اختراع ساندویچ

اگر بخواهیم مختصری از تاریخ داستان اختراع ساندویچ بگوییم اینگونه می‌شود که این غذای ساده و هیجان انگیز، چیزی حدود ۲۵۰ سال پیش اختراع شده است و تاکنون دارای طرفداران بسیار زیادی می‌باشد. قدیمی‌ترین سابقه نوشته شده که از ساندویچ وجود دارد به سال ۱۷۶۲ بازمی‌گردد و در شهر کنت انگلستان به مناسبت ۲۵۰ ساله شدن این غذای خوشمزه و سرگرم کننده جشن هم گرفته‌اند.

در خبرگذاری های این شهر آمده بوده که به مناسبت ۲۵۰ سالگی اختراع ساندویچ یا ساخته شدن اتفاقی ساندویچ که حالا دیگر یکی از مشهورترین ساندویچ‌های خوراکی در جهان است، جشنی در شهر بندری به همین نام در ایالت کنت بریتانیا برگزار شود. پس از گذشت این همه سال همچنان جذابیت ساندویچ در بین آدم‌ها وجود دارد و به عنوان یک خوراکی بشری از مرزهای کشور انگلیس فراتر رفته و در تمام دنیا شناخته شده‌است. هزاران و میلیون‌ها واحد فروش اغذیه در دنیا به ارائه این شکل از خوراکی با دستورهای تهیه بسیار گوناگون به مردم می‌پردازند.

نکته جالبی که درباره داستان اختراع ساندویچ وجود دارد این است که وقتی جان مونتاگیو، ارل چهارم در ۲۵۰ سال پیش دستور داد تا برای او گوشت و نان بیاورند، هیچ‌وقت تصورش را هم نمی‌توانست بکند آنچه که خواسته تبدیل به غذایی فراگیر و محبوب در سراسر جهان شود.

مطابق با آنچه که انجمن ساندویچ بریتانیا بیان می‌کند، بعد از این که جان مونتاگیو درخواست کرد غذایش را به این ترتیب برایش بیاورند به این فکر می‌کرد که در حالی می‌تواند غذایش را بخورد به بازی خودش هم ادامه دهد. پس از آن دوستانش هم خواسته ‌اند “غذایی مثل ساندویچ بگیرند” و به مرور زمان «غذایی مثل ساندویچ» به کلمه‌ای به نام «ساندویچ» خلاصه شد و اسم این شکل از خوراکی تلقی گردید.

یکی از افرادی که از برگزارکنندگان جشن ساندویچ بود به نام استیولاست در این باره می‌گوید: “ارل چهارم ساندویچ شخصیت عجیبی داشت. بالاترین مقام نیروی دریایی بود، با این حال بازیگوشی می‌کرد و خیلی اوقات شب‌ها بیدار می‌ماند و ورق بازی می‌کرد”.

در دوران جوانی ارل ساندویچ بر خلاف تمام کسانی که با کارد و چنگال غذایشان را می‌خوردند که جزئی از آداب الزامی غذا خوردن به حساب می‌آمد، وی با دست‌هایش غذایش را می‌خورد.

ارائه این موضوع توسط جان مونیاگو ارل چهارم در آن زمان جز سنت شکنی‌هایی بود که صورت گرفته بود و دلیلش هم آن بود که در آن دوران غذا خوردن به سبک فرانسوی مرسوم بود و بریدن قسمت‌های مختلف غذا تشریفات زیادی داشت و برای این که فردی به خواهد غذا بخورد نیاز بود تا مستخدمین برای کمک به وی حضور داشته باشند. در چنین وضعیتی پیدایش ساندویچ به دلیل ظاهر غیر رسمی که داشت سبب شده بود تا باعث شوک بسیار هیجان انگیزی در بین مردمان آن زمان بشود. دربرخی از متون آمده است که ارل چهارم خیلی دل و جرات داشته که با توجه به پیشینه و جایگاهش به چنین ترتیبی غذا می‌خورد.