ماداگاسکار

ماداگاسکار جزیره‌ای بسیار بزرگ و زیبا است که توجه گردشگران بسیاری را به خود جلب کرده است. ماداگاسکار امروزه چهارمین جزیره بزرگ دنیاست.

این جزیره حدود 88 میلیون سال پیش از هند جدا شد و پس از آن هیچ‌گاه به خشکی‌های دیگر دنیا متصل نبوده است. این جدایی طولانی باعث شده تا اغلب گیاهان و جانورانش بی‌همتا باشند و در جای دیگری از دنیا پیدا نشوند.

ماداگاسکار از سال ۱۸۹۶ مستعمره فرانسه شد و توانست در ژوئن ۱۹۶۰ به استقلال برسد. ایرانیان برای سفر به این جزیره نیاز به تهیه ویزا ندارند.

ترکیب جمعیتی

هسته‌ی جمعیت ماداگاسکار که مالاگاشی نامیده می‌شوند، ترکیبی از تیره های بانتو زبان آفریقا، عرب‌ها و مالایایی‌ها هستند. مالایایی نام همگانی تیره‌های منطقه‌ی هند شرقی (مالزی،فیلیپین و اندونزی) است که از آن‌جا در سراسر آسیای جنوب شرقی و جزیره‌های اقیانوس آرام پراکنده شده‌اند. حدود نیمی از مردم این کشور مسیحی و نیمی دیگر پیرو سنت‌های دینی بومی هستند. سنت دینی بومی این کشور بر پیوند میان زندگان و نیاکان در گذشته‌ی آن‌ها تمرکز دارد.

آب و هوا

ماداگاسکار دو فصل دارد. فصل بارش و گرم آن از نوامبر (آبان) تا آوریل (فروردین) است و فصل خنک آن مه (اردیبهشت) تا اکتبر (مهر) می باشد.

اقتصاد

صادرات ماداگاسکار را، قهوه، وانیل، شکر و ادویه‌جات تشکیل می‌دهد. ماداگاسکار از اعضای کشورهای اتحادیهٔ آفریقاست. بر اساس گزارش فائو، بیش از سه چهارم مردم دو منطقه در جنوب غرب و جنوب ماداگاسکار با ناامنی غذایی مواجه هستند که این وضعیت در همواره تشدید شده‌است زیرا محصول ذرت و مانیوک به شدت کاهش یافته‌است و تولید برنج نیز پایین‌تر از سطح عادی است. بیشتر مردم مادگاسکار (۹۳ درصد بنا بر اعلام صندوق بین‌المللی پول) در فقر به سر می‌برند و کمتر از دو دلار در روز درآمد دارند.

گونه های جانوری و گیاهی 

۹۰ درصد جانوران و گیاهان این کشور فقط مخصوص همین جزیره هستند. نمونه هایی از حیوانات منحصربفرد این ناحیه لمورها هستند، آن ها پستاندارانی اند که  فقط از برگ و میوه های درختان تغذیه می کنند.  آفتاب پرست پلنگی هم فقط در شمال و شرق ماداگاسکار زندگی می کنند. بیش از ۸۰ درصد از ۱۴٬۸۸۳ گونه گیاهی این جزیره را در هیچ‌جای دیگر جهان نمی‌توان یافت. ۸ گونه مختلف درخت بائوباب در جهان است که ۶ گونه آن فقط در ماداگاسکار رشد می کنند. ازجمله پنج خانواده از گیاهان تنها ویژه ماداگاسکار هستند. این اکولوژی ویژه باعث شده‌ است که برخی بوم‌شناسان از ماداگاسکار به عنوان «قاره هشتم» یاد کنند.

جاذبه های گردشگری

آنتسیرابه سومین شهرستان در ماداگاسکار و پایتخت منطقه وکیننکرترا است. جمعیت آن معادل 238,478 (سال2013) و دارای آب و هوا نسبتا سرد است. شهر Antsirabe در ارتفاع حدود ۱۵۰۰ متری قرار گرفته است. در طول زمستان بعضی شب‌ها درجه حرارت به صفر درجه هم می‌رسد.  ترجمه مالاگاسی این شهر به معنی «جایی با نمک فراوان» است. نام مستعار این شهرستان ville d’eau است که به زبان فرانسوی «شهر آب‌ها» معنی می‌دهد که دلیل آن وجود چشمه‌های آب گرم فراوان در این منطقه است.

اکثر جمعیت این شهر متعلق به گروه قومی Merina هستند که به گویش کوهستانی از مالاگاسی صحبت می کند. در دیگر مناطق شهری از ماداگاسکار، فرانسه به طور گستردهای دیده می‌شود.

