پل طنابی که هزاران سال سالم مانده 

امروز با ایلیاگشت همراه باشید تا شما را با یکی از عجایب دنیا آشنا سازیم. در میان جاذبه های بی نظیر و تاریخی که در جهان وجود داشته و هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد، شاید پل ها حرف اول را بزنند. پل ها به دلیل اینکه مسیر ارتباطی را در مناطقی که انسان به سختی ایجاد نموده، فراهم می کنند، همیشه مورد بازسازی بوده اند. در این میان پل طنابی اینکاها در پرو را باید معرفی نمود. چرا که این پل، نه تنها ادامه دهنده و بازمانده میراث اینکاها بوده بلکه قدیمی ترین پل طنابی و الیافی جهان نیز محسوب می شود. این پل آخری پل از نوع خود در جهانست که همچنان میراث قدیمی اینکاها را ادامه داده و زنده نگاه داشته است.

هر سال، جوامع روستایی در پرو، یک سنت باستانی را انجام می دهند که به عصر تمدن اینکاها برمی گردد. هر ساله سه روز طول می کشد تا پل طنابی کسواچاکا Qeseswachaka را به عنوان یکی از مسیرهای دسترسی در سیستم جاده های باستانی اینکاها Incan بسازند. این پل آخرین نوع از این مدل پل ها در جهان است.

فرایند تکرار شونده آویزان کردن طناب ها و الیاف های پل طنابی اینکاها Qeswachaka در طول سال ها، باید هر ساله تکرار شود اما ساختار زندگی جوامع شرکت کننده و نحوه انجام این کار در تمام طول این سال ها تغییر نکرده است. سازمان آموزش و پرورش، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) این آداب و ساخت و ساز را برقراری ارتباط، تقویت پیوندهای بین قرن ها و تأیید هویت فرهنگی این اقوام می داند.

هر بهار کل قبیله باقی مانده اینکاها به دور هم جمع می شوند تا تجدید حیات را جشن بگیرند. این مردان و زنان، از هر دو سمت پل طنابی اینکاها کار خود را شروع می کنند. تمام افراد بزرگسال روستا، طناب های قطور بافته شده از الیاف گیاهی را با خود تا بالای کوه حمل نموده و برای بازسازی پل آماده می شوند. این طناب های بافته شده و قطور صدها متر طول داشته و ضخامتی به اندازه قطر هر انسان دارد. تمام این طناب ها را در سرتاسر پل به کار می گیرند تا قدیمی ترین پل طنابی جهان را دوباره احیا کنند. پروسه مهیا سازی طناب های بافته شده خود مدت ها طول می کشد.

در برنامه بازسازی پل، مردم روستا، کم کم شروع به بریدن بخش های مختلف پل می کنند تا در نهایت قسمت های قدیمی را با قسمت های جدیدتر جایگزین نمایند. پس از گذشت ۳ روز کار سخت و نفس گیر بر روی پل، می توان شروع به بافتن پل جدید طنابی نمود. پل کسواچاکا نام همین پل طنابی اینکاها بوده که برای ۵ قرن و هر ساله طبق سنتی قدیمی زنده و سالم باقی مانده است. برای قرن های متمادی این پل، تنها راه ارتباطی روستاهای اطراف رودخانه با یکدیگر بوده است. این رودخانه در استان کاناس پرو (Peru’s Canas Province) واقع شده و دقیقا همانند دیگر پل هایی است که در زمان امپراطوری اینکاها بر روی رودخانه ها ساخته می شود. پل کسواچاکا از جمله دیگر پل های اینکاها بوده که در مسیر جاده رفت و آمد این امپراطوری قرار داشته و دسترسی به دیگر مناطق و اقوام را فراهم می کرده است.

