اگر نياز داريد تا آماري از سايت ايليا گشت به شما داده بشه كه قورمه سبزي چقدر طرفدار دارد، سخت در اشتباهيد! در سراسر ايران كمتر كسي پيدا ميشود كه اين غذاي لذيذ را با دل و جان دوست نداشته باشد. اين غذا نه تنها در ايران بلكه در خارج از ايران هم داراي محبوبيت و معروفيت زيادي مي‌باشد. فكر كنم كمتر كسي دنبال آن رفته باشد كه قورمه‌سبزي چگونه براي اولين بار تهيه شده‌است؟! براي دانستن تاريخچه اين غذاي بي‌نظير، ما رو دنبال كنيد
قورمه سبزی را همه ی ما خورده ایم و صادقانه، بعضی از ماها انتخاب اولمان در بین غذاها است. این غذای فوق العاده که امروزه تبدیل به یک جاذبه ی گردشگری بری شکم گردها هم شده است، از کجا به وجود آمده است؟ تا به حال این سوال برایتان در هنگام چشیدن طعم فوق العاده ی این غذا به ذهنتان خطور کرده است؟ خب برای پاسخ به این سوال اجازه دهید تا کمی واژه ی قورمه سبزی را به ۲ بخش تقسیم کنیم. اول به سراغ قورمه می رویم. قورمه یا کنسرو گوشت سنتی در گذشته در استان هایی که دامپروری در آن جاها رونق داشت همچون استان آذربایجان غربی و شرقی که در عین حال سرد هم بودند، تهیه می شد.
معمولا در اواسط پاییز گوشت تازه ذبح شده با همان چربی خود حیوان و گاهی با روغن حیوانی در حرارت خیلی کم تفت می دادند تا کمی پخته شود و سپس آن را در پوست کنده شده و تمیز شده ی حیواناتی مثل گاو و یا گوسفند را در کوزه هایی می ریختند و در جای خنک نگهداری می کردند. شاید فکر کنید که گوشت در این شرایط خراب می شود اما نگهداری گوشت به این صورت برای حمل در بین عشایر راحت تر و به صرفه تر بود. علتش هم این بود که گوشت به علت پختن تراکم کمتری پیدا می کرد و امکان فاسد شدن هم نداشت.
قورمه هم به این شکل تهیه می شود که به صورت غالب، گوشت گوسفند ذبح شده را ازاستخوان جدا می نمودند و سپس ریز ریز می کردند. وقتی هم که گوشت آماده می شد؛ آن را در ظرفی ریخته و بر روی اجاق گاز قرار می دادند. گوشت نیز بعد از چند ساعت در چربی های خودش و نمک دانه درشت فراوان می پخت و سپس به ظرف در نظر گرفته شده منتقل می شد و بعد در کوزه نگهداری می شد. اما عشایر فارس در پوست یا به عبارتی دیگر یک مشک کوچک که مخصوص پنیر زدن و قورمه بود، این گوشت ها را می ریختند.
در زمستان و در مواقع نیاز، عشایر در حین سفر از این گوشت های قورمه شده به صورت های مختلفی در غذاهایشان استفاده می کردند. از این جا به بعد، دیگر می خواهیم به پیشواز قرمه سبزی فوق العاده و خوشمزه برویم. به این خاطر که گوشت قورمه شده دارای چربی و نمک بسیار زیادی در خود بود، معمولاً در عشایر بختیاری و آذربایجان با گونه ای سبزی و تره کوهی و پیاز فراوان و گرد غوره یا لیمو تهیه می شد. مثلا شیرازی ها قورمه را با گشنیز واسفناج فراوان و همراه با سیب زمینی قاطی می کردند و به آن در اصطلاح، خورشت قورمه و سبزی می‌گفتند.
اصولا این چند ماده ی غذایی در کنار یکدیگر مواد اصلی درست شدن قرمه سبزی بودند. این مواد عبارتند از: سبزی، پیاز، نمک و گوشت قورمه شده بود. البته شیرازی ها به قورمه سبزی خود سیب زمینی نیز اضافه می کرده اند. البته حدس این سخت نیست که در بخش هایی از کشور همچون: مرکزی، کرمان و اصفهان ازگوشت قورمه مثال خورشت مسمای آلو یا طاس کباب نیز درست می کردند. امروزه خورش قورمه سبزی با مواد ثابتی همچون: سبزی قورمه که عبارت است از؛ جعفری، تره، شنبلیله، کمی اسفناج و کمی شوید، لوبیا (معمولا لوبیا قرمز ولی از لوبیا چیتی و لوبیا سفید هم استفاده می کنند)، پیاز داغ، گوشت قورمه، لیمو عمانی، نمک و زردچوبه تشکیل می شود.
قرمه سبزی با پلوی ساده و یا زعفرانی میل می شود و مخلفاتی همچون: ماست چکیده و یا سالاد شیرازی نیز خورده می شود. برای جا افتادن قرمه سبزی زمان زیادی نیاز است. این غذا روی هم رفته زمانی که برای ۴ نفر پخته شود، به صورت متوسط ۱۵۵۰ کیلو کالری برای هر نفر در خود دارد که به نظر می ارزد! حال که بخواهیم تاریخچه ی قرمه سبزی را مرور کنیم به این می رسیم که قورمه سبزی در ایران بین ۲ هزار تا ۵ هزار سال قدمت دارد.
