کنیا

کنیا کشوری است در شرق آفریقا و پایتخت آن نایروبی است. کنیا امروزه با بهره گیری از قابلیت های طبیعی و حیات وحش خود به یکی از مقاصد پرطرفدار گردشگران دنیا تبدیل شده است.

پیشینه تاریخی کشور کنیا

سنگواره‌های یافته شده در آفریقا نشان می‌دهد که پستانداران از ۲۰ میلیون سال پیش در آن زندگی می‌کرده‌اند. یافته‌های اخیر در کنار دریاچه تورکانای کنیا نشان می‌دهد که انسانهای نخستین حدود ۵/۲ میلیون سال پیش در آن زندگی می‌کرده‌اند. در سال ۱۹۸۴، ریچارد لیکی و کامویا کیمئو اسکلت یک پسر بچه تورکانایی را در دریاچه تورکانا کشف کردند که مربوطه به ۶٫۱ میلیون سال پیش است. صدها سنگواره دایناسورهای ددپا و تمساح‌های غول پیکر در اطراف کنیا در سال ۲۰۰۴ کشف شده‌است. فسیلهای مربوط به دوران میانه‌زیستی (بیش از ۲۰۰ میلیون سال پیش) توسط گروه جستجوی دانشگاه یوتا و موزه ملی کینا در ژوئیه و اوت ۲۰۰۴ در لوکیتانگ جورج در نزدیکی دریاچه تورکانا پیدا شده‌است.

موقعیت جغرافیایی کنیا

جمهوری کنیا که در شرق قاره آفریقا قرار گرفته‌است، با مساحت ۵۸۲۶۴۶ کیلومتر مربع، و پس از ماداگاسکار، چهل و هفتمین کشور وسیع دنیاست. همسایگان آن شامل کشورهای تانزانیا در جنوب، اوگاندا در غرب، سودان در شمال غربی، اتیوپی در شمال، سومالی در شمال شرقی می‌باشند و اقیانوس هند نیز در شرق آن واقع گردیده‌است.

با عبور خط استوا از کمربند میانی کنیا، مناطق مرکزی، شمال و شمال شرقی بسیار خشک و گرم است. اما مناطق ساحلی که در کنار اقیانوس هند قرار دارد آب و هوایی گرم و مرطوب دارد.

مساحت کنیا ۵۸۲۶۴۶ کیلومتر مربع (۲۲۴۹۶۱ مایل مربع) است که از مقدار یاد شده ‘۵۶۹۲۵۰ کیلومتر مربع آن خشکی و مابقی را آب‌های داخلی از جمله دریاچه‌های ویکتوریا و رودلف را تشکیل داده‌است.

اقتصاد

در اوایل سال ۲۰۰۶، هوجیناتو، رئیس جمهور چین، قرار داد اکتشاف نفت را با کنیا امضاء کرد. این قرار داد از مجموعه قراردادهای امضاء شده برای ترقی ذخایر طبیعی آفریقا می‌باشد. این قرار داد شرکت نفت و گاز ساحلی چین CNOOC را ملزم به اکتشاف در کنیا کرد. این شرکت عملیات حفاری و حفره چاه را در مرزهای سودان و سومالی و در آبهای ساحلی انجام می‌دهد. هنوز نفت تولید نشده، زیرا مخازن نفت هنوز کشف نشده‌اند.

جمعیت

تنوع نژادی زیادی در کنیا وجود دارد. اختلافات بین گروه‌های مختلف باعث بروز مشکلات زیادی در کنیا می‌شود. نظام KANU در سالهای ۱۹۹۰ به رهبری رئیس جمهور اسبق، دانیل توروینچ آراپ موی، به خاطر استفاده از خشونت برای سرکوب کردن سیاست‌های چند حزبی شماتت می‌شد. وجود گروه‌های مخالف از نژادهای مختلف باعث شد تا دانیل آراپ موی از سال ۱۹۷۸ تا ۲۰۰۲ قدرت را در اختیار داشته باشد.

