مشرق‌الاذکار نیلوفر آبی هند

مشرق‌الاذکار نیلوفر آبی هند | Lotus Temple India

لوتوس تمپل یا معبد نیلوفر آبی (Bahá’í Houses of Worship یا Lotus Temple) معبد فرقه بهائی یا مشرق‌الاذکار نیلوفر آبی هند در شهر دهلی‌نو پایتخت هندوستان است که از معروفترین بناهای مدرن هند به‌شمار می‌آید و به عنوان مادر معابد شبه قاره هند شناخته شده‌است. به معماری این بنا که به شکل گل لوتوس است جوایز معتبر بین المللی بسیاری تعلق گرفته و مقالات بیشماری در نشریات معتبر جهانی در باره آن نوشته‌اند. معبد “نیلوفر آبی”، شاهکار معماری یک معمار ایرانی در هندوستان است.

فریبرز صهبا معمار مشرق‌الاذکار نیلوفر آبی هند

فریبرز صهبا معمار معبد “نیلوفر آبی” متولد ۱۹۴۸ در مشهد، ایرانی مقیم کانادا است. او فارغ‌التحصیل رشته معماری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است که در طرح این بنای زیبا از گل نیلوفر آبی الهام گرفته ‌است. معماری این معبد جوایز بین‌المللی فراوانی کسب کرده است. معبد زیبای “نیلوفر آبی” از جمله جایزه انجمن ساختمان‌های بتونی آمریکا به عنوان ظریف‌ترین ساختمان بتونی جهان را کسب کرده است. ا

گسترش معبد “نیلوفر آبی”

خیرا “سازمان توسعه دهلی نوطرحی برای گسترش معبد “نیلوفر آبی” واقع در پایتخت هندوستان را پیشنهاد کرده است. معمار این ساختمان در طرح این بنای زیبا از گل نیلوفر آبی الهام گرفته ‌است. معماری بی‌نظیر معبد “نیلوفر آبی” در سال ۱۹۸۶ تکمیل شد، این بنا را به یکی از جاذبه‌‌های توریستی پایتخت هندوستان تبدیل کرده است. معبد “نیلوفر آبی” از ۲۷ گلبرگ تشکیل شده است. این بنا ۹ طرف دارد که هر یک از ۹ طرف، ۳ گلبرگ دارد. ارتفاع این بنا حدود ۲۷ متر است و قطر ساختمان ۷۰ متر است که در زمینی به مساخت ۶۴ هکتار در نزدیکی کاخ ریاست جمهوری هندوستان قرار دارد.

نام دیگر معبد نیلوفر آبی

به معبد نیلوفر آبی، “مشرق الاذکار دهلی” نیز می‌گویند. سالن اصلی معبد نیلوفر آبی ظرفیتی گنجایش ۱۳۰۰ نفر را دارد. این ساختمان شامل ۲۷ گلبرگ است که از بتُن سفید ساخته شده و با سنگ مرمر سفید پوشیده شده این سنگ‌ها از یونان خریداری و در ایتالیا برش داده شده‌اند. هر یک از نُه طرف ساختمان سه گلبرگ دارد و نُه در بزرگ به تالار مرکزی به‌ظرفیّت ۱۳۰۰ نفر باز می‌شود. ارتفاع بنا از کف تا بالای ساختمان ۲۷/۳۴ متر و قطر ساختمان ۷۰ متر است و در زمینی به‌مساحت ۶۴/۱۰ هکتار در نزدیکی کاخ ریاست جمهوری هندوستان نشسته‌است. 

تاریخچه این بنای عظیم 

این بنای عظیم جدیدترین مشرق اُلاذکار بهائیان است که در جهان ساخته شده زمین آن در سال ۱۹۵۳ خریداری شده و ساخت آن در سال ۱۹۸۰ شروع و پس از ۶ سال، در ۲۴ دسامبر ۱۹۸۶ به‌اتمام رسیده‌است. در طی بیش از ۲۰ سالی که از عمر این بنا می‌گذرد بیش از ۵۰ میلیون نفر از آن دیدن کرده‌اند و گاه در هنگام تعطیلات مملکتی هند، تعداد بازدیدکنندگان به یکصد هزار نفر در یک روز بالغ شده‌است.

هندوستان با جمعیتی بین ۱٬۷ تا ۲٬۲ میلیون نفر بهایی بزرگترین جمعیت پیروان این آیین در جهان به‌شمار می‌آید. در این بنا به ندرت مناسکی ویژه بهائیان انجام می‌شود و همه می‌توانند با هر اعتقادی با سکوت به تفکر و مناجات بپردازند. انجام مراسم مذهبی و سخنرانی در سالن اصلی ممنوع است و اغلب مردم هندوستان از هر مذهب و طایفه‌ای آن‌را محترم می‌شمارند.