هر ساله، مردمان و قبایلی که به زبان کوئچوا (Quechua) صحبت می کنند، به دور هم جمع می شوند. این اقوام در منطقه جنوبی رشته کوه آند به دور هم جمع می شوند. آن ها مواد خام – الیاف طبیعی و پوشش های گیاهی محلیمورد نیازشان را جمع آوری می کنند تا از آن ها برای ساخت طناب های قوی و بافتن طناب هایی گیاهی و الیافی استفاده کنند. طناب ها همانند کابل هایی  قوی بافته می شوند تا بتوانند آن ها را در هر دو طرف پل ببندند. برای بالا رفتن کارایی بیشتر پل، از دو طرف انتهایی پل، طناب های از قبل بافته شده را گرفته و شروع به تعوض با طناب های قبلی می کنند. هر یک از این طناب ها توسط دستان این هنرمندان زبر دست بافته شده و پلی مستحکم را تشکیل می دهند.

در ادامه مقاله پل طنابی که هزاران سال سالم مانده  ، این پل، هر چند از گیاهان، الیاف و چوب ها ساخته شده است و با نوسانات آب و هوایی بسیار تکان می خورد اما برای رفت و آمد مردمان این قبیله ها و دام ها بسیار اهمیت دارد. این پل هر چند که عبور از آن ترسناک به نظر می رسد اما در طی صد ها سال، دلیل برای عبور دام ها و مردمان و ارتباط بین آن ها در این نواحی بوده است.

این پل بر روی رودخانه اپوریماک (the Apurimac River) و در میانه کوه های آند واقع شده است. ارتفاع پل طنابی اینکاها از سطح دریا ۳٫۷ کیلومتر بوده و طول آن ۲۸ متر می باشد. هر خانواده در این قبایل موظف به بافتن مقدار مشخصی از طناب های پل است. برای بازسازی پل، هر خانواده باید ۷۰ متر در طول روند پل سازی تهیه نماید.

هنگامی که بافتن و بهسازی قدیمی ترین پل طنابی جهان تمام شود، می توانند جشن نو را شروع کنند. هر سال تمام این مراسم از نو تکرار می شود. مردمان محلی مهارت ساخت پل، بریدن طناب های قدیمی پل، نحوه جمع آوری گیاهان و الیاف و بافتن آن ها را سالیان سال است که زنده نگه داشته اند. این مهارت ها را حتما به نسل های جوان تر و بعد از خود منتقل می کنند.

تمام فرایند و این رویداد توسط بزرگان و افراد متبحر در پل سازی نظاره می شود. شیوه هایی که دقیقا همانند دوران قدیم و دانش اینکاها انجام می شود. این پل طنابی اینکاها و همچنان زنده بودن فرهنگ بازسازی پل از گذشته تا به امروز، نشان دهنده نحوه زندگی و دانش و مهارت مردم باستان در این منطقه از پرو است.

تمام این مهارت ها و فرایند در سال ۲۰۱۳ توسط دولت پرو و سازمان یونسکو رصد شد. در نهایت در همین سال تلاش های جوامع محلی، اهمیت پل و سنت به جای مانده، دانش و آیین های پل سازی بعنوان بخشی از میراث فرهنگی نامحدود بشری توسط دولت پرو و ​​یونسکو به رسمیت شناخته شده است.

جاده ای به طول ۳۲٫۱۸۷ کیلومتر توسط اقوام قدیمی سرزمین جنوبی کلمبیا یا اقوام اینکاها ساخته شده بود. پل طنابی اینکاها در ادامه ساخت و سازهای این مسیر برپا شده بود. در تمام طول این مسیر دره ها، رودخانه ها و تنگه های متعددی وجود دارد که برای افراد پیاده و حیوانات مناسب است. اینکه چرا اینکاها با الیاف گیاهی پل های خود را می ساختند، دلیل واضحی دارد. این اقوام از چرخ و وسایل چرخ دار استفاده نمی کردند و تنها با پای پیاده و دام هایشان جابه جا می شدند.

در نتیجه پل های باریک و طنابی بسیار برای آن ها کارآمد بود. همچنین الیاف گیاهی در این نواحی هر ساله یافت می شود. در نتیجه نیازی به آوردن لوازم سنگین و سخت به بالای دره ها و تنگه ها نداشتند. بسیاری از دامداران با آلپاکاها و یا لامای خود هر وسیله ای را که نیاز داشته باشند از پل عبور داده و به مقصد خود می بردند.