بام سوباتان تالش | Roofing Sobatan Talesh

روستای بکر و دست نخورده سوباتان در فاصله ای نه چندان دور از تالش قرار دارد. مسیری سرسبز با چشم اندازی فوق العاده. مقصد نهایی از تالش آغاز می شود. سوباتان حدوداً در چندکیلومتری بخش شمال غربی تالش قرار دارد. روستایی بکر و دست نخورده به نام سوباتان در گیلان : سرزمین آب، آبادی، کوه، اسب های وحشی و روستایی های قدیمی. اینجا سوباتان است جایی که آب و ابر و کوه و زیبایی همه جمع است

بهشتی در ارتفاعات گیلان با دشت هایی وسیع و مراتعی سرسبز و دره هایی زیبا و بی انتها. روستایی بدون دکل برق و آنتن های موبایل. بدون صدای ماشین،بوق، ترمز و گاز. اینجا سرزمین شگفتی هاست. با هم به بام سوباتان تالش قدم می گذاریم.

بام سوباتان تالش 

سوباتان در 20 کیلومتری غرب لیسار در نزدیکی تالش در استان گیلان واقع شده است. بام سوباتان تالش از شمال به رودخانه لیسارمی رسد و از شرق با جنگل های تالش هم مرز است. این منطقه از جنوب به ییلاق های آسبومار جوکندان و از غرب به دریاچه نئور متصل است. سوباتان با ییلاق های اردبیل 19 کیلومتر فاصله دارد.

 این روستای تاریخی، محل سکونت خانواده های بسیاری است که فقط در بهار و تابستان می توانند در آن جا بمانند از بس که زمستان های سردی داشته و برف سنگین در این منطقه می بارد. سوباتان در ارتفاعی بین 1900 تا 2500 متر از سطح دریا قرار دارد برای همین زمستان هایش سرد و طاقت فرساست و حتی در تابستان هم می توان لکه های برف را در ارتفاعات دید.

بام سوباتان تالش در 20 کیلومتری غرب لیسار در نزدیکی تالش در استان گیلان واقع شده است.

به غیر از طبیعت بی نظیر و کوه های سر به فلک کشیده و بوی سبزی و آبادی بام سوباتان تالش، اولین منظره ای که نظرها را به خود جلب می کند، خانه های چوبی است. خانه های چوبی سوباتان قسمت مهمی از بخش سنتی و قدیمی بام سوباتان تالش است.

این خانه های چوبی با سقف های شیروانی از تکه های چوب قهوه ای در تابستان هم گرما را در خود نگه می دارد و درون آن بسیار گرم است. این خانه ها بیشتر از چوب های جنگلی لیسار ساخته شده است و تنه اصلی آن از چوب بلوط است. خانه های قدیمی تر که هنوز سرپا هستند از خانه ای چوبی جدید قوی تر و مقاوم تر به جا مانده اند.

قدیمی ها خانه هایشان را با چوب های بلوط می ساختند و روی آن را با چوب های نازک تری به نام «پلک» می پوشاندند و بعد داخل دیوارها را با کاهگل پر می کردند تا مثل یک عایق جلوی نفوذ سرما و گرما را بگیرد. خانه های قدیمی حتی پنجره هایشان هم چوبی است و با دو پاره تخته چوبی ساخته شده اند. در کنار این خانه های چوبی اتاقک های چوبی کوچک تری به نام «کوم» وجود دارد. کوم ها برای نگهداری از گاو و گوسفندها ساخته شده اند.

سوباتان از شمال به رودخانه لیسارمی رسد و از شرق با جنگل های تالش هم مرز است.

راه رسیدن به بام سوباتان تالش

برای رسیدن به بام سوباتان تالش قدیمی ترین مسیر، جاده جنگلی لیسار به سوباتان است. البته قبل از رسیدن به لیسار از هر شهری که هستید باید به رشت برسید. این جاده بیشتر از طرف گردشگران حرفه ای استقبال می شود.

اما اگر حرفه ای نیستید و کودک زیر هفت سال همراه تان است، این جاده را انتخاب نکنید. از رشت به هشت پر بروید و از هشت پر به سمت جاده اق اولر. البته در هشت پر باید خودروهای شخصی تان را جایی پارک کنید و با نیسان های محلی به سمت سوباتان رفته و در بازار محلی آن پیاده شوید.

اگر می خواهید از اردبیل به سوباتان برسید اول باید به اردبیل بروید و بعد از آنجا به خلخال و سپس جاده نئور بروید. اگر اهل پیاده روی هستید می توانید با پیاده روی10 ساعته و استراحت های کوتاه بین راه به سوباتان برسید. برای سفر با اتوبوس باید از تهران به آستارا و از آنجا به هشت پر بروید و بقیه ماجرا.

 غذا های محلی روستای سوباتان 

اگر از بام سوباتان تالش به سمت آبشار بروید یک بازار محلی سر راه تان می بینید که در رستوران ها با میز و صندلی هایی که از چوب درختان جنگلی ساخته شده ، سال هاست به مهمانان و گردشگران سرویس می دهند. در این رستوران ها می توانید این غذاهای محلی را سفارش بدهید. البته اگر در روستا خانه بگیرید میزبان شما هم می تواند این غذاها رابرایتان آماده کند.

سوجا دیلَه

غذایی که با گوشت پر چرب گوسفند پخته می شود. گوشت گوسفند را ریز ریز و در مخلوطی از روغن و کره سرخ می کنند. بعد کمی ماست روی آن می ریزند و روی حرارت ملایم می گذارند تا جا بیفتد. سوجا دیلَه یکی از غذاهای محلی سوباتان است

کباب بره

  مهم ترین غذای مردم سوباتان کباب بره است. روبه روی در ورودی همه رستوران ها یک گوسفند آویزان است. جلوی چشم مشتری از هر بخشی از گوسفند که دلشان بخواهد گوشت می برند و همان جا به سیخ می کشند و کباب می کنند. مهم ترین غذای مردم سوباتان کباب بره است.

پِندیرَه ویسوج یا پنیر سرخ کرده

این غذا با پنیر تازه درست می شود. در فصل بهار پنیر تازه را در آب پنیر می جوشانند تا کمی سفت شود و هنگام برش دادن خرد نشود . بعد از اینکه کمی سفت شد آن را به ضخامت یک سانتی متر برش می دهند و در روغن محلی سرخ می کنند و روی برنج می ریزند .پنیر سرخ کرده یکی از غذاهای مخصوص سوباتان است.

گوزِلی بریان یا بره بریان

غذای مخصوص مهمانی ها و جشن های رسمی مردم سوباتان این غذاست. برای طبخ گوزلی بریان، یک عدد بره کوچک را بطور کامل تمیز می کنند و در مقدار کمی آب می پزند. سپس شکم آن را از مغز گردو و سبزیجات محلی و ادویه پر می کنند.

قورتماج

این غذا از شیر تازه گوسفند درست می شود و بیشتر چوپانان آن را پخت می کنند و به تازگی پایش به رستوران های محلی هم رسیده است. برای پخت این غذا، ابتدا آتشی درست می کنند و سپس چند قطعه سنگ تمیز از چشمه بر می دارند و در آتش می گذارند تا کاملا سرخ شود. شیر گوسفند