برازیلیا

برازیلیا پایتخت کشور برزیل است. این شهر در سال 1960 به عنوان یک پایتخت جدید برای برزیل درنظر گرفته و  طرح و توسعه آن در سال 1956 با شعار “پنجاه سال پیشرفت در پنج سال” توسط لوسیو کوستا و اسکار نیمیر انجام شد. بعد از آن به دلیل مرکزیت برازیلیا پایتخت از ریو دو ژانیرو به این شهر منتقل شد. این شهر به دلیل ویژگی های برتر معماری و تاریخی اش از سوی یونسکو به ثبت جهانی رسیده است. بر اساس یک افسانه، یک کشیش ایتالیایی بنام گیوانی ملچیر بویکو رویایی از آینده و شهری داشت که موقعیتش مشابه موقعیت برزیلا بود. امروزه، در برازیلا اشارات بسیاری به این عالم که فرمان سیلسیان را بنیاد نهاد وجود دارد و این نام به یکی از کلیساهای اصلی نیز اطلاق شده ‌است. با اینکه پنجاه سال از بوجود آمدن این شهر می گذرد ولی همچنان در حال توسعه است. البته برخی معتقدند این شهر آرمانشهری شکست خورده است چرا که انسان در طرح توسعه مدرنیست و عقلانی آن حذف شده است با این حال برزیلی ها به پایتخت خود می بالند و آن را دوست دارند.

یکی از جاذبه های این شهر کلیسا ی جامع است که در معماری آن ۶ ستون بکار رفته و اینگونه تصور می شود که این ساختمان برای دعا دو دستش را به سمت آسمان دراز کرده است.

فستیوال‌های متعددی در تمام طول سال در این شهر برپا هستند ولی معروف‌ترین آن کارناوال نام دارد که حدود یک ماه و نیم قبل از عید شکر گذاری در روز چهارشنبه خاکستر (Ash Wednsday)  برگزار می‌شود. چهارشنبه خاکستر نوعی مراسم مذهبی کاتولیک است ولی در برزیل بیشترین توجه در این فستیوال تفریح و میهمانی‌ها است.

کلیسای جامع برازیلیا، استادیوم ملی مانه گارینشا، پالاسیو دو پلانالتو (محل کار رسمی رئیس جمهور)، ساختمان دیوان عالی فدرال، دریاچه پارانوآ، آبشارهای ایتیکوئیرا، پل جو سیلینو کوبیتشیک، ورزشگاه سرپوشیده نیلسون نلسون، مجموعه فرهنگی ریپابلیک، مانیو منتال اکسیس (خیابان اصلی در طراحی شهری برازیلیا)، پالاسیو دا الوورادا (محل سکونت رسمی رئیس جمهوری برزیل)، پالاسیو دو ایناماراتی (ساختمان وزارت خارجه برزیل)، پارک ملی برازیلیا، کلیسای دم باسکو (که از شیشه های آبی رنگ ساخته شده است)، پارک شهر برازیلیا، پاکو آزول، پارک آلهوس د آگوآ و … از دیگر جاذبه های این شهر است.