پکن پایتخت کشور چین است. بعد از شانگهای، شهر پکن دومین شهر پرجمعیت چین است. مکانی کمتر شناخته شده و شاید مهجور مانده در چین که به رصدخانه پکن معروف است، جایی که می تواند در زمان سفر کرد! بعضی افراد هنگامی که وارد شهرهای توریستی دنیا می شوند، تنها به دیدن مشهورترین جاذبه های آن شهر بسنده می کنند.
در حالی که جاذبه های دیدنی بسیاری وجود دارد که سفر شما را جذاب تر می کند. این افراد دیگر با خود فکر نمی کنند که می توانند به دنبال کشف جاذبه ای جدید در آن شهر باشند و سفرشان را منحصر به فرد کنند. با این حال ما به دنبال دنیایی ورای آنچه که بیشتر گردشگران عادی می بینند، هستیم.
تاریخ رصدخانه پکن
رصدخانه پکن در دوره سلسله مینگ و حدود سال های ۱۴۴۲ میلادی با قدمتی تقریباً ۵۰۰ ساله ساخته شده است. از آن زمان تا ۱۹۲۹ میلادی همچنان از این مرکز عمل و ستاره شناسی استفاده می شد و از این نظر بیشتری سابقه استفاده را در میان دیگر رصدخانه ها دارد. هنگامی که دیگر رصدخانه های باستانی جهان خراب شده بودند این رصدخانه همچنان به کار خود ادامه می داد و فعال بود.
بنای رصدخانه آجری بوده و دیواره ای به ارتفاع ۱۵ متر دارد. پلان ساختمان آن ۴۰ در ۴۰ متر طول و عرض دارد. در دوره ای تاریخ (سال ۱۶۷۳) یک مبلغ مذهبی مسیحی به نام فردیناند وربیست (Ferdinand Verbiest) مسئولیت اداره این رصدخانه را به عهده گرفت. این شخص در این دوران، ۶ ابزار و وسیله نجوم اروپایی ها را به این مجموعه افزود و تنها ظاهری چینی به آن ها دارد. از همین جا بود که تلفیق دانش چینی ها با اروپاییان اتفاق افتاد.
تمام وسایل بزرگ روی برج، مربوط به این دوره هستند. رصدخانه باستانی پکن به عنوان نمایشگاه تجهیزات نجوم باستان باستانی همچنان پابرجاست و هنوز هم نقش مهمی در زمینه های فناوری و علوم ستاره شناسی ایفا می کند.
امکانات رصدخانه پکن
اگر به تماشای این جاذبه رفتید، به خاطر داشته باشید که به دیدن یکی از قدیمی ترین رصدخانه های جهان رفته اید. رصدخانه باستانی پکن، رصدخانه ملی بود که در طول دوره های سلسله مینگ و کینگ ساخته شد. سازه ها و وسیله های رصد ستاره ها را حتی از فاصله ای دور در بالای برج خواهید دید. همین موضوع به جذابیت و کنجکاوی این مکان، برای بازدید کنندگان می افزاید.
۸ سازه باستانی بزرگ
هشت سازه نجوم ساخته شده از مس مربوط به دوره سلسله بزرگ کینگ، در این مکان بسیار دیدنی، بزرگ و پر از اشکال و حکاکی های تماشایی است. اگر چه شکل ظاهری و نحوه استفاده از آن ها مربوط به چین باستان است اما از تزئیناتی مربوط به دوره رنسانس در اروپای غربی روی آن ها استفاده شده است. این موضوع نه تنها پیشرفت علم نجوم را در کشور چین نشان می دهد بلکه تاثیر فرهنگ های دیگر را روی این کشور بیان می کند.
دانشمند ستاره شناس چین
در این مکان می توانید بزرگترین سازه و ابزار ستاره شناسی برنزی جهان را ببیند. وسیله ای که توسط ماهرترین دست ها در طول سلسله یوآن در چین ساخته شد. دیگر سازه های جدید ستاره شناسی که در این رصدخانه می بینید توسط یکی از نوابغ نجوم چینی به نام ژو گوآنگکی (Xu Guangqi) طراحی شده است. سردیس این نابغه چینی را که در دوران سلسله کینگ می زیسته هم اکنون در محوطه اطراف رصدخانه باستانی پکن قرار دارد و می توانید او را از نزدیک ببینید. باقی ابزارها و وسیله ها توسط مبلغان خارجی وارد این کشور شده است.
تبادل فرهنگی چین و اروپا
تمام وسایل ستاره شناسی اینجا، از دستاوردهای فرهنگی بین کشورهای غربی و چین بوده و اطلاعات مهمی درباره مطالعات ستاره شناسی و دستاوردهای نجومی باستان به دانشمندان و محققان امروزی ارائه می دهد. این موزه علمی، شاهد تاریخی مهمی است که نشان دهنده مبادله فرهنگی بین شرق و غرب در آن دوران است.
۸ ابزار نجومی بزرگ مسی در رصدخانه پکن
با ورود به رصدخانه پکن وارد یکی از بزرگترین رصدخانه های دنیا می شوید که با وسایل غول پیکر نجومی پر شده است. اینجا هر بازدید کننده ای شبیه آهویی می شود که انگاری در مقابل فیل ایستاده است. تک تک وسایل غول پیکر این رصدخانه را معرفی می کنیم.
کره زمین با مدارهای استوایی پر از جزئیات تماشایی
اولین ابزاری که در ناحیه شمال شرقی رصدخانه باستانی پکن خواهید دید، کره زمینی از جنس مس است. وزن این ابزار ۵٫۱۴۵ کیلوگرم با ارتفاع ۳٫۳۷۹ متر است. پس با وسیله ای بسیار بزرگ روبرو هستید. کره زمین مداری مسی که شاهد آن هستید، آخرین ابزار مسی ساخته شده در دروه سلسله کینگ است.
این وسیله قدرت، توانایی و پیشرفت علم و تکنولوژی را در آن دوره از چین نشان می دهد. ساختار علم ترکیبی مواد و سپس حجاری آنچنان پیشرفت کرده بوده که به راحتی می توانستند چنین ابزار رصد بزرگی را بسازند. این کره بزرگ مدارها نشان می دهد که ستاره شناسان آن دوره، تا چه اندازه در کار نجوم مهارت داشته اند و چطور ابزار دقیقی را طراحی کرده اند.
کره ای مسطح برای رصد کسوف و خسوف
وزن کره اکلیپتیک ۲٫۷۵۲ کیلوگرم و ارتفاعی به اندازه ۳٫۴۹۲ متر است. این کره مسطح، اولین دستگاه مشاهده و رصد کشور چین برای بررسی سیستم مختصات زودیاک فریم با یک دستگاه مجزاست.
سه پایه و ابزار نجومی آلتازیموت-Altazimuth
سه پایه و تلسکوپ آلتازیموت یکی دیگر از ابزارهای نجومی این مکان دیدنی پکن بوده که ویژگی منحصر به فرد دارد. هنرهای تزئینی و دکوراتیو به سبک فرانسوی مربوط به دوره رنسانس غربی را روی این وسیله خواهید دید. آلتازیموت وزنی به اندازه ۷٫۳۶۸ کیلوگرم و ارتفاعی به اندازه ۴٫۱۲۵ متر دارد. این سه پایه دو اهرم دارد که یکی افقی و دیگری عمودی حرکت می کند و هر وسیله ای که روی آن نصب شود می تواند در جهات مختلف هدایت شود؛ وسیله ای شبیه به سه پایه های عکاسی امروزی!
دایره افقی-Horizon circle
در انتهای جنوبی رصدخانه باستانی پکن قرار داده شده است. دایره افقی ۱٫۸۱۱ کیلوگرم وزن و ۳٫۲ متر ارتفاع دارد.
کره ای با خط افق
وزن این ابزار نجومی در رصدخانه باستانی پکن ۲٫۷۲۰ کیلوگرم بوده که در ۳٫۳۸۰ متر ارتفاع ساخته شده است. این ابزار در واقع یکی از قدیمی ترین ابزارهای ستاره شناسی و نجوم اختراع چینی هاست. از این وسیله به ۱۴ شکل مختلف استفاده می کردند که یکی از آن ها اندازه گیری ارتفاع ستارگان و طلوع و غروب آن ها بوده است.
کره سماوی
کره آسمانی یا کره سماوی بسیار جالبی را در این جاذبه پکن خواهید دید. این ابزار بزرگ مسی بسیار سنگین بوده و وزنی به اندازه ۳٫۸۵۰ کیلوگرم دارد. ارتفاع آن هم ۲٫۷۳۵ متر است. اگر به قسمت غربی این رصدخانه و میانه بالایی آن نگاهی بیندازید، این وسیله را خواهید دید. گردشگرانی که در پایین رصدخانه ایستاده اند، می توانند از پایین و فاصله دور تمام این وسیله ها را روی برج و ساختمان رصدخانه ببینند.
ابزار کوادرانت در نجوم باستان-Quadrant
به این ابزار نجومی نام دیگری هم داده اند. بعضی از ملت ها به آن، قطاع سمت الراس هم می گویند. این وسیله بزرگ را در قسمت شمال غربی و در بالای رصدخانه پکن خواهید دید. وزن این وسیله، ۲٫۴۸۳ کیلوگرم و ارتفاع آن، ۳٫۶۱۱ متر است. از ابزار کوادرانت برای اندازه گیری فاصله میان ستاره ها تا افق یا فاصله خط الراس آسمان با ستاره ها، استفاده می شد. ابزاری بسیار کاربردی که دانشمندان و ستاره شناسان در قدیم بسیار از آن استفاده می کردند.
