پارک ملی سیرا نوادا در ونزوئلا

پارک ملی سیرا نوادا یک پارک ملی ونزوئلا است که در بین ایالت های مریدا و باریناس در غرب کشور واقع شده است. در 2 مه 1952 با حكم 393 رئیس جمهور ژرمن سوارز فلامریچ ، با هدف حمایت از سیرا نوادا دی مریدا در محدوده كوه های آند ، تأسیس شد.با ایجاد آن ، پس از پارک ملی هنری پیتیر ، که تاریخ پارک های ملی ونزوئلا را 15 سال قبل از آن آغاز می کند ، به دومین پارک ملی مصوب تبدیل می شود. سیرا نوادا منطقهای با اهمیت اکولوژیکی زیادی برای ونزوئلا است ، زیرا با حفظ بیشترین اکوسیستم ارتفاعی در این کشور تضمین می شود ، در بالاترین رشته کوههای مرتفع آندهای ونزوئلا واقع شده اند. ابتکار عمل برای ایجاد پارک سیرا نوادا در دانشکده مهندسی جنگل که در سال 1948 تأسیس شد هنگامی که وی هنوز دارای اساسنامه ارگانیکی از مناطق طبیعی محافظت شده بود ، که به طور قانونی تأسیس شده بود. این پیشنهاد لازم اجرا می شود و دانشگاه لس آند ، کمیسیونی برای مطالعه مقدماتی تعیین می کند که بعداً برای توجیه ایجاد پارک بر اساس جاذبه های منحصر به فرد سیرا نوادا ، با قله عالی ، به مقامات ملی ارائه شد.

در 2 مه 1952 ، هیئت مدیره به ریاست ژرمن سوارز فلامریچ ، فرمان 393 را امضا کرد که در آن سیرا نوادا به عنوان  دومین پارک ملی قدیمی در ونزوئلا ، پس از پارک ملی هنری پیتیر اعلام شد. این پارک بخشی از شش شهرداری در ایالت مریدا و سه ایالت در باریناس را در بر می گیرد. گسترش کل آن 276 446 هکتار است که از این تعداد 185 886 هکتار متعلق به ایالت مریدا است که به معنی 67.2٪ از کل مساحت است ، و مابقی 90 90 560 هکتار. آنها مطابق با دولت باریناس ، 8/32 درصد از سطح پارک هستند.این پارک در دو سیستم کوهستانی بزرگ تشکیل شده است: سیرا نوادا دی مریدا و سیرا د سانتو دومینگو که با قله های مرتفع ، دره های یخبندان و دره های رودخانه مشخص می شوند. سیرا نوادا با افسردگی رودخانه چما در شمال از Sierra La Culata ، رشته کوه دیگر هسته آندگان جدا شده است. در حالی که در شمال شرقی پایین دره رودخانه سانتو دومینگو است ، از لاگونا د موکوباجی تا سد خوزه آنتونیو پز. در جنوب غربی ، محدوده پارک با دره رودخانه بانوی ما ، غنی از حاشیه سمت چپ رودخانه چما ، در پایین دست از شهر اژیدو مطابقت دارد.

این پارک در دو سیستم کوهستانی بزرگ تشکیل شده است: سیرا نوادا دی مریدا و سیرا د سانتو دومینگو که با قله های مرتفع ، دره های یخبندان و دره های رودخانه مشخص می شوند. سیرا نوادا دو دوره سالانه دارد ، یک دوره حداکثر بارش متمرکز بین ماه های مه و اکتبر و یک دوره خشک یا حداقل بارندگی بین دسامبر و مارس. علاوه بر بارش به صورت باران ، بارندگی به شکل بارش برف در بالاترین قله ها نیز بسیار رایج است. این بارش برف ها بین ماه های جولای تا سپتامبر مکرر است و بقیه سال به صورت پراکنده است. به دلیل قرار گرفتن در یک سیستم کوهستانی ، دامنه دمای هوا در پارک کاملاً گسترده است ، میانگین سالانه نوسان آن بین 26 درجه سانتیگراد در کمترین مناطق و 5 درجه سانتیگراد در حداکثر ارتفاعات است.

با توجه به نوع آب و هوایی که پارک ارائه می دهد ، به عنوان یکی از بزرگترین پناهگاه ها و فضای صدها گونه حیات وحش توسعه یافته است. تنوع طبقات ارتفاعی و واحدهای پوشش گیاهی از جانوران متنوع پشتیبانی می کند. از جمله زیباترین پستانداران می توان به: گوزن کارامودو ، پوما ، کوات آند ، پلنگ آند ، جگوار ، لاپا ، خرگوش مور و خرس جلو اشاره کرد. در میان پرندگانی که در پارک وجود دارند ، سنگ توت پارجی ، بوقلمون آند ، کولیبانو کوئنتال ، سوروچو ماسک ، جگر و عقاب طلایی و پرنده برجسته آن تقریباً در حال انقراض کاندور است. این پارک برای حفاظت از جانوران محلی از ارزش بالایی برخوردار است. این کشور به عنوان پناهگاه اصلی جمعیت خرس فرونتینو در دامنه کوه مریدا در نظر گرفته می شود . همچنین از گونه های بومی متعددی محافظت می شود .

منبع : ویکی پدیا