

کیپ ورد (Cape Verde)
شرح
کیپ ورد یا دماغه سبز نام یک کشور جزیرهای متشکل از ۱۰ جزیره آتشفشانی در اقیانوس اطلس مرکزی است. این جزیرهها در فاصله ۵۷۰ کیلومتری از منطقه آفریقای غربی قرار دارد و وسعتی کمی بیشتر از ۴۰۰۰ کیلومتر مربع دارد. این کشور سرزمینی زیبا و دلفریب واقع در شمال غربی آفریقا است. طبیعت روح نواز، آب و هوای دلچسب و فرهنگی غنی همگی از امتیازات این کشور استوایی به شمار می روند.
کیپ ورد تا پیش از کشف این جزیره خالی از سکنه بود، پرتغالیها در سال ۱۴۵۶ کیپ ورد را کشف نمودند، این جزیره در سال ۱۴۹۵ به عنوان قسمتی از امپراتوری پرتغال درآمد. بیشتر ساکنان کنونی کاپ ورد را تلفیقی از پرتغالیها و آفریقاییتباران تشکیل میدهند.
بزرگترین جزیره کیپ ورد
سانتیاگو که به جزیرهی حاصلخیز نیز مشهور است، بزرگترین و پرجمعیتترین جزیره کیپ ورد به شمار می رود و پایتخت پر جنب و جوش این کشور، پرایا نیز در این جزیره واقع است. سانتیاگو که مملو است از درختهای موز و جنگل های انبوه، طیف وسیعی از جاذبههای گردشگری را ارائه میکند. از دیدار پایتخت قدیمی و مرکز اصلی بردهداری پرتغالیها، سیداجی ولیا (Cidade Velha) و شنا در ساحل تارافال (Tarrafal) که از گدازههای آتشفشانی ساخته شده است که بگذریم، گردشگران میتوانند در رشته کوههایی به ارتفاع ۱۲۰ متر راهپیمایی و یا در فعالیتهای فرهنگی شرکت کنند که در ماههای تابستان رنگ و بوی دیگری به خود میگیرند. علاوه بر تمامی اینها، گردشهای سافاری مناظر زیبایی از طبیعت آفریقا را به بازدیدکنندگان نشان میدهند و البته آنها میتوانند در انواع ورزشهای آبی از موجسواری گرفته تا ماهیگیری نیز شرکت کنند.
جزایر سال، بوآ ویستا و براوا
سال و بوآ ویستا، مهم ترین جزایر توریستی کیپ ورد هستند و گنجینهای از مناطق و فعالیتهای توریستی را در روز و در شب به گردشگران ارائه میکنند.
بوآ ویستا (Boa Vista) یا جزیره راحت، شرقیترین در مجمع الجزایر کیپ ورد و سومین جزیرهی بزرگ آن به شمار میآید که به زیبایی، ساحلهای شنی سپید رنگش، تپههای مواج شنی و آبی زلال اقیانوس و زندگی رنگارنگ زیر آب را به رخ می کشد. اگر خوششانس باشید، ممکن است علاوه بر لاکپشتهای ساحل بوآ ویستا، در منطقه سال ری (Sal Rei) نهنگ هم ببینید زیرا نهنگهای گوژپشت، گاهی برای غذا خوردن به آن مناطق میآیند. این جزیره در ابتدا سنت کریستوفر نامیده میشد ولی بعدا نامش به بوآ ویستا تغییر یافت که به معنای “خوش منظره” است و در سال ۱۴۸۰ میلادی کشف شد.