استون‌ هنج انگلستان

استون هنج یادمانی پیش‌تاریخی است که در کشور انگلستان در شهر ویلشتر قرار دارد. استون هنج در واقع یادگاری از عصر برنز و دوران نوسنگی است که قدمت آن چیزی حدود ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ پیش از میلاد تخمین زده شده است. استون هنج سمبل نمادین بریتانیا با تاریخچه‌ای بیش از ۴۵۰۰ سال، امروزه معنای متفاوتی برای مردم دارد. این میراث عجیب و پیشا تاریخی  که در ویلت‌شایر انگلستان واقع شده، مکانی معنوی و دارای قدرت الهام‌بخش به شمار می‌آید. این حلقه‌ی سنگی همچنین یک شاهکار مهندسی است که مطمئنا با تلاش صدها نفر و البته با ساده‌ترین ابزار و فناوری‌ها ساخته شده است. این منطقه‎ی جنوبی از انگلستان برای مردم باستان فرصتی عالی ازنظر مسکن‌سازی به شمار می‌رفت چراکه نزدیک زمین‌های شکار و همچنین یک چشمه بود. طبق گفته‌ی دیوید ژاکس استاد باستان‌شناس دانشگاه باکینگ‌ هام، از به هم فشرده شدن گل در اینجا دیوارهایی به وجود آورده‌اند. در همین نزدیکی با فروکردن تیرهایی در سوراخ‌هایی روی زمین و برپایی سقفی از پوست حیوانات یا نی خانه ساخته‌اند. به گفته‌ی وی این نوع خانه یکی از ابتدایی‌ترین خانه‌ها در انگلستان است. ماه گذشته در حفاری‌های اخیر در مکانی به نام بلیک مید، این استاد و تیم وی گودالی به طول ۱۲ متر، پهنای ۷ متر و عمق یک متر برای بررسی این سازه و اطراف آن حفر کرده‌اند. این گروه، اجاقی با تکه‌های سنگ چخماق، تکه‌های استخوان، ورقه‌های سنگی برای تهیه‌ی پیکان و ابزار برنده و همچنین غلاف‌هایی از خاک سرخ که احتمالا به‌عنوان رنگ به کار می‌رفته، پیدا کردند. دکتر ژاکس با این تصور که زندگی پویایی در سال ۴۳۰۰ پیش از میلاد در اینجا جریان داشته، معتقد است، شور و هیجانی در اینجا حس می‌شود «در اینجا مردمی درست مانند ما فعالیت و زندگی می‌کردند، بچه‌ها و دغدغه‌هایی در اینجا وجود داشته است.» حدودا در فاصله‌ای ۱.۵ کیلومتری از استون‌ هنج!

سرگذشت مرموز استون‌ هنج نسل‌های متمادی را شیفته‌ی خود کرده است. باستان‌شناسان طی سالیان بسیار تمامی صخره‌ها را ثبت و از محل قرارگیری آن‌ها معانی مختلفی را تفسیر  -ترتیب مشخصی برای طلوع نیمه‌ی تابستان و غروب در نیمه‌ی زمستان- و استخوان‌های حیوانات و انسان‌هایی که در آنجا مدفون بوده را مطالعه کرده‌اند. همچنین دیگر یادمان‌ها نیز توسط باستان‌شناسان – اتاق‌های دفن، یک تپه‌ی گچی با ارتفاع ۴۰ متری به نام سیلبری هیل و بسیاری دیگر از ساختارهای مدور – بررسی شده‌اند. مطالعه‌ی هوایی در سال ۱۹۲۵ حلقه‌هایی از الوار را در فاصله‌ی دو مایلی استون‌ هنج نشان داد که آن‌ها را وود هنج نامیدند. مدیر موسسه اکتشافات باستان‌شناسی و باستان‌شناسی مجازی لودویگ بولتزمان در وین عنوان می‌کند: این یادمان سنگی نمادین است، اما این مسئله تنها جزئی از تمام داستان استون‌ هنج است.اکتشافات دهه‌ی اخیر که برخی با کمک تکنولوژی مدرن مانند رادار نفوذ به زمین انجام شده، اطلاعات بیشتری از مردمی که این یادمان عظیم برایشان بااهمیت و معنادار بوده آشکار کرد. تمرکز باستانشناسان بر یادمان های بزرگ است، چراکه حفاری تمام منطقه سبب آسیب منظره خواهد شد. البته تکنولوژی رادار نفوذ به زمین امکان بررسی گسترده را فراهم کرده است.

