آتشکده شهر یزد | Yazd Fire Temple

آتشکده شهر یزد نیایشگاه زرتشتیان ساکن در این شهر است که در کشور ایران واقع شده است و محل نگهداری آتش مقدس زرتشتی در این نیایشگاه می باشد. آتشکده نام گونه ای از نیایشگاه های زرتشتیان است که در آن آتشی در یک جایگاه ویژه دیده می شود و مهم ترین نیایش های دینی از جمله خواندن اوستا و گات ها در آن و در برابر آتش صورت می گیرد. آتشکده شهر یزد یکی از همین نیایشگاه هاست و ارزش بسیاری برای زرتشتیان دارد. این مکان با نام آتشکده وَرهُرام نیز شناخته می شود و آتش مقدس ورهرام در آن قرار دارد. بنای اصلی آتشکده بر ارتفاعی حدود ۲۱ متر از زمین و در میان حیاط بزرگی که درختان همیشه سرسبز سرو و کاج آن را پوشانیده است، قراردارد. نگاره فروهر و سرستون‌های سنگی آن زیبایی خاصی بدان بخشیده و روبروی این بنا حوض آبی رنگی قرار دارد. اینکه آتشکده‌ها کنار آب باشند از خصوصیت‌های آتشکده‌ها بوده‌ است.

سرستون‌های سنگی جلوی تالار بنای اصلی و سنگ‌های گلدار پای دیوارها کار هنرمندان خوش ذوق اصفهانی است. این هنرمندان سنگ‌ها را در اصفهان تراشیده و سپس تا یزد برده‌اند. نگار کاشی‌های فروهر بر بالای سردر ورودی، کار هنرمندان کاشی‌کار یزدی میباشد و معماری کل این بنا از معماری آتشکده‌های پارسیان تأثیر پذیرفته ‌است. ورود به این نیایشگاه همیشه برای نیایش کنندگان با آداب و رسومی همراه بوده‌ است. از جمله پاکیزگی زنان و مردان. مردان باید برای ورود با کلاه سفید و زنان با روسری سفید و لباس رنگ روشن و بدون کفش وارد نیایشگاه شوند. آتش مقدس درون مجمر بزرگی از جنس برنز است و شخصی به نام هیربد مامور روشن نگه‌ داشتن آن است. بازدیدکنندگان این آتشکده می‌توانند این آتش همیشه فروزان را از پشت دیواری شیشه‌ای ببینند. آتشی که درون این آتشکده می‌سوزد بیش از ۱۵۰۰ سال است که روشن مانده‌ است. این آتش، آتشی است از آتش آتشکده کاریان در شهر لارستان که به عقدا آورده شد و نزدیک به ۷۰۰ سال در آنجا روشن نگه داشته شد و سپس در سال ۵۲۲ از عقدا به شهر اردکان برده شد و نزدیک به ۳۰۰ سال نیز در اردکان یزد بود و در سال ۸۵۲ از اردکان به این شهر برده شد. نخست در محله‌ای به نام خلف خان علی در خانهٔ یکی از موبدان بزرگ به نام موبد تیرانداز آذرگشسب نگهداری می‌شد و در سال ۱۳۱۳ پس از ساخته شدن این آتشکده به درون آن انتقال یافت.

خوب است بدانید که درهای این مکان از دهه 1960 میلادی (اواخر دهه 30 یا اوایل دهه 40 خورشیدی) بر روی بازدیدکنندگان گشوده شده است و نام آن از تاریخ 22 شهریور 1378 با شماره ثبت 2431 در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد.