نیویورک پرجمعیت‌ترین شهر آمریکا و قلب اقتصادی این کشور به حساب می‌آید. در سرشماری سال 2007، کلان‌شهر نیویورک و حومه آن حدود 20 میلیون نفر جمعیت داشته است. این شهر در دهانه رودخانه هوستون به روی اقیانوس اطلس قرار دارد و دارای 5 منطقه است که ایالت نیویورک را تشکیل می‌دهند. مکان های خطرناک زیادی در دنیا وجود دارند که با ورود به آن ها ترس و وحشت تمام وجودتان را فرا خواهد گرفت.
تاریخچه خطرناک ترین متروی جهان
یکی از خطرناک ترین مکان های دنیا که زمانی جرم و جنایات زیادی در آن رخ می داد، متروی شهر نیویورک در دهه های ۷۰ و ۸۰ میلادی بود. متروی شهر نیویورک در اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ میلادی شباهت زیادی با تگزاس در دوران غرب وحشی داشت! واگن های قطاری که با نقاشی ها دیواری و الفاظ رکیک پوشیده شده اند، گدایان بی نوای بیشماری که در قطار گدایی می کردند، معتادهای فلک زده که در گوشه و کنار واگن ها دراز می کشیدند و در نهایت تبهکاران و جنایتکارانی که در قطار پرسه می زدند، مسافران متروی این شهر را آزار می دادند.
این مسافران از همه چیز خود برای زنده ماندن می گذشتند. نرخ جرم و جنایت در دهه ۱۹۷۰ میلادی در ایستگاه های متروی شهر نیویورک به حدی افزایش یافت که متروی این شهر را خطرناک ترین مکان دنیا و بدترین سیستم حمل و نقل عمومی در جهان نامیدند! فقط در ماه سپتامبر سال ۱۹۷۰، ۲۵۰ جنایت در هر هفته به پلیس گزارش شد، جنایاتی که همگی در راه رو ها و واگن های تنگ و تاریک مترو رخ می دادند.
تمام این جنایات، به همراه همه گیری اعتیاد در این شهر که موجب رونق فروش مواد مخدر در ایستگاه های مترو شده بود، منظره ای فاجعه بار و بسیار زشت و زننده را در این شهر ایجاد کرده بودند. باندهای تباهکار معروفی همچون بیل های سیاه، ارواح شیطانی، شورشیان شیطان، مهاجران امپریالیستی و … کل سیستم متروی شهر را بخش بندی کرده بودند و در واقع هر بخش از شهر، متعلق به یکی از این باندهای تبهکاری بود.
مترو نیویورک، محل جرم و جنایت
با توجه به میزان بسیار بالای مرگ و میر اعضای باندهای تبهکاری در شهر نیویورک، لوییس گاردن آکوستا، رهبر و بنیان گذار ائتلاف عدالت محور این شهر، خیابان های ویلیامزبورگ را “مزارع کشتار و قتل” نامید. به همین ترتیب، دختران و پسران نوجوان بسیاری در شورش ها و جنگ های خیابانی در محله های فقیر نشین نیویورک جان خود را از دست دادند. به عنوان واکنش نسبت به این خشونت ها، پلیس مجبور بود تاکتیک های جدیدی را برای ایجاد امنیت اتخاذ کند.
تاکتیک هایی که هم موجب کاهش جرم و جنایات در خطرناک ترین متروی جهان شوند و هم با بودجه کم آن زمان هماهنگ باشند. با وجود اینکه پلیس در آن دوران حضور چشمگیری داشت و حدود ۳۱۰۰ مامور در ایستگاه های مترو این شهر پرسه می زدند، باز هم گزارش های زیادی از جرم و جنایات جدید در این مترو به گوش می رسید و این کار آمدی نیروی پلیس را زیر سوال برده بود.
نکته جالب این است که تبهکاران فرکانس های بیسیم پلیس را کشف کرده بودند و در واقع تمامی مکالمات آن ها را گوش می دادند. بنابراین هر زمان که لازم بود می توانستند از دست آن ها بگریزند. همچنین الگوهای گشت زنی پلیس حل و نقل این شهر، برای جنایتکاران تکراری و قابل پیش بینی شده بود و آن ها می دانستند که کدام گروه گشت زنی در چه زمانی در کجا قرار دارد! بنابراین، تبهکاران و باند های جرم و جنایت، همواره یک قدم از پلیس شهر نیویورک پیش تر بودند و این مکان را به خطرناک ترین مکان دنیا تبدیل کردند.
در ماه ژوئیه ۱۹۷۴، افزایش دوباره جنایات در خطرناک ترین متروی جهان باعث شد تا حرکت قطارها در طول شب ممنوع شود. در طی این سال، متروی نیویورک حدود ۳۰۰ میلیون مسافر را به دلیل شهرتش به جنایت از دست داد. در دسامبر سال ۱۹۷۷، طی یک عملیات پلیسی به نام “پاکسازی مترو” حدود ۲۰۰ تبهکار معروف شهر دستگیر شدند. با این حال باز هم گزارش هایی زیادی به پلیس می رسید.
قتل های پی در پی در مترو نیویورک
تنها در دو ماه اول سال ۱۹۷۹ شش قتل در مترو به پلیس گزارش شد. این میزان قتل، دو برابر سال گذشته بود. در سال ۱۹۸۰، تنها دو میلیون دلار خرج تعمیر شیشه های شکسته واگن های متروی نیویورک شد. تلاش ها برای ایجاد امنیت و محبوبیت در بین مسافران از سال ۱۹۷۸ آغاز شد. ایستگاه ها دوباره بازسازی شدند، قطارهای جدیدی به ناوگان حمل و نقل اضافه شدند و پلیس تمامی موارد را به طور اساسی زیر نظر گرفت.
بالاخره در سال ۱۹۸۰ پلیس به جای مقابله با جنایتکاران، شروع به اصلاح محله هایی کرد که جنایتکاران در آن ها رشد می کردند. به این منظور پلیس از اساتید دانشگاه های این شهر برای فرهنگ سازی و اصلاح ساختارها کمک گرفت. در نهایت به دلیل همین رویکرد علمی، طی سالیان دراز ساختارهای شهری نیویورک اصلاح شد و میزان جرم و جنایت در آن کاهش چشم گیری یافت.
منبع: thevintagenews.com
