط امپراتور کین شی هوانگ در سال221 قبل از میلاد، این منطقه به تدریج با فرهنگ دشت مرکزی درآمیخت. در همین حال، توسعه فرهنگ محلی نیز ادامه یافت. این استان را می‌توان به چهار منطقه فرهنگی تقسیم کرد: منطقه فرهنگ با، منطقه فرهنگ شو، منطقه فرهنگ پانژی هوآ-زیچانگ و منطقه فرهنگ فلات سیچوآن غربی. چنگدو در طول سه سلسله پادشاهی (220 تا 280)، پایتخت پادشاهی شو بوده‌است.

تاریخچه طولانی توسعه اولیه تمدن‌، میراث‌های تاریخی فراوان مانند پروژه آبیاری دوجیان گویان (دوجیانگیان)، بودای غول پیکر لشان و کوه‌های اِمِی نیز ویژگی‌های برجسته محلی مانند اپرای سیچوآن و غذاهای خوشمزه محلی را برای این منطقه برجای گذاشته‌است. اپرای سیچوآن یکی از معروف‌ترین اپراهای کشور است که تغییر چهره و فرو بردن آتش، جذاب‌ترین و مرموزترین مهارت‌های آن به شمار می‌رود. غذاهای سیچوآن نیز در سراسر کشور و حتی در کشورهای خارجی به خوبی شناخته شده‌اند و به طعم‌ تند معروفند. موارد معمول منوی غذایی سیچوآن عبارتند از: هات پات، اردک دودی، کونگ پاو، گوشت خوک دو بار پخته شده و ماپو توفو Po Tofu.

شهرها

چنگدو، جیوژایگو، آبا، باژونگ، داژو، دیانگ، گریز، گوآنگان، گوآنگیوان، لشان، لیانگشان، لوژو، مِیشان، میانیانگ، نانچونگ، نیجانگ، پانژیهوآ، سویینینگ، یاآن، ییبین، زیگونگ، زیانگ.