برزیل کشوری سرسبز و پر باران است و کورتیبا نیز در این کشور جای گرفته است. داخل این شهر بندری درختان سر به فلک کشیده ای را مشاهده خواهید کرد که منظره ای تماشایی را شکل داده اند. ارتفاع شهر کوریتیبا در برزیل ۱۰۰۰ متر بالاتر از سطح آب های آزاد جهان است و به ندرت پیش می آید که سرمای سخت و بارش برف در آن روی دهد. برخی می گویند که کوریتیبا اولین شهر پایدار در جهان است. شهری سبز و عاری از کربن که برای بهبود زندگی مردم ساخته شده باشد.
مردم محلی آن را کوری، تیبا می نامند و هر دوی این اسامی برای آنان مقدس است. ساکنان جنوب شهر به زبان باستانی تاپی صحبت می کنند. پرتغالی ها به این منطقه حمله کردند و اکثر مردم شهر را برده های خود ساختند به همیم دلیل زبان پرتغالی از همان روزها در بین مردم بومی برزیل رواج یافت، مردمی که فرهنگ و زبان مخصوص به خود را داشتند. در طول تاریخ این شهر مردم زیادی از کشورهای روسیه و آلمان حین جنگ جهانی اول و دوم وارد شهر شدند و برزیل را به عنوان کشور دوم خود برای زندگی انتخاب کردند.
یهودیان و برخی اقلی تهای مذهبی نیز در سال های سیاه جنگ جهانی از اروپا به این منطقه مهاجرت کردندقدیمی هاس شهر کوریتیبا را دارای مردمی از نژاد سربازان قسم خورده آستک می دانند که پیش از رفتن به سمت مکزیک در این ناحیه زندگی کرده اند اما تاریخ مکزیک این افسانه را تایید نمی کند. در پایان سال ۱۹۵۰ میلادی، آلفرد آگاش فرانسوی معماری این شهر را به حمایت مالی و سیاسی حاکم وقت برزیل تغییر داد و آنطور که خودش در کتاب خاطرات آگاش، مدعی می شود که پاریس دوم را در برزیل ساخته است ، هر چند این ادعا مقداری اغراق آمیز به نظر می رسید اما وقتی در کوچه های کوریتیبا قدم بزنید سنگ فرش و مغازه های دوست داشتنی جنوب پاریس را به خاطرتان خواهند آورد. این شهر توانست در سال ۲۰۱۰ برنده جایزه توسعه پایدار شهری در جهان شود.
شاید باورتان نشود شهری که امروز ۱٫۷ میلیون نفر جمعیت دارد تا ۴۰ سال پیش یک شهر کوچک و زراعی بوده است. در سال ۱۹۷۱ شهردار وقت شهر جیم لرنر تصمیمی گرفت که آغاز تحولات شهر شد. شهر کوریتیبا در برزیل به خاطر موقعیت جغرافیی که در آن ساخته شده منطقه ای سیل خیز است و این مشگلی است که مردم همواره با آن مواجه می شوند. لرنر تلاش کرد تا راه حلی برای این مسئله پیدا کند. اما تصمیم هوشمندانه او چه بود؟ او تصمیم گرفت به جای اینکه هزینه های هنگفتی را برای مهندسی کردن راه و یا بستن سد سر راه این آب ها خرج کند ، یک کمربندی سبز وسیع دور تا دور شهر بکشد. بدین گونه او نه تنها مشگل سیل را حل می کرد و مردم شهر را از این دردسر همیشگی نجات می داد بلکه فضای سبزی فوق العاده نیز شکل می گرفت که انسان ها و انواع و اقسام موجودات می توانستند از آن استفاده کنند.
به خاطر این طرح اجرایی امروز برای هر کسی که در شهر کوریتیبا در برزیل زندگی می کند ۵۰ متر زمین سبز وجود دارد و این چیزی بیشتر از استانداردهای جهانی است و این در حالی است که طی کم تر از ۲۰ سال جمعیت شهر افزایش فوق العاده را شاهد بوده و تبدیل به هشتمین شهر پرجمعیت کشور برزیل شده است.
ایده های شهردار خلاق این شهر اما تمامی ندارد، او سیستم حمل و نقل شهر را نیز دگرگون کرد. امروز بیش از ۶۰ درصد جمعیت برای جابه جایی از اتوبوس استفاده می کنند. اتوبوس هایی که بر طبق تعداد ایستگاه ها و سرعت حرکت طبقه بندی می شوند و مسافران با آگاهی کامل اتوبوس مد نظر خود را سوار می شوند. پیاده سازی این ایده موجب شدم تا افراد بسیار کمی برای تردد در شهر از خودرو شخصی استفاده کنند هرچند جناب شهردار گفته است با این کار نمی خواست تا از شر ماشین ها در سطح شهر خلاص شود اما سعی کرده تا کاری کند که نگذارد ماشین ها شهر را در دست بگیرند.
او حتی در زمانی که شهردار شهر بود یکی از بزرگترین خیابان های مرکزی شهر را به اولین خیابان برای پیاده ها تبدیل کرد. او باعث شد تا حداقل نیمی از مردم شهر خودروهای شخصی را کنار گذاشته و فقط در مواقع مورد نیاز از آنها استفاده کنند. در عوض یک مسیر ۲۴۱ کیلومتری مخصوص دوچرخه سوارها نیز در سطح شهر طراحی شد.
