این روستا هیچ دزدی ندارد
رومانی ، سرزمین قلعه‌های افسانه‌ای و کاخ‌های باشکوه و پایتخت آن بخارست است. سفر به این کشور دیدنی، تجربه‌ای متفاوت از سفر به سایر کشورهای اروپایی خواهد بود. این روستا آنقدر جای امنی ست که حتی هیچ ایستگاه پلیسی هم ندارد و تا به حال در آن هیچ اتفاقی که به دخالت پلیس نیاز باشد پیش نیامده است.
گاهی در میان شهرها و روستاها به جایی منحصربفرد بر می خوریم که به خاطر داشتن ویژگی ای خاص در دنیا معروف است. این بار می خواهیم درباره ی روستای ایبتال (Eibenthal) حرف بزنیم، روستایی که در اثر یک اتفاق نامش بر سر زبان ها افتاده است. مردمی که در این منطقه ی شهر کوچک مهدینتی (Mehedinti) زندگی می کنند به حق و حقوق یکدیگر احترام زیادی می گذارند و همین ویژگی آن ها را در دنیا معروف کرده است. امنیت در این روستا آنقدر بالاست که نرخ جرم و جنایت در آن به طور قابل توجهی از میزان جرم و جنایت متوسط کشور کمتر است.
این روستا هیچ دزدی ندارد برای همین مردم برای خرید نان با خیال راحت کیف خود را در خیابان به امان خدا رها می کنند تا فردی که مسئول پخش نان است نان را تحویل و پول خود را بردارد. مامور پخش نان با ماشین از خیابان اصلی روستا می گذرد و در مسیر، برای هر خانواده نان می گذارد، مبلغ آن را از کیف پول ها برمی دارد و بقیه پول را هم در کیف می گذارد. جالبه که در طول چند سالی که این روش پخش نان متداول شده هیچ گزارشی از بابت ناپدید شدن پول ها و یا نان ها گزارش نشده است.
شهرت روستای ایبنتال، به عنوان یک روستای بدون دزد، به سال ۱۹۹۶ برمی گردد یعنی درست وقتی که اهالی برای خرید نان روش جدیدی را در پیش گرفتند آن ها کیف خود را به همراه پول در گوشه ی خیابان بر روی نرده ها آویزان می کردند تا مامور پخش نان، نان آن ها را در کیف گذاشته و پول خود را بردارد. شاید برایتان این سوال پیش آمده که مگر این روستا نانوایی ندارد؟! آخرین مغازه ای که در این روستا فعال بود در سال ۱۹۸۹ بسته شد و از آن زمان مردم برای تهیه نان باید منتظر مامور پخش نان می ماندند، این مرد هر دو روز یکبار نان ها را در ماشین بزرگی می گذاشت و از روستایی که حدود ۲۰ کیلومتر آن طرف تر بود به این روستا می آمد.
در ابتدا اهالی روستا مجبور بودند تا مدت ها در کنار جاده بایستند تا از ماشین پخش نان جا نمانند تا اینکه به ذهن یکی از اهالی روستا ایده ی خوبی رسید: یک کیف به همراه یادداشت و پول را در کنار جاده قرار دهیم تا مامور پخش نان خودش همه ی کارها را به تنهایی انجام دهد. اهالی روستا مطمئن بودند که هیچ وقت کسی نان و یا پول آن ها را برنمی دارد و از آن جایی که روستا در منطقه ی کوهستانی قرار گرفته پس آدم غریبه هم معمولا به این منطقه رفت و آمد نمی کند.
یکی از اهالی روستا که خانمی ۷۵ ساله است می گوید: «ماشین پخش نان هر ۲ دو روز یک بار به این روستا می آید و من ۴ تا ۵ نان می خرم. من تعداد نان هایی که نیاز دارم را بر روی یک کاغذ می نویسم و مقدار مبلغ آن را هم در کیف می گذارم. مامور همین که به جاده ی این روستا می رسد با دیدن کیف ها، نان ها به همراه بقیه ی پول را در همان کیف می گذارد. تا به حال هیچ مشکلی پیش نیامده و من در این مدت هیچ وقت نشنیدم که نان ها و یا پول ها ناپدید شوند!»
البته این حرف ها فقط در مورد نان نیست! مردم این روستا به حق و حقوق همدیگر هم احترام می گذارند و هیچ وقت بدون اجازه به باغ و یا حیاط هم نمی روند. حتی در جلوی مزرعه، آن ها اول صاحب مزرعه را صدا می زنند و اگر کسی جواب نداد پا به داخل مزرعه نمی گذارند. تا به حال در این روستا هیچ دزدی و سرقتی اتفاق نیفتاده یکی از اهالی می گوید در گاراژ خود وسایل پر استفاده ی زیادی دارد و درب آنجا هم همیشه باز است اما تا به حال چیزی به سرقت نرفته است.
منبع: odditycentral.com