در آنتسیرابه٬ ساختمان و سازه‌های زیبایی قرار گرفته است که تاریخ آنها به دهه اول قرن بیستم باز می‌گردد. از جمله آنها «حمام حرارتی» یا «حمام گرمایی» است که در سال 1917 افتتاح شده است. همچنین هتل «des Thermes» که بازگشایی آن به سال 1922 برمی‌گردد.

ایستگاه را‌ه‌آهن این شهر که در سال 1923 بازگشایی شده از اماکن دیدنی این شهر شناخته می‌شود و اقامتگاه بازنشستگان فرانسوی (1934) از دیگر سازه‌های قدیمی و دیدنی آنتسیرابه است.

از جاذبه‌های طبیعی این شهر می‌توان از دریاچه آتشفشانی تریتریوا (Tritriva) نام برد٬ همچنین آنتسیرابه بهترین جای شناخته شده از لحاظ وجود چشمه‌های آبگرم است.

شهر بلوBelo sur Mer

بعضی مکان‌ها به شما این احساس را می‌دهند که از همه جا دور هستید٬ شهر بلو همچین خاصیتی دارد. این روستا، نشسته بر لبه‌ی یک تالاب کوچک، به نظر می رسد که توسط تپه‌های شنی و در گرمای آفتاب ظهر بلعیده شده است، زمان به معنای واقعی کلمه در بلو ایستاده است. این روستا یک مرکز کشتی سازی منطقه‌ای نیز هست. بلو یکی از مناطق تولید کننده اصلی نمک در ماداگاسکار محسوب می‌شود و باتلاق های نمک گسترده‌ای این شهرستان را احاطه کرده است.

شهر بلو متعلق به منطقه Morondava است. جمعیت آن در سال 2001 حدود 8000 نفر برآورد شده است. بلو یک معدن در مقیاس صنعتی است. حدود 60 درصد جمعیت این شهر به کشاورزی مشغولند. مهمترین محصول این منطقه ذرت است اگرچه سیب زمینی و لوبیا هم در این منطقه کاشته می‌شود. فقط 10 درصد از جمعیت این شهر در صنعت مشغول به کار هستند و حدود 30 درصد از جمعیت هم به ماهی‌گیری مشغولند.

رودخانه تسیریبیهینا Tsiribihina

تسیریبیهینا رودخانه‌ای در غرب ماداگاسکار است. این رود از میان پارک ملی Tsingy de Bemaraha جریان ‌دارد و توسط درختان احاطه شده است. هنگامی که روی رودخانه هستید عقب بنشینید از مناظر زیبا و طیف گسترده‌ای از پرندگان و حیات وحش لذت ببرید. در بعضی قسمت‌های رودخانه عرض آن به یک کیلومتر می‌رسد که در نوع خود عریض محسوب می‌شود. لاک پشت، آفتاب پرست، میمون و دیگر حیوانات جزو حیات وحش عجیب و غریب این منطقه محسوب می‌شود.

پارک ملی Tsingy de Bemaraha

پارک ملی « Tsingy de Bemaraha» در منطقه « Melaky» در شمال‌غربی ماداگاسکار قرار گرفته است. این پارک ملی جزو میراث جهانی یونسکو است. در این منطقه غار‌ها و شکاف‌های آهکی زیبایی قرار گرفته است. به علت شرایط منطقه٬ فرسایش های عمودی و افقی جالبی در منطقه وجود دارد. (Tsingy) کلمه بومی به زبان مالاگاسی توصیفی از زمین لم‌یزرع کارستی است. این کلمه را به زبان انگلیسی می‌توان به‌عنوان «جایی که نمی توان پابرهنه آنجا راه رفت» ترجمه کرد.

پارک ملی Bemaraha. جزو آثار میراث یونسکو است که در طول قرن‌ها با حرکت باد و آب٬ قله‌های دندانه دار زیبایی تشکیل شده است  و اغلب طول آنها به چند صد متر می‌رسد.

پارک ملی رانومافانا  Ranomafana

پارک رانومافانا با مساحت ۱۶۱ مایل مربع در جنوب شرقی ماداگاسکار قرار دارد. این پارک در سال ۱۹۹۱ برای محافظت از گونه های جانوری و گیاهی منحصربفرد این منطقه تاسیس شد. اگر می خواهید به خوش منظره ترین قسمت این پارک بروید در سمت شرقی آن رودخانه های بسیار زیبایی وجود دارد. در این پارک حیوانات در خطر انقراض زیادی زندگی می کنند که یکی از آن ها لمور بامبوی طلایی است که غذای آن فقط جوانه های بامبوست.

پارک ملی ماسوالا Masoala

پارک ماسوالا در شمال شرقی ماداگاسکار است و جنگل های بارانی زیادی دارد. ده گونه از لمورهای مختلف را می توانید در این پارک ببینید. همچنین گونه های منحصربفردی از پرندگان و خزندگان هم در این پارک وجود دارد که دیدن آن ها  بسیار جالب است، در بخشی از این پارک می توانید تفریحات آبی مثل غواصی انجام دهید.

رودخانه مانامبولو Manambolo

شهر مانامبولو جزو منطقه Maroantsetra است. جمعیت این شهر در سال 2001 حدود 13000 نفر برآورد شده است. رودخانه Manambolo که از ارتفاعات ماداگاسکار سرچشمه می‌گیرد، در 130 کیلومتری غرب آنتاناناریوو قرار گرفته است. رودخانه Manambolo یک جایگزین ساکت‌تر نسبت به رودخانه تسیریبیهینا است. این رودخانه عمیق به علت فرسایش رسوبات به رنگ نارنجی دیده می‌شود. حدود 70 کیلومتر قبل از رسیدن به دریا، رودخانه وارد دره عمیق و باریک می‌شود که صخره های سنگی جذابی در رنگ‌های مختلف آن‌را احاطه کرده است. در اینجا امکان دیدن میمون لمور که برای نوشیدن آب به لبه رودخانه می‌آیند ممکن است. در شمال رودخانه یک روستای کوچک  به نام Bekopaka قرار گرفته است که دقیقا در کنار درب ورودی  پارک ملی بماراها است.

پارک ملی Mantadia

پارک ملی Andasibe-Mantadia  در حدود 155 کیلومتر مربع گسترش پیدا کرده است. ارتفاع این پارک از 800 الی 1260 متر است ودارای آب و هوای مرطوب می‌باشد. میانگین بارندگی سالانه آن 1700 میلی متر است و در 210 روز از سال بارانی است. این جنگل بارانی زیستگاه بسیاری از گونه‌های نادر بومی و گونه‌های در معرض خطر انقراض از جمله 11 گونه لمور است.  این پارک ملی در سال 2007 در میراث جهانی به عنوان بخشی از جنگل‌های انبوه از اتسینننا ثبت شد.

خیابان بائوباب

درختان بزرگ بائوباب یک میراث 800 ساله از جنگل های استوایی متراکم است، اگرچه جنگل‌زدایی در این منطقه همچنان ادامه دارد اما مردم محلی به دلایل مذهبی درختان بائوباب را حفظ کرده اند.

خیابان یا کوچه Baobabs که گروه برجسته‌ای از درختان بائوباب در آنجا قرار دارد٬ در منطقه منابه در غرب ماداگاسکار است. چشم انداز قابل توجه آن باعث شده است که مسافران از سراسر جهان به دیدن این درختان بیایند. در امتداد این خیابان درختان بائوبابی دیده می‌شودند که گاه تا 30 متر ارتفاع دارند. به این درختان در زبان محلی رنالا «renala» (مادر جنگل) گفته می‌شود. این درختان افسانه‌های محلی جذابی دارند. علی رغم محبوبیت آن به عنوان مقصد گردشگری، هیچ هزینه‌ای در قبال بازدید از آن دریافت نمی‌شود و ساکنان محلی از صنعت گردشگری بهره خاصی نمی‌برند.

منطقه تفریحی نوزی بی Nosy Be

نوزی بی، جزیره ی کوچک و از نقاط توریستی این منطقه است. در  این منطقه تفریحی، رستوران ها و کافه های زیادی وجود دارد و می توانید در ساحل آرامش بخش آن از دیدن مناظر آب های فیروزه ای لذت ببرید.

 فرهنگ غذایی 

غذای پایه مردم در این کشور برنج است. غذای ملی آن «رومازاوا» است، خورشتی خوشمزه که از گوشت گاو و برگ سبزیجات مختلف تهیه می شود و عطر و بویی خاص دارد. این خورشت معمولا به همراه برنج برای ناهار و شام خورده می شود. در فرهنگ غذایی ماداگاسکار فرهنگ غذایی فرانسه بسیار به چشم می آید مثلا یکی از غذاهای محبوب و خوشمزه آن ها «لسوپی» است که برای تهیه آن سبزیجات مختلف را آنقدر می پزند تا غلیظ شود و در آن از گوشت گوساله استفاده می کنند، نمونه ای از این غذا در فرانسه هم وجود دارد.