دره توبیرون دزفول

شهر دزفول واقع در جنوب غرب کشور و شمال استان خوزستان است. دزفول دارای زمستان و پاییزی مدیترانه‌ای بوده و زیست بوم سرسبز آن از پایان زمستان تا آغاز بهار بسیار دلپذیر است و به همین دلیل این شهر  به نقطه‌ای زیبا برای گردشگران از سراسر ایران بدل شده است. دزفول با بناهای آجری منحصربه‌فردی که دارد، هنوز می توان تاریخ را در دیوارهایش به‌ وضوح دید. شهر دزفول، در تمامی این سال‌ها با اختصاص لقب‌هایی همچون مهد فرهنگ و تمدن، شهری از سپیده‌دم تاریخ، سرزمین موج‌های خروشان، کوه‌های برافراشته و آبشارهای باشکوه، شهر گل‌های رز و مریم، دشت‌های سبز، مزارع حاصلخیز، شهر معماری غنی، شهر اصالت‌ها و تاریخی کهن، شهر پارک‌های ساحلی و مساجد تاریخی و موزه آجری ایران ظرفیت عظیم و کم‌نظیر خود در حوزه‌های مختلف برای جذب گردشگر را ثابت کرده است.

دزفول فرهنگی غنی و چندین هزارساله را در گاهواره خود دارد و در جای‌جای تاریخ خود همواره کانون سرافرازی مردمی سخت‌کوش، مقاوم و فرهنگ دوست بوده است که وجود قدیمی‌ترین دانشگاه جهان در آن گواه این مدعا است. یکی از جاذبه های طبیعی این شهر زیبا ، دره توبیرون میباشد که  در 20 کیلومتری شرق شهر دزفول قرار گرفته است و به دلیل فضای خنک و مطبوعی که دارد به دره توبیرون مشهور شده است. این دره دارای دیواره هایی صخره ای مملو از آب چکان ها و گیاهان وحشی است که با تلاش فراوان سر از دل سنگ های سخت در آورده اند و گاهاً ارتفاعشان به 100 متر هم می رسد.

مواد تشکیل دهنده دره 

مطابق با آنچه که کارشناسان گفته اند به نظر می رسد که جنس مواد تشکیل دهنده بخش های مختلف دره ماسه سنگ ها یا همان کنگلومراهایی باشد که بر اثر فرسایش آبی در مدت طولانی تشکیل می شوند. این دره ترکیبی از دو کلمه ی “تو” و “بیرون” است که واژه تو در گویش محلی های جنوبی به معنای «تب» است و واژه بیرون به معنای «بریدن و از بین بردن» تعبیر می شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که توبیرون مکانی است که در آن تب از شما بریده می شود و گرما را از بدنتان بیرون می کنید. در گذشته مردم محلی برای التیام دردهای شان به این دره می آمدند و معتقد بودند که آب این دره خاصیت درمانی دارد. با ورودی به این دره ممکن است یاد یکی از تاریخی ترین مناطق جهان بیافتید چرا که دره توبیرون در دزفول کمی این منطقه شبیه به شهر پترا یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری در کشور اردن است.

این پدیده طبیعی زیبا از فرسایش چند هزار ساله آب های جاری روی سنگ ها به وجود آمده است. در دوران کم آبی، عمق زیاد دره مانند یک زهکش عمل کرده و آب سفره های زیرزمینی را جمع می کند. پس از تجمع آب در کف دره جریان آب شکل می گیرد تا جایی که دو آبشار کوچک و بسیار زیبا در مسیر دره نیز وجود آمده است. وجود انبوه درختان انگور، انجیر وحشی، برگ‌های شاووشان، آبشار‌ها و آب‌چکان‌ها، زیبایی فوق العاده‌ای به این دره بخشیده که هر بیننده‌ای را محو زیبایی‌های این ناحیه می‌کند. زیبایی های توبیرون تمام شدنی نیست و هر چه بیشتر به آن نگاه کنید چیزهای بیشتری کشف خواهید کرد. پس دوربین عکاسی یا گوشی موبایل تان را همراه داشته باشید تا از سنگ های پیچ و تاب خورده، قطرات آبِ چکیده از لای سنگ ها و مارمولک های کوچک و بزرگ که گاهی سرشان را بیرون می آورند، عکس بگیرید و زیبایی های این دره بی نظیر را ثبت کنید.