پارک ملی یالا در سریلانکا

پارک ملی یالا پربازدیدترین و دومین پارک بزرگ در سریلانکا است که هم مرز با اقیانوس هند است. این پارک از پنج بلوک تشکیل شده است که دو مورد هم اکنون برای عموم آزاد است و همچنین پارک های مجاور. این بلوک ها دارای نام های فردی مانند ، پارک ملی روهونا ، و پارک ملی کومانا یا “یلا شرق” برای منطقه مجاور هستند. در منطقه جنوب شرقی کشور واقع شده است و در استان جنوبی و استان اووا واقع شده است. این پارک 979 کیلومتر مربع را در بر می گیرد و در حدود 300 کیلومتر از کلمبو واقع شده است. یلا در سال 1900 به عنوان پناهگاه حیات وحش تعیین شد و به همراه ویلپاتو یکی از دو پارک ملی اول سریلانکا بود که در سال 1938 مشخص شد. این پارک به دلیل تنوع حیوانات وحشی معروف است. این برای حفاظت از فیل های سریلانکا ، پلنگ های سریلانکا و پرندگان آبزی بسیار مهم است.

شش پارک ملی و سه پناهگاه حیات وحش در مجاورت یالا وجود دارد. از بزرگترین پارک ملی Lunugamvehera است. این پارک در منطقه آب و هوایی نیمه خشک و خشک قرار دارد و باران عمدتا در طول موسمی شمال شرقی دریافت می شود. یالا میزبان انواع اکوسیستم ها از جنگل های موسمی مرطوب گرفته تا آب های شیرین و تالاب های دریایی است. یالا دارای 215 گونه پرنده شامل شش گونه بومی کشور سریلانکا است. تعداد پستانداران ثبت شده از پارک 44 نفر است و یکی از بالاترین تراکم پلنگ در جهان را دارد. منطقه اطراف یالا میزبان چندین تمدن باستانی بوده است. دو مکان مهم زائران به نام های Sithulpahuwa و Magul Vihara در پارک واقع شده اند. سونامی اقیانوس هند در سال 2004 باعث ایجاد خسارت شدید در پارک ملی یالا شد و 250 نفر در مجاورت آن جان باختند. پس از بهبود اوضاع امنیتی در پارک ، تعداد بازدید کنندگان از سال 2009 رو به افزایش است. منطقه یالا بیشتر از سنگهای دگرگونی متعلق به دوره پرکامبرین تشکیل شده است و به دو سری ، سری ویجیان و سریال هایلند طبقه بندی می شوند. خاک قهوه ای مایل به قرمز و خاکستری کم برجسته در بین شش نوع خاک برجسته است.

یالا در پایینترین پلان سریلانکا قرار دارد که از Trincomalee تا Hambantota امتداد دارد. از نظر توپوگرافیکی این منطقه یک دشت صاف و ملایم است که با ارتفاع به سمت ساحل حرکت می کند 30 متر نزدیک ساحل است در حالی که در فضای داخلی به 100 تا 125 متر بالا می رود. این پارک ملی در منطقه خشک و هوای نیمه خشک و آب و هوایی واقع شده است و باران عمدتاً در مونسون شمال شرقی دریافت می شود. میانگین بارندگی سالانه بین 500-775 میلی متر است در حالی که میانگین درجه حرارت بین 26.4 درجه سانتیگراد در ژانویه به 30 درجه سانتیگراد در ماه آوریل است.آب پس از موسون شمال شرقی به وفور یافت می شود ، اما در طول فصل خشک آب سطح مهمی تبدیل می شود. اجسام آبهای سطحی به اشکال نهرها ، مخازن ، حوضچه ها ، استخرهای سنگی و تالابها ظاهر می شوند. چاله های آب در مکان های کم ارتفاع در حالی رخ می دهد که استخرهای سنگی با اندازه های مختلف قادر به داشتن آب در تمام طول سال هستند و از این رو منبع مهمی از آب برای فیل ها هستند.

 برای بسیاری از پرندگان آبی و گاومیش های آبی ، آبشارهای طبیعی زیستگاه های ایده آل هستند. بسیاری از رودخانه ها و نهرها در جهت جنوب غربی جریان می یابند که در ارتفاعات مجاور اووا و تپه های مرکزی سرچشمه می گیرند. كومبوكان اوایا در شرق و رودخانه منیك و شاخه های آن در غرب در سرتاسر این پارک جریان دارد و در فصل خشك منبع مهمی از آب را برای حیوانات وحشی پارک فراهم می كند. به طور معمول نهرهای پارک در فصل خشکسالی خشک هستند. این رودها و نهرها میزان نوسان رواناب را در فصول مرطوب و خشک نشان می دهند. کامبوکان اویا در فصل بارندگی هفت برابر بیشتر از فصل های خشک باران می بارد. تعدادی تالاب در امتداد خط ساحلی پارک واقع شده اند. برای رسیدن به یالا از کلمبو چندین مسیر وجود دارد ، در حالی که مسیر از طریق راتناپورا و Tissamaharama کوتاه ترین با 270 کیلومتر است.

منبع : ویکی پدیا