اودیسا | Odisha

اودیسا | Odisha

اودیسا یا اوریسا ایالتی در شرق کشور هندوستان و در کنار خلیج بنگال است. اوریسا نام امروزی منطقه‌ای باستانی است که کالینگا نامیده می‌شد که آشوک امپراتور سلسله موریا در ۲۶۱ پیش از میلاد به آنجا حمله کرد.

این ایالت در شمال شرقی با بنگال غربی، در شمال با Jharkhand در غرب و شما غربی با Chhattisgarh و در جنوب با Andhra Pradesh همسایه است. اودیسا نوزدهمین ایالت بزرگ هند از نظر وسعت و یازدهمین از نظر کثرت جمعیت است و مرکز آن بوبانسور است. اودیسا 485 کیلومتر (301 مایل) وسعت داشته و در امتداد خط ساحلی در خلیج بنگال در شرق، از بالازور تا Ganjam دارد. این ایالت از نظر وسعت نهمین و از نظر جمعیت یازدهمین جایگاه را دارد. این ایالت در هند نیز از نظر جمعیت جایگاه سوم را دارد. این ایلت بر اساس سرشماری سال 2001، 33.2 میلیون نفر جمعیت دارد.

وجه تسمیه

کلمه Odisha برگرفته از کلمه Odda Visaya (  Udra Bibhasha/Odra Bibhasha) در زبان باستانی پراکت (پراکریت (به سانسکریت: prākṛta प्राकृत) نام گروهی از زبان‌های هندوآریایی میانه است. پراکریت زبانی ادبی بوده و از پشتیبانی پادشاهان هند باستان بهره‌مند بوده‌است، در مقابل روحانیت راست‌کیش هندو گرایشی بدین زبان نداشته‌اند. کهن‌ترین نمونهٔ دردست از استفاده از پراکریت مربوط به اشوکا پادشاه نیرومند هندوستان است. گونه‌های متمایزی از پراکریت در بخش‌های مختلف هندوستان باستان از سوی پادشاهان بومی مورد پشتیبانی قرارگرفته و به کار رفته‌است. واژهٔ پراکریت در زبان سانسکریت معنای جداشدهٔ از یک سرچشمه را می‌رساند.

بر اساس کتیبه Tirumalai در Rajendra Chola I متعلق به سال 1025 میلادی. Sarala Das که Mahabharata در قرن 15 به زبان Odia ترجمه کرده، این منطقه را Odra Rashtra یا Odisha نامیده است. کتیبه های Kapilendra Deva از Gajapati Kingdom (1435–67) که در دیواره های معبد Puri این منطقه Odisha یا Odisha Rajya نامیده شده است.

در سال 2011 اسم این ایالت از Orissa به اودیسا و زبان آنها از Oriya پس از طی مراحل قانونی و مصوبه مجلس به Odia تغییر کرد.

طبق گزارش های تهیه شده سال 2012 در هند، 48 هزار و 903 کیلومتر از مساحت اودیسا از جنگل پوشیده شده است که شامل 31.41 درصد کل جنگل های این منطقه است. این جنگل ها انواع مختلف دارند اعم از جنگل های متراکم (7.062 کیلوکتر)، جنگل هایی با تراکم متوسط (21.366 کیلومتر)، جنگل های کم درخت (20.477 کیلومتر) و جنگل های خرد(4.734 کیلومتر). این ایالت همچنین دارای جنگل درختان بامبو (10.518 کیلومتر) و جنگل درختان مانگرو(221 کیلومتر) است. اما متاسفانه به دلیل قاچاق چوب ، معادن و صنعتی شدن منطقه روز به روز از حجم این جنگل ها درحال کاسته شدن است.

جاذبه ها

با توجه به آب و هوا و بارندگی های خوب این منطقه، اودیسا در طول سال همیشه سبز  و برای سفر و دیدن ارکیده های وحشی این منطقه مناسب است. گفته می شود حدود 130 گونه ارکیده در این ایالت گزارش شده است که 97 گونه آنها فقط در Mayurbhanj وجود دارد. خانه ارکیده در پارک بوتانیک Nandakanan تعدادی از این گونه ها را به نمایش گذاشته است. با تور هند می توانید ازین مناطق دیدن کنید.

پارک ملی سیملی پال

پارک ملی سیملی پال(Simlipal National Park)یک منطقه حفاظت شده است برای زندگی حیوانات وحشی و ببرها و حدود 2هزار و 750 کیلومتر مربع وسعت دارد در قسمت شمالی Mayurbhanj واقع شده است. در این پارک 1078 گونه گیاهی از جمله 94 گونه ازکیده هم وجود دارد.

درخت سدر گونه اصلی درختان این منطقه است. در این پارک 55 گونه پستاندار از جمله گوزن فریادکش، ببر بنگال، شامپانزه، کل 4 شاخ، بوفالوی هندی، فیل هندی، سنجاب بزرگ هندی، پلنگ هندی، گربه وحشی، گوزن سمبر و گراز وحشی وجود دارد. علاوه بر این 304 نوع پرنده از جمله هورنبیل خاکستری، هورنبیل هندی و هورنبیل مالابار هم در این پارک زندگی می کنند. علاوه بر این 60 نوع خزنده از جمله مار شاه کبری و لاک پشت های tricarinate در این پارک وجود دارند. این پارک یک برنامه نیز برای اصلاح نژاد گاندو در حوالی Ramtirtha درحال اجرا است. منطقه حفاظت شده فیل ها (Chandaka Elephant Sanctuary)حدود 190 کیلیومتر وسعت دارد و نزدیک مرکز Bhubaneswar است.

معبد خورشید

معبد خورشید در اودیسا در هند قرار دارد و در قرن ۱۳ به منظور اهدا کردن به خدای خورشید ساخته شده است که امروزه جزء هفت عجایب هندوستان به شمار می آید.این معبد به شکل یک ارابه بزرگ می باشد که در ساخت آن از سنگهای نفیسی استفاده شده است که توسط پادشاه (Narasimhadeva) ساخته شده است. بر طبق افسانه های محلی این معبد دارای هاله بزرگی از قدرت می باشد که از دو نیروی قدرتمند مغناطیسی ساخته شده در برجها ،نشئات می گیرد.

معلق بودن تاج و تخت پادشاهی بین هوا و زمین به خاطر همین نیروی مغناطیسی می باشد.ملوانان اروپایی از برج های این معبد برای دریانوردی استفاده می کنند ولی این معبد را بتکده سیاه می نامند زیرا در اطراف ساحل این معبد کشتی های زیادی به دلیل نیروی مغناطیسی افسانه ای معبد و جزر و مد ناگهانی غرق می شوند. این بنا در سال ۱۹۸۴ در میراث جهانی یونسکو ثبت شد.