گروه‌های نژادی: کیکویو ۲۲٪، لوهیا ۱۴٪، لو ۱۳٪، کالنجین ۱۲٪، کامبا ۱۱٪، کیسی ۶٪، آمرو ۶٪، سایر آفریقایی‌ها ۱۵٪، غیر آفریقایی (آسیایی / دسی، اروپایی و عرب) ۱. ٪

گروه‌های دینی: پروتستان ۳۵٪، کلیسای کاتولیک کنیا ۳۳٪، اسلام ۱۸٪، کلیسای روز هفتم ۱۰٪، مذهبیان سنتی ۱۰٪، سایر مذاهب مثل هندو: براهمابودا و بهایی[نیازمند منبع]. شهرهای بزرگ: نایروبی، مومباسا، کیسومو، ناکورو والدورت.

فرهنگ

کنیا، کشوری با فرهنگهای متفاوت است. فرهنگ‌های قابل توجه شامل ساحیلی در مناطق ساحلی، پاستورالیست در شمال و جوامع مختلف در مرکز و غرب می‌باشد. امروزه فرهنگ ماسای به خاطر صنعت توریسم بخوبی شناخته شده‌است هر چند که فقط یک قبیله کوچک است.

لباس ملی

بغیر از پرچم ملی، کنیا هنوز لباس ملی ندارد که معرف تمامی گونه‌های نژادی موجود در آن باشد. با داشتن بیش از ۴۲ فرهنگ مختلف، کنیا مراسم و آیین‌های تستی مخصوص به خود را دارد. هر چند، تلاشهای زیادی برای طراحی لباس ملی معرف مردم کنیا انجام شد که چیزی شبیه یه لباس از گانا است.

کیتگ، یک پارچه کتانی را که از رنگهای مختلف بافته شده، و قلابدوزی‌های سنگین دارد، به عنوان لباس آفریقایی پذیرفته شده‌است. این لباس در بسیاری از کشورهای آفریقایی، به عنوان لباس رسمی در جشن‌ها و مراسم استفاده می‌شود.

کانگا (لباس آفریقایی) نیز یکی دیگر از لباسهای متداول در خانه‌های کنیایی است. کانگا قطعه‌ای لباس به اندازه ۵/۱ در ۱ متر است که جمله‌های زیبا به زبان کیسامیلی (یا انگلیسی) بر روی آن چاپ شده‌است و اغلب زنان آن را بدور کمر و بالاتنه خود می‌پیچند. از این نوع لباس به عنوان دامن، گهواره کودک، پتوی پیک نیک، لباس شنا و… نیز استفاده می‌شود.

موسیقی

کنیا مهر انواع موسیقی از موسیقی پاپ وارد شده تا موسیقی تلفیقی آفرو و بنگا و آهنگ‌های محلی سنتی است. گیتار پر طرفدارترین ساز در کنیا است و اکثر آهنگ‌ها با ریتم گیتار ساخته می‌شوند. معروف‌ترین نوازنده گیتار در اوایل قرن بیستم، فوندی کونده بود. سایر موزیسین‌های معروف آن، فادهیلی ویلیامز (که به خاطر آهنگ “مالیکاً معروف است) و میریام ماکبا و بونی ام و دائودی کابکا، می‌باشند.

موسیقی مردمی در سالهای ۱۹۸۰ و ۹۰ به دو گروه تقسیم می‌شد: آهنگ ساحیلی و آهنگ کونگولیز، گروه دم ماشرومز که بعدها یوگا نام گرفت از گروه‌های محبوب این دوره می‌باشد. در سالهای اخیر موسیقی‌های مدرن مثل رپ و هیپ – هاپ در این کشور افزایش یافته‌اند.

دو گروه جدید بنام «گنگ» و «کاپوکاموزیک» بوجود آمده‌اند که موسیقی کنیایی خلق می‌کنند. گروه زیرزمینی هیپ – هاپ نیز وجود دارد که کمتر کارهایش را از رادیو پخش می‌کند. از پیشگامان موسیقی می‌توان به بریکارد پوکا اولانگ پوکسی پرشا با آهنگ معروفش ازمان اتونلگو و جمله معروف ولی من چیزی می‌گویم؟ و سایر هنرمندان مثل کالاماشاکا، اوکوفولانی و k- سوت، اشاره کرد.

هنرمندان محبوب عبارتند از: دیوید ماتنگ، ردسان، نسسری نویز، نونینی، جوکالی، کلپتومانیاکس، لونگومباس، سوزانا اویو آچینگ آبورا، نوع موسیقی این افراد از پاپ، رگارراگا، تلفیقی آفریقایی تا هیپ – هاپ متغیر است.

