دریای شنی اوباری، یک محوطه بزرگ است که تپه های شنی بلند دارد و در منطقه فزان در جنوب غربی لیبی واقع شده است. با اینکه اینجا منطقه ای کویری است، اما ۲ هزار سال پیش یک مکان مرطوب و حاصلخیز بوده که رودخانه و آبشارهای زیادی داشته است. این رودخانه ها سرانجام به دریاچه ای می ریختند که از نظر وسعت می توان آن را هم اندازه کشور چک نسبت داد؛ این دریاچه در حوضه رودخانه مزان قرار گرفته بود و به نام مگافزان (Megafezzan) شناخته می شد.
اما سرنوشت برای این منطقه آنطور که باید رقم نخورد و دریاچه داستان دیگری به دنبال خود داشت. تغییرات آب و هوایی باعث شد این منطقه که بخشی از صحرای بزرگ آفریقا است، به تدریج خشک و خشک تر شود و کم کم به حالت کویری بایر در بیاید. دریاچه مگافزان نیز بین ۳ تا ۵ هزار سال پیش تماما تبخیر شده و دیگر اثری از آن دیده نمی شد. اما موضوع جالب این است که این دریاچه عظیم، از خود ردپاهایی به جای گذاشته است.
در صحرای لیبی امروزه می توان دریاچه های کوچک کوچکی را مشاهده کرد که در میان تپه شنی های مرتفع خودنمایی می کنند و انگار در میان کویر، حس امید می دهند. می توان گفت که در حال حاضر حدودا ۲۰ دریاچه در دریای شنی اوباری واقع شده است و در کنار آن ها درخت های نخل زیبایی رشد کرده اند که فضای سخت و شاید از نظر برخی ها ترسناک کویر را به شکلی دوست داشتنی در آورده اند.
در میان دریاچه های اوباری می توان دو مورد آن ها را نام برد که بیشتر از دیگران شناخته شده اند: گابرون (Gaberoun و ام الماء (Umm al-Maa). دریاچه گابرون در کنار مخروبه های یک روستای قدیمی واقع شده و می توان آن را معروف ترین دریاچه از نظر گردشگری دانست. در کنار دریاچه یک کمپ توریستی با امکانات ابتدایی قرار داده شده که در آن یک ایوان باز، بخش هایی برای استراحت و همچنین یک مغازه سوغاتی فروشی قرار دارد.
علاوه بر آن، دو دریاچه زیبای دیگر به نام های ام الحصان در شمال گابرون و تارهونا حدودا ۱۱ کیلومتری ام الحصان واقع شده است. البته این دو با اینکه در میان دریاچه های اوباری جزو موارد جالب و زیبا هستند اما توریست های کمتری از آن ها بازدید می کنند، شاید به خاطر اینکه دریاچه گابرون از نظر دسترسی راحت تر است.
همه دریاچه های اوباری بسیار شور هستند و آن هم به این دلیل است که این دریاچه ها به صورت مداوم تبخیر می شوند و رود دیگری وجود ندارد که آب آن ها را دوباره پر کند (این نکته را هم بدانید که در لیبی هیچ رود دائمی وجود ندارد که در کل سال آب داشته باشد). این موضوع باعث شده که مواد معدنی در آب های دریاچه محلول و همان جا متمرکز شوند. شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید که آب برخی از این دریاچه ها ۵ برابر دریاهای شور، نمکی هستند. بعضی از انواع دریاچه های اوباری هستند که به خاطر وجود جلبکی که در مناطق شور زندگی می کند، آبی با توناژ صورتی دارند.
بسیاری از دریاچه های این منطقه کربوناتی هستند که باعث می شوند افرادی که در آن شنا می کنند به راحتی روی آب شناور شوند که همین هم موضوع جذابی در میان توریست ها است. گردشگان معمولا به دلایل متفاوتی می خواهند که از این دریاچه ها بازدید کنند؛ بعضی از آن ها می خواهند که وجود دریاچه هایی کوچک را در بزرگترین صحرای دنیا ببیند، برخی تمایل دارند که عکاسی کنند، عده ای دلشان فقط جایی می خواهد که هم تپه های شنی داشته باشد و هم هر موقع که بخواهند چشمشان به آب بیوفتد، برخی هم فقط دلشان می خواهد که در این دریاچه ها شنا کنند! شاید اگر شنا هم بلد نباشید به راحتی با شناور شدن روی این آب ها بتوانید این تفریح را تجربه کنید.
دریاچه های اوباری در خطر خشک شدن هستند. آب این دریاچه ها از آب‌های زیر زمینی تامین شده که ده ها هزار سال قبل در زمان حاصلخیزی این منطقه به وجود آمده اند. اما متاسفانه به دلیل استفاده زیادی از آب های شیرین برای جمعیت رو به رشد این منطقه، برداشت های زیادی از این سفره های زیر زمینی صورت می گیرد که همین هم به کم شدن آب این دریاچه ها منجر شده است.
منبع: amusingplanet.com
