سالتو | salto

سالتو دومین شهر پرجمعیت اروگوئه است.این شهر در مسیر 3 در حدود 496 کیلومتری شمال غربی مونته ویدئو ، و در ساحل شرقی ریو اروگوئه در امتداد شهر کنکوردیا در آرژانتین واقع شده است. در حدود 12 کیلومتری شمال شهر ، پل Salto Grande ، که در بالای سد Salto Grande ساخته شده است ، به دو طرف می پیوندد.این شهر که در تپه ها و بلوف ها ساخته شده است ، در نزدیکی ریزش “پرش بزرگ” ریو اروگوئه واقع شده است ، که همچنین محل سد سالتو گرانده است. این زمین در کنار رودخانه با ارتفاع 48 متر از سطح دریا کم است.

در طول جنگ گوارانی ، فرماندار ریو دو لا پلاتا ، خوزه دو آندوناگویی ، و مارکیس والدلییریوس از فرماندار خوزه جوآكان د ویانا خواستند كه با یك 400 نفری از شمال به شمال حرکت كند و شروط پیمان مادرید را عملی كند. در اکتبر 1756 ویانا چندین سربازخانه برای ارتش خود در منطقه مستقر کرد که باید برای شکار و ماهیگیری زنده بمانند. ریخته های او ساخته شده به نام San Antonio del Salto Chico بود. بنابراین ، اولین شهرک کوتاه مدت در شهر کنونی سالتو از 8 نوامبر 1756 قدمت دارد ، که تاریخ تأسیس آن همچنان باقی است. بعضی ها می گویند که این “به طور اتفاقی” بوده است ، مانند نویسنده فرانسیسکو باوزا در کتاب خود Dominación española en Uruguay. در سال 1757 ، ویانا و فرماندار برتر بوئنوس آیرس ، پدرو د سیوالوس ، قلعه ای نیرومند به نام سن آنتونیو بنا کردند. این قلعه دارای یک نمازخانه بود که تحت حمایت سن آنتونیو د پادووا قرار داشت. همچنین در آن دوره ، نیروهای اسپانیایی مستعمره پرتغالی را در کلونیا دل ساکرامنتو به تصرف خود درآوردند و قبل از ترک آن در سال 1763 ، هفت سال از امکانات آن استفاده کردند.

در 16 ژوئن 1768 ، ساختمان های موجود در سالتو توسط فرانسیسکو دو پائولا بوکارلی توسط 1.500 سرباز که به دستور کارلوس سوم به دنبال اخراج یهودی ها از تمام قلمرو اسپانیا بودند ، اشغال شد. قلعه سن آنتونیو به عنوان انبار اسلحه و بعداً به عنوان زندان برای بیشتر کشیش ها خدمت می کرد ، که بعدا به بوئنوس آیرس منتقل شدند یا به خارج از کشور تبعید شدند. در حالی که یهودیان زندانی بودند ستوان نیکول گارسیا از قلعه و سه قایق مراقبت می کرد. طغیان بزرگی از رودخانه Yapeyú باعث خسارت قابل توجهی شد و این قلعه در یک مکان مجاور ساخته شد ، این بار در ضلع غربی رودخانه اروگوئه در منطقه کنکوردیای فعلی ، تا بتواند به عنوان یک محل اتصال رودخانه فعالیت کند. در اوایل سال 1782 این شهرک ساکنان دائمی داشت.

قبل از استقلال اروگوئه سالتو دسته “پوبلو را بدست آورده بود و در 16 مه 1835 ، با فرمان ، به عنوان “ویلا شناخته شد. سپس ، در 16 ژوئن سال 1837 ، با قانون لی 155 Nalto به عنوان رئیس اداره شد. در اواخر اکتبر سال 1845 ، تقریباً هزار نفر از نیروهای ایتالیایی و اروگوئه جوزپه گاریبدالدی رودخانه اروگوئه را پیش بردند و قبل از تصرف سالتو ، گوالگواویچ را در آرژانتین بردند و چند ماه در آنجا ماندند که علیه جاستو ژوزه د اروکیزا ، سزار دیاز و سرووو گومز توطئه کردند. در 8 فوریه 1846 ، گاریبدالدی ارتش گومز را شکست ، و صدها نفر در سان آنتونیو چیکو نهر در خارج از سالتو کشته شد. گاریبالدی حدود صد نفر را در نبرد از دست داد. مونته ویدئو در 16 فوریه هنگامی که خبر پیروزی وی به شهر رسید ، وی را به عنوان ژنرال پذیرفت.در اواخر دهه 2010 ، شهر سالتو شاهد فعالیت های جنایی مشابه سایر شهرهای مرزی در سراسر آمریکای لاتین مانند سیوداد جوارز در مکزیک بود که قاچاق مواد مخدر و قتل های زنانه را از جمله اصلی ترین جنایات مرتکب شده است. به گفته نیکلاس سانتانا ، رئیس سندیکای تجارت و صنعت محلی ، دون آتیلیو سالتو به خطرناک ترین باروری اروگوئه تبدیل شده است.

جغرافیای سالتو

سالتو در محل اتصال مسیر ملی 3 شمال و جنوب قرار دارد و مسیر ملی 31 شرقی-غربی در ساحل شرقی در ابتدای رودخانه اروگوئه تحتانی ،  روبروی شهر آرژانتین Concordia واقع شده است. این شهر در فاصله 145 کیلومتری با جاده جنوب از اتحادیه بلا و 120 کیلومتری با جاده شمال پیساندو قرار دارد. این شهر در 225 کیلومتری 140 کیلومتری جاده غربی تاکوارمبو واقع شده است.