رودخانه یانگ تسه و سه دره

سه دره مجاور در امتداد وسط رودخانه یانگ تسه ، در حاشیه رودخانه جمهوری خلق چین است. با آب و هوای موسمی نیمه گرمسیری ، آنها برای مناظر خود شناخته می شوند. “منطقه منظره سه گوره” توسط اداره ملی گردشگری چین به عنوان منطقه دیدنی طبقه بندی می شود.سه گوره شامل تنگه های قوتانگ ، وو و زیلینگ به طول 193 مایل ، با شروع از شهر بایدی شهرداری چونگ کینگ ، در غرب و پایان دادن به گذرگاه نانجینگ ، در شهر ییچانگ ، استان هوبی ، در شرق ، که میان آنها کوه های فننجی و وو چونگ کینگ و همچنین بدونگ ، زیگویی و ییچانگ استان هوبئی قرار دارند.این سه گور از دهستان های غربی ، فراز و نشیب ، شهرهای فنجی و ییچانگ ، در شهرداری چونگ کینگ ، از شرق ، پایین دست ، تا استان هوبئی می گذرد. منطقه مخزن Three Gorges به طور تقریبی 200 کیلومتر طول دارد ، در حالی که خود سه گور تقریباً 120 کیلومتر در این منطقه دارند. منطقه سه گور به دلیل سد سه گوره ، که در حال تغییر فرهنگ و محیط زیست منطقه است ، توجه جهانی را به خود جلب کرده است.

اگرچه در درجه اول به دلیل مناظر منطقه سه گو مشهور است ، منطقه سه دره نیز از نظر تاریخی و فرهنگی در چین دارای اهمیت است. بسیاری از شهرک ها و اماکن باستان شناسی در معرض خطر غرق شدن مخزن در حال افزایش سد سه دره هستند.به دلیل شرایط سنگ شناسی مناطق مختلف آن ، دره های سه دره در بعضی مناطق باریک و در برخی دیگر گسترده است. بیشتر دره های باریک در مناطقی که سنگ آهک وجود دارد ، رخ می دهد که نسبتاً سخت است و در برابر فرسایش مقاومت می کند. با این حال ، آب می تواند در امتداد شکستگی های عمودی عمیق ، و در زیر فرسایش جریان یابد. از آنجایی که تخت سنگ آهک به تدریج کمبود می شود ، قسمت هایی از آن در امتداد شکستگی های عمودی در رودخانه فرو می روند و صخره های رسوبی تشکیل می دهند. هنگامی که رودخانه در مناطقی از ماسه سنگ نرم تر و شیل جریان می یابد که مقاومت کمتری در برابر فرسایش دارند ، اثر فرسایش افزایش یافته و حکاکی دره های گسترده ای به همراه دارد.

نظریه های مختلفی در مورد چگونگی شکل گیری سه دره وجود دارد ، اما جغرافیدانان و زمین شناسان به طور کلی به یک اجماع رسیده اند ، اعتقاد بر این که تاشو کوه در شرق استان سیچوان و غرب استان هوبی از جمله کوه های وو نتیجه گرفتند. جنبش Yanshanian  حدود 70 میلیون سال پیش است . تنگه ها از جنوب غربی به شمال شرقی ، سپس چرخش ، و از غرب به شرق ، با زمین به تدریج از جنوب به شمال پایین می رود. قسمت های غربی و شرقی منطقه ، بین کوه های جنوبی و کوه بشان در شمال ، از نظر نسبتاً کمتری وجود دارد. و در گذشته ، این رودخانه از طریق منطقه به شرق می رسید. با افزایش پوسته محلی ، فرسایش رودخانه شدت گرفت و سه گوره حک شده است.زیبایی طبیعی سه دره در کنار رودخانه یانگ تسه برای صدها سال مورد استقبال قرار گرفته است.

در هر دو طرف کوه سه تپه وجود دارد كه بیش از 200 مایل طول دارد. صخره های پوشاننده لایه هایی از موانع را تشکیل می دهند که در برابر آسمان و آفتاب محافظت می کنند به گونه ای که خورشید تنها در ظهر دیده می شود و ماه فقط در نیمه شب نشان می دهد. در تابستان ها ، آب به کوه های بلند می رود و باعث می شود تمام قایق ها در امتداد رودخانه یا در مقابل رودخانه شناور شوند. فرض کنید یک امپراتوری حکم فوری برای صدور از بایدی داشته باشد ، در غروب آفتاب روز به جیانگلینگ خواهد رسید. فاصله بین آنها در حدود 373 مایل است و نه یک اسب شلوغ و نه پرواز نمی تواند سریعتر از یک قایق حرکت کند.

بین زمستان و بهار سایه سنگ ها و چوب ها در استخر سبز منعکس شده و جریان های سفید و تند و تند دارد. آبشارها در قله های طوفانهایی که در قله های بسیار زیاد افزایش می یابند ، فرو می روند. آب تمیز ، درختان شکوفا ، کوههای بلند و چمنزارهای مجلل این منظره را تشکیل می دهند. هنگامی که آفتاب شروع به طلوع می کند یا یخبندان در صبح می بارد ، جنگل ها و نهرها خنک و موقع هستند و اغلب می توان صدای میمون ها را از قله ها شنید. گریه های آنها غم انگیز و عجیب و غریب و عجیب به نظر می رسد و مدت ها در دره ها ماندگار است ، به همین دلیل ماهیگیران محلی فکر می کنند که دره وو طولانی ترین طول سه دره در شرق استان سیچوان است.

این سه گور دارای مناطق دیدنی و مشهور مانند کوئین است که در ورودی غربی سه دره واقع شده است. به نظر می رسد صخره های هر دو طرف توسط چاقوها یا محورها بریده شده اند. در میان کوه های وو که در سواحل شمالی و جنوبی جبهه وو واقع شده است ، یکی از دوازده قله به نام قله پری معروف است. طبق سنت عامیانه ، این سمبل پری است که یو کبیر در کنترل آبها و هدایت قایقران ها یاری می کرد. دره Xiling Gorge شامل مجموعه ای از دره های معروف ، از جمله کتاب نظامی و شمشیر گور ، گاو زرد گاو ، و دره سایه فانوس است.

منبع : ویکی پدیا