گردشگری

کمتر کشوری را در دنیا می‌توان یافت که به‌اندازه کنیا مناظر شگفت‌انگیز و خیره‌کننده طبیعی داشته باشد، چشم اندازهای بکر و خیره‌کننده این کشور کوچک را به محلی اسرارآمیز بدل کرده است. تفاوت‌های بسیار در گستره دمایی، اکوسیستم و فضای جغرافیایی در کشوری کوچک گرد هم آمده‌اند تا کنیا، با مناطقی از علفزارهای سرسبز، جنگل‌های پرباران و سرزمین‌های پوشیده از درخت ساواهانا زیستگاه بسیاری از گونه‌های حیات‌وحش باشد. اما این فقط حیات‌وحش خارق‌العاده این کشور نیست که کنیا را به مقصدی به‌یادماندنی برای گردشگران بدل کرده است.

پارک ملی آمبوسلی ( Amboseli National Park)

پارک ملی آمبوسلی مشهورترین زیستگاه فیل‌های آفریقایی است، و در کنار آن حضور پرنده‌های عجیب بومی کنیا، بابون ها (گونه‌ای از میمون) ( baboons)، اسب‌های آبی، بوفالوها و یوزپلنگ‌ها بر شکوه این ذخیره مهم طبیعی زمین افزوده است. اگر به کنیا صرف کردید به هیچ‌وقت بازدید از این پارک ملی را از دست ندهید، کامل‌ترین نما از رشته کوه‌های کلیمانجارو نیز از پارک قابل رؤیت است.

تنوع حیرت‌انگیز مناظر طبیعی

جغرافیای جذاب و متنوع کنیا نه‌تنها باعث شده تا هزاران گونه مختلف از حیات‌وحش  در این جای‌جای این کشور به حیات خود ادامه دهند، بلکه کنیا را به مقصد گردشگری‌ای مناسب برای هر نوع سلیقه تبدیل کرده است. در مناطق ساحلی کنیا، شن‌های سفید و آب‌های شفاف و تمیز یافت می‌شود، نواحی شمالی کشور از سرزمین‌های ناهموار و کوه‌های بلند پوشیده شده و جنوب و مرکز کشور پوشیده از مراتع سرسبز، جنگل‌های پرباران و زمین‌هایی پر از درخت‌های شگفت‌انگیز است. 

سیاحت و کشف مناظر بی‌بدیل کنیا با بالون

کنیا بهترین کشوری است که می‌توان در آن بالون سوار شد، بر فراز بالون سیاحت اکتشافی حیرت‌انگیزی روی جنگل‌ها و مراتع سرسبز آفریقا داشت و درعین‌حال از طلوع صورتی‌رنگ و غروب نارنجی‌رنگ آسمان ماسایی مارا ( Masai Mara) لذت برد. صرف صبحانه در بالون  و بر فراز آسمان آفریقا تجربه به‌یادماندنی خواهد شد.

گله فیل‌های آمبوسلی (Amboseli)

منطقه حفاظت‌شده آمبوسلی در دره ریفت کنیا واقع‌شده است. این منطقه بهترین ناحیه آفریقا برای از نزدیک دیدن گله‌های فیل آفریقایی است. گاه گردشگران آن‌قدر به فیل‌ها نزدیک می‌شوند که می‌توانند آن‌ها را از نزدیک لمس کنند. 

خانواده شیرها در ماسایی مارا

وقتی در کشور خودمان زندگی می‌کنیم، ممکن است شانس دیدن شیرها را از پشت میله‌های قفس باغ‌وحش داشته باشیم، اما در منطقه  حفاظت‌شده ماسایی مارا کنیا، دسته‌های شیر که آزادانه در طبیعت زندگی می‌کنند را می‌توان از چند صد متری دید، و آنگاه از اینکه چقدر سلطان جنگل حیوان تنبلی است حیرت‌زده شد. 

پلنگ‌های کمیاب و یوزپلنگ‌های آفریقایی

یکی از بهترین لحظات بازدید از پارک ملی نایروبی، ماسایی مارا و پارک ملی آمبوسلی لحظه مواجه‌شدن با یوزپلنگ‌ها و پلنگ‌های نادر این منطقه است. این یوزپلنگ‌ها و پلنگ‌های نادر در معرض انقراض قرارگرفته‌اند و به‌سختی می‌توان آن‌ها را از نزدیک دید، اما لحظه‌ای که آن‌ها را ببینید تمام ذهن شما مجذوب حرکت این‌گونه از گربه‌سانان خواهد شد. 