اینکه استون هنج چگونه به مکانی تا این حد ارزشمند تبدیل شد هنوز مشخص نیست. عجیب‌ترین و مرموزترین شواهد دقیقا در خود محل استون هنج قرار دارند – سه حفره‌ی بزرگی که تیرهایی از الوار توتم مانند را در خود جای‌داده‌اند. زغال و استخوان‌های پیداشده به تاریخی بین ۷ هزار تا ۸ هزار سال پیش از میلاد بازمی‌گردند. « سؤالی مطرح می‌شود که آیا این مکان توسط انسان‌هایی در گذشته‌ی بسیار دور حتی پیش از استون هنج، مقدس بوده است؟»، ازنظر دکتر پارکر «این سؤالی است که روزی به آن پاسخ خواهیم داد».

نحوه پیدایش استون هنج

در رابطه با نحوه پیدایش استون هنج افسانه‌های زیادی وجود دارد، یکی از این افسانه‌ها در رابطه با قصه‌ای در این باره است: قصه‌گوها می‌گفتند که مرلین جادوگر سنگ‌ها در زمان شاه آرتور افسانه‌ای از قرن ۵ میلادی ایرلند به استون هنج آورده است. بر اساس مطالعات متخصصان قدمت آغاز بنای استون هنج حدود ۳۱۰۰ پیش از میلاد تخمین زده شده است، این مسئله ثابت می‌کند که استون هنج از اهرام مصر هم قدیمی‌تر است. برخی از متخصصان در پی پیدا کردن پاسخی علمی برای چگونگی پیدایش استون هنج به نتایج جالبی رسیده‌اند، برخی معتقد هستند این سنگ‌ها توسط یخچال‌های طبیعی به وجود آمده‌اند. کشف دو معدن در پرسلی تقریبا این فرضیه را رد کرد. برخی از متخصصان به راین باور هستند که با توجه به وزن بسیار زیاد سنگ‌ها، برای ساخت بنا از نیروی انسانی عظیمی در مدت‌زمان طولانی استفاده شده است. استون هنج و بناهای شبیه به آن می‌توانند به‌عنوان اولین سکونتگاه‌های بشر تلقی شوند. حتی برخی متخصصان بناهایی شبیه به استون هنج را تقویم‌هایی در مقیاس بزرگ می‌دانند. مردم می‌توانستند با دنبال کردن حرکت اجرام آسمانی درباره فصل‌ها و سال‌ها اطلاعات به دست بیاورند. انسان‌های اولیه برای به دست آوردن زمان مناسب برای درو کردن محصولات، از این بناها کمک می‌گرفتند. دو نوع سنگ در استون هنج پیدا می‌شود، سنگ‌هایی در ابعاد بزرگ و سنگ‌هایی در ابعاد کوچک‌تر، در کل میانگین وزن این سنگ‌ها حدود ۸۳ تن است. زمانی که به محوطه بنا وارد می‌شوید، تنها از دو راه می‌توانید به داخل بنا وارد شوید، یکی از ورودی‌ها در بخش شمال شرقی بنا وجود دارد که ورودی اصلی است و ورودی کوچک‌تری در سمت جنوب قرار دارد. در مسیرهای داخلی بنا گودالی عمیق وجود دارد که به نام گودال آبری شناخته می‌شود. این گودال در سال ۱۶۶۶ توسط باستانشناسی به همین نام کشف شد. هنوز مشخص نشده دلیل وجود چنین گودالی در بنا چیست.

 استون هنج زمانی بخشی از یک شبکه ساختمانی پیچیده به مساحت ۱۲ کیلومترمربع شامل گورتپه‌های پیش از تاریخ، سکونتگاه‌های ناشناخته، مسیرهای برگزاری مراسم آیینی و حتی گورهای مزین طلا بوده است. در باور بسیاری از محققان این حوزه این موضوع نقش بسته است که حلقه سنگی استون هنج برای نظارت و همچنین به‌عنوان معبدی برای ستایش به کار می‌رفته است. در حفاری‌های انجام‌شده در استون هنج، اقلام فلزی، سنگ‌های قیمتی و سکه یافت شده است. بر اساس بررسی‌های سازمان میراث تاریخی انگلیس در سال ۲۰۱۰ مقادیر زیادی از سکه‌های متعلق به قرون‌وسطی در این منطقه یافت شده است. استون هنج با ستاره‌شناسی رابطه محکمی دارد، دکتر هالی، در سال ۱۷۲۰ برای به دست آوردن میزان انحراف میدان مغناطیسی خورشید از سن تاریخی استون هنج کمک گرفت. در سال ۱۹۶۰ ستاره‌شناسی آمریکایی جرالد هاوکینگ چنین نظر داد که استون هنج، یک رصدخانه و تقویم پیچیده‌ای بوده است. تفسیرهای ستاره‌شناسی استون هنج باوجود بی‌دقتی‌هایی که دارد، هنوز هم محبوب مانده‌اند. بسیاری از محققین حدس می‌زنند افرادی که استون هنج و جاهای دیگر را ساخته‌اند دانسته‌های ریاضی را که برای پیش‌گویی بسیاری از وقایعی که در نظریه جرالد هاوکینگ موجود است، به دست آورده بودند.