سایت غواصی کشتی تیست لگرم  

 یک کشتی بازنشسته مسلح بریتانیا بود که در سال 1940 توسط جوزف تامپسون و پسر در ساندرلند ، انگلیس ساخته شد. او در 6 اکتبر سال 1941 در نزدیکی راس محمد در دریای سرخ غرق شد و اکنون مکان غواصی شناخته شده ای است.

کشتی تیست لگرم توسط کشتی سازی کشتی جوزف تامپسون و سونز در ساندرلند برای آلباین لاین ساخته شد و در آوریل سال 1940 به فضا پرتاب شد. تا حدی توسط دولت انگلیس تأمین مالی شده بود و به عنوان یک باری مسلح طبقه بندی می شد. وی مسلح به یک اسلحه ضد هوایی 4.7 اینچی و یک دستگاه مسلسل با کالیبر سنگین بود که پس از ساخت و ساز به سختی کشتی متصل شد. او یکی از تعدادی کشتی “تیندل” بود که تحت مالکیت و اداره آن توسط آلباین لاین بود ، که در سال 1901 تاسیس شد ، مستقر در ساندرلند ، و در هنگام آغاز جنگ جهانی دوم چهار کشتی داشت.

کشتی تیست لگرم  پس از پرتاب وی سه سفر موفق را انجام داد. اولین مورد در ایالات متحده برای جمع آوری ریل های فولادی و قطعات هواپیما ، دوم برای آرژانتین برای غلات و سوم برای غربی ها برای شایع کردن شکمبه. او قبل از سفر چهارم و پایانی وی ، در گلاسکو تحت تعمیرات قرار گرفته بود. وی در سفر چهارمین و آخرین سفر خود از گلاسکو در تاریخ 2 ژوئن 1941 ، که برای اسکندریه مصر ساخته شده بود ، قایقرانی کرد. محموله این کشتی شامل: کامیون های بدفورد ، وسایل نقلیه زرهی Universal Carrier ، موتورسیکلت های نورتون 16H و BSA ، اسلحه برن ، موارد مهمات و 3030 قبضه اسلحه و همچنین تجهیزات رادیویی ، چکمه های ولینگتون ، قطعات هواپیما ، واگن راه آهن و دو دستگاه LMS Stanier بود. لوکوموتیو بخار کلاس 8 این لوکوموتیو بخار و مناقصه های زغال سنگ و آب آنها به عنوان محموله های عرشه در نظر گرفته شده برای راه آهن ملی مصر انجام شده است. بقیه محموله ها برای نیروهای متفقین در مصر بود. در آن زمان که کشتی تیست لگرم   در ژوئن از گلاسکو سوار شد ، این نیروی کویر غربی بود که در سپتامبر سال 1941 بخشی از ارتش هشتم تازه تاسیس شد. خدمه این کشتی تحت سرپرستی کاپیتان ویلیام الیس ، توسط 9 پرسنل نیروی دریایی تکمیل شدند تا مسلسل و اسلحه ضد هوایی را به عهده بگیرند.

به دلیل فعالیت نیروی دریایی و هوایی آلمانی و ایتالیایی در دریای مدیترانه ، کشتی تیست لگرم  به عنوان بخشی از کاروان از طریق کیپ تاون ، آفریقای جنوبی ، جایی که او سوخت گیری می کرد ، پیش از عزیمت به شمال در سواحل شرقی آفریقا و به دریای سرخ سفر کرد. هنگام خروج از کیپ تاون ، کشتی رانی سبک HMS کارلایل به کاروان پیوست. به دلیل برخورد در کانال سوئز ، این کاروان نتوانست از طریق کانال عبور کند تا به بندر اسکندریه برسد و در عوض در Safe Anchorage F ، در سپتامبر سال 1941 تکیه زد که در آنجا تا زمان غرق شدن در 6 اکتبر 1941 در لنگرگاه ماند. HMS کارلایل در همان محوطه لنگرگاه بست.

در سپتامبر سال 1941 ، تعداد زیادی از نیروهای متفقین در مصر ایجاد شد و اطلاعات آلمان مشکوک شد که یک ناو هواپیمابر در منطقه وجود دارد که سربازان اضافی را به آنجا می آورد. دو هواپیمای Heinkel He 111 II Staffeln ، Kampfgeschwader 26 ، Luftwaffe ، از کرت برای یافتن و نابود کردن ناوگان نیرو اعزام شدند. این جستجو با شکست انجام شد اما یكی از بمب گذاران كشتی های مستقر در Safe Anchorage F.  را هدف گرفت و بزرگترین کشتی را هدف قرار داد ، آنها دو بمب انفجاری به میزان 2.5 تن بلند در کشتی تیست لگرم  را رها كردند ،  كه هر دو ضربه 4 را در نزدیكی استر کشتی كشتند. بمب و انفجار برخی از مهمات ذخیره شده در انتظار 4 منجر به غرق شدن کشتی تیست لگرم  با از دست دادن چهار ملوان و پنج عضو خدمه اسلحه رویال نیروی دریایی شد. بازماندگان توسط HMS Carlisle برداشت شدند. کاپیتان الیس به دلیل اقدامات خود در پی انفجار ، به OBE اعطا شد و یک خدمه ، آنگوس مک لی ، به خاطر نجات یکی دیگر از خدمه ، به مدال جورج و مدال جنگ لویید برای شجاعت در دریا اعطا شد. بیشتر محموله ها در داخل کشتی باقی مانده اند ، عمده ترین استثنای آن بخارهای بخار از محموله های عرشه ای است که به هر طرف خرابه منفجر شده اند.

منبع : ویکی پدیا