تماشای غروب در میان گله گورخرها

اگر بپرسید بهترین مکان برای تماشای غروب خورشید کجاست، باید کنیا را به شما پیشنهاد کنیم، در مناطق حفاظت‌شده کنیا، خبری از آسمان‌خراش‌های مزاحم و آلودگی‌های نوری در آسمان نیست، در میان طبیعت بکر و حتی گاه در قلب گله‌های گورخر یا گاومیش‌ها می‌توان به تماشای دل‌انگیز غروب خورشید نشست، منظره‌ای که کمتر کسی شانس دیدن آن را خواهد داشت. 

مهاجرت گاومیش‌ها از سرنتگی (Serengeti)

اگر در زندگی فرصت دیدن مهاجرت گاومیش‌ها را داشته باشید، باید بدانید به‌اندازه کافی خوش‌شانس هستید. هر تابستان ( و به طور معمول در ماه آگوست ) گله‌های گاومیش از منطقه حفاظت‌شده سرنتگی به ماسایی مارا مهاجرت می‌کنند، تماشای حرکت این گاومیش‌ها که به‌صورت منظم و در یک خط به دنبال هم حرکت می‌کنند حیرت‌انگیز است. 

خیابان‌های شلوغ و پرهیاهوی نایروبی (Nairobi)

شاید شنیدن نام نایروبی (پایتخت کنیا) به دلیل اخباری که گاه‌وبیگاه از آمار جرم و جنایت در این شهر منتشر می‌شود، کمی ناخوشایند به نظر برسد. اینکه گردشگران باید از سفر به مناطق ناامن دوری کنند، منطق کاملاً سنجیده‌ای است اما تنها مناطق محدودی از نایروبی امنیت کافی به همراه ندارد. در سایر مناطق شهر، می‌توانید با خیالی آسوده از صنایع‌دستی زیبا و ارزان‌قیمت بخرید، در شهر قدم بزنید و از موزه ملی کنیا دیدن کنید. 

قله کنیا

صعود به قله ۵۰۰۰ متری کنیا، شاید به‌اندازه صعود به ارتفاعات کلیمانجارو هیجان‌انگیز نباشد اما زیبایی آن حال و هوای خاصی به همراه دارد. قله کنیا که در قسمت شرقی دره ریفت واقع‌شده، بلندترین قله این کشور به شمار می‌رود. در صعود به کوه کنیا می‌توانید از مناظر زیبای دره ریفت، قله‌های پوشیده از برف و دامنه‌های پوشیده از گیاهان منحصربه‌فرد این کوه لذت ببرید. 

جزیره لامو (Lamu)

احتمالاً نام لامو را به‌تازگی در جریان خشونت‌های یکی از قبایل ساکن در شهر کوچکی در همسایگی این شهر شنیده‌اید. اما فارغ از این اتفاقات نادر، سفر به لامو بخش مهمی از بازدید از کنیا را تشکیل می‌دهد. روستاهای زیبا به سبک آفریقایی در اطراف این شهر آشیانه گرفته‌اند. این شهر یکی از تاریخی‌ترین شهر کنیا است که در سال ۱۳۷۰ میلادی توسط قبیله سواحیلی ( Swahili)  بنا شده است. مرکز این شهر در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و علاوه بر آن مردمی مهمان‌نواز و سواحلی زیبا و خیره‌کننده را در خود جای‌داده است. 

مردم دوست داشتنی کنیا

اغلب گردشگران برای دیدن گونه‌های جانوری متعدد به کنیا سفر می‌کنند و بسیاری از شگفتی تنوع و گوناگونی فرهنگی مردم این کشور غافل‌اند. بالغ‌بر ۴۰ نژاد و قبیله کنیا را وطن اصلی خود می‌دانند، ماسایی (Masai) ، کیکویو( Kikuyu) ، لوآ ( Luo) و کامبا (Kamba) بزرگ‌ترین قبایل کنیایی هستند که سنت‌های گذشته خود را حفظ کرده‌اند. علاوه بر آن در نایروبی  تعداد زیادی اروپایی، آمریکایی و اهالی آفریقایی جنوبی زندگی می‌کنند. مردم کنیا مردمی فروتن، مهمان‌نواز، دوست‌داشتنی و خستگی‌ناپذیرند.