کلیسای جامع سیلوس

کلیسای جامع سیلوس، بنایی بسیار زیبا در شهر سیلوس است که با تاریخ پر فراز و نشیب خود و رازهای نهفته‌اش به یکی از جاذبه‌های اصلی این شهر تبدیل شده است. این کلیسا که در جزیره فوق‌العاده زیبای الگاروه در جنوب کشور پرتغال قرار گرفته، در واقع مسجدی بوده که در زمان حاکمیت مسلمانان مور در شبه جزیره ایبری ساخته شده است.

در ابتدا در مکان فعلی کلیسا موریان مسجدی کوچک برای عبادت خود و البته نشان دادن قدرت مسلمانان ساختند اما با پس گرفته شدن شبه جزیره توسط مسیحیان، آنان مسجد را به کلیسا تبدیل نموده و شروع به مرمت و بازسازی آن کردند. بعد از رکونکویستاهانیز این کلیسا به کلیسای جامع کاتولیک‌ها تبدیل شد.

اگرچه بعضی از عناصر باروک در معماری آن به چشم می‌خورد اما معماری آن بیشتر به سبک گوتیک است و به عنوان بنای اصلی گوتیک در الگاروه، یکی از مهم‌ترین نقاط دیدنی جنوب پرتغال شناخته می‌شود. این بنا در 29 ژوئن سال 1922 به عنوان یک اثر ملی طبقه‌بندی شد.

جزئیات دقیقی در مورد سال تاسیس و بنیان‌گذاران این کلیسا در دست نیست اما احتمال داده می‌شود که ساخت آنان به دست مسلمانان مور اتفاق افتاده باشد. درست است که پادشاه سانچو اول پرتغال در سال 1189 مسلمانان مور سیلوس را مغلوب کرد اما شهر در سال 1191 دوباره به دست مورها افتاد و بعید نیست که در این زمان بنای کلیسا به عنوان مسجد ساخته شده باشد.

در سال 1242 و در زمان پادشاهی افونسو سوم پرتغال، شهر به طور یقین و برای همیشه به دست شوالیه‌های مسیحی افتاد و ظاهرا این پادشاه دستور ساخت کلیسای جامع سیلوس را به عنوان کرسی تازه تاسیس الگاروه داده است.

در سال 1577 به دلیل مشکلات اقتصادی فراوان شهر و تنگدستی شدید مردم و شروع مهاجرت‌های عظیم مردم از این شهر به شهرهای مرفه‌تر، اسقف برجسته پرتغال جرونیمو اوسوریو Jerónimo Osório صندلی اسقف اعظم را از سیلوس به فارو منتقل کرد. در قرن‌های بعدی فضای داخلی کلیسا با محراب‌های منریستی Mannerist و باروکی Baroque غنی شدند که برخی از آن‌ها هنوز هم در کلیسا به چشم می‌خورند.

این کلیسا در سال 1755 توسط زمین‌لرزه مهیبی که در شهر آمد آسیب بسیار شدیدی دید و شبستان آن به صورت کامل ویران شد. چندین سال پس از آن دولت شروع به ترمیم و بازسازی بنا نمود اما فرم‌های ساده گوتیک در قسمت فوقانی و نمای اصلی کلیسا را با حجم‌های روکوکو جایگزین کرد. در قرن هجدهم نیز برج ناقوس و پورتال‌های جنوبی به کلیسا اضافه شدند.

اما در قرن بیستم و در جریان مرمت دوباره کلیسا، بسیاری از اضافات باروک از بین رفتند و ساختمان به صورت قرون وسطایی بازگردانده شد.