آرامگاه شاه شجاع

آرامگاه شاه شجاع  یکی از بناهای تاریخی استان فارس و شیراز است. محل آن در شمال‌غربی حافظیه، در نزدیکی مجموعه‌ هفت‌تنان، در کنار بلوار هفت تن است.

جلال‌الدین شاه شجاع،  ملقب به ابوالفوارس از سلاطین آل مظفر و مشهورترین فرد این خاندان است. پدرش، امیر مبارزالدین محمد مظفر، پایه‌گذار سلسله‌ی آل مظفر  و مادرش ترکان مخدوم‌شاه، دختر شاه جهان قراختایی از سلاطین قراختای کرمان است. قراختاییان از سلسله‌های ملوک‌الطوایفی ایران هستند که در حدود ۸۳ سال بر کرمان حکومت کردند.

شاه شجاع  در ۲۲ جمادی‌الثانی ۷۳۳ق در یزد متولد شد. جلال‌الدین در دوران حکومت پدرش، شایستگی‌های فراوانی از خود نشان داد.

وی در فتح شیراز توسط پدرش که منجر به انقراض حکومت آل اینجو شد، نقش عمده‌ای ایفا کرد. همین شایستگی‌ها باعث شد ابتدا در سال ۷۵۴ هجری قمری از سوی پدر والی کرمان و بعد از آن نیز به ولایت عهدی منصوب شود.

جلال‌الدین شاه شجاع، در طول سلطنت بیست‌وهفت ساله‌ی خود، در تمامی جنگ‌هایش پیروز می‌شود، بر قفقاز و بغداد هم تسلط یافته و گستره‌ی ایران را به حدود گستره‌ ایران باستان (منهای خراسان) می‌رساند.

دوران سلطنت شاه شجاع که در میان دو دوره‌ی خون‌بار تاریخی در ایران یعنی حمله‌ی مغولان و یورش‌های تیمور قرار دارد، روزگار امنیت و آسایش مردم در این سرزمین است.

شاه شجاع در سال ۷۸۶ هجری قمری و در سن ۵۳ سالگی در گذشت و پیکرش بنا بر وصیت خود در پای کوه چهل مقام  و مکانی بنام آرامگاه شاه شجاع  به خاک سپرده شد.

با مرگ شاه شجاع، که برخی از مورخین، آن را یتیم شدن مرد و زن ایران دانسته‌اند، سلطنت ایرانی آل مظفر که پس از قرن‌ها حکومت خون‌بار ترک‌ها و مغولان، امنیت و آسایشی را برای مردم به ارمغان آورده بود به سرعت رو به زوال رفت.

پسرش سلطان زین‌العابدین در برابر تیمور موفقیتی کسب نکرد. خواهرزاده‌اش شاه یحیی با پذیرش مقام امارت از جانب تیمور به جای مقام سلطنت، خیانت کرد. خواهرزاده‌ دیگرش، شاه منصور هم نتوانست مانع تیمور شود.

آرامگاه موجود در سال ۱۳۳۸ هجری شمسی توسط علی سامی معمار بازسازی سعدیه و حافظیه و به همت انجمن آثار ملی روی قبر ساخته شده است. این آرامگاه، گنبدی از کاشی‌های فیروزه‌ای است که روی چهار ستون مایل با سنگ‌های سفید استوار شده است. این آرامگاه را روی صفحه‌ای که سه پله از سطح زمین اختلاف ارتفاع دارد، بنا کرده‌اند. داخل گنبد با کاشی معرق‌کاری شده و کتیبه‌هایی شامل اشعاری از حافظ و اشعاری از خود شاه شجاع در آن وجود دارد. در قسمت بیرونی گنبد هم چهار کتیبه به خط نستعلیق از اشعار حافظ در مدح شاه شجاع نصب شده است.

در نزدیکی آرامگاه، بنایی آجری وجود دارد که در حال حاضر به‌عنوان کتابخانه‌ آثار و مفاخر فرهنگی مورد استفاده‌ قرار می‌گیرد. آرامگاه شاه شجاع در آذر ماه سال ۱۳۵۴ و در ذیل شماره ثبتی ۱۱۶۹/۷ در میان آثار ملی ایران به ثبت رسید.