تالاب آب شیرین زریوار مریوان

مریوان یکی از شهرهای بسیار مهم استان کردستان که مملو از دیدنی‌های فوق‌العاده طبیعی و جاذبه‌های گردشگری منحصر به فرد است و هر ساله میزبان بیشماری گردشگر از سراسر کشور می‌شود. این شهر زیبای کرد نشین با پیشینه باستانی بسیار بلند بالای خود که همیشه در فراز و نشیب تاریخ درگیر ویرانی و آوارگی بوده، امروزه به مقصدی ایده‌آل در غرب کشور تبدیل شده است. اگر قصد سفر به منطقه‌ای با زیبایی‌های بکر طبیعی که با کوهستان‌های افسانه‌ای عجین گشته و سرگدشت طولانی‌ای را برای خود رقم زده دارید، ایلیا گشت به شما شهر بسیار زیبای مریوان را پیشنهاد می‌کند.  دریاچه زریوار یا آن گونه که محلی ها آن را می شناسند تالاب آب شیرین زریبار، در استان زیبای کردستان و در فاصله 3 کیلومتری غرب شهرستان مریوان قرار گرفته است. دریاچه ای که یکی از بزرگترین دریاچه های آب شیرین ایران به شمار می آید و از معروفترین و زیباترین جاذبه های طبیعی غرب کشور محسوب می شود. ارتفاع دریاچه از سطح دریا 1285 متر است و دور تا دور آن با کوه هایی زیبا از درختان و مراتع احاطه شده است که جلوه ای منحصر به فرد به این دریاچه می دهند. طول این دریاچه 5 و عرض آن 1.6 کیلومتر و عمق آن به طور متوسط در حدود 3 متر (بین 2 تا 5.5 متر) است و همین موضوع باعث شده تا بتوان به راحتی بر روی آن قایقرانی کرد. آب دریاچه زریوار از چشمه های جوشانی که در کف آن قرار دارد و همچنین از آب باران و برف، تامین می شود. این تالاب به دلیل شرایط مناسبی که دارد پذیرای گیاهان و حیوانات مختلفی ست و فعالیت های پرنده نگری و ماهیگیری در آن رونق دارد. تالاب زریبار یکی از منحصر به فردترین دریاچه های آب شیرین جهان به شمار می رود و شرایط کلی یک تالاب بین المللی را دارد. تالاب زریوار یکی از تالاب های با ارزش غرب ایران و از قطبهای گردشگری کشور محسوب میشود. این اکوسیستم زیبا با مساحتی در حدود 3000 هکتار ترکیبی از آب- نیزار- و حیات وحش مرتبط در حاشیه غربی شهر مریوان قرار دارد .با تلاش و پیگیری مستمر اداره کل محیط زیست کردستان و بر اساس مصوبات هیئت دولت این تالاب درمراحل قرار گرفتن در  فهر ست تالابهای بین المللی (سایت رامسر) میباشد. گونه­ های مار ماهی وگونه ای شنگ از جانوران شاخص تالاب محسوب می شوند. همچنین گونه های متعددی از ماهیان بومی مانند: سیاه ماهی خالدار، سیاه ماهی معمولی، عروس ماهی، سس ماهی، شاکولی، گامبوزیا در این تالاب زیست می نمایند. تالاب به دلیل مهاجرت فصلی تعدادی از پرندگان به عنوان یک اکوسیستم آبی مهم در چرخه حیات منطقه اهمیت داشته و به مثابه یک نگین زیبا، دارای توان بالقوه­ای از نظر اکوتوریسم محسوب می گردد. این دریاچه در تاریخ بیستم بهمن 1389 با شماره 102 در فهرست میراث طبیعی ایران به ثبت رسیده است. همچنین این تالاب از سال 1388 به عنوان پناهگاه حیات وحش تحت نظر سازمان محیط زیست قرار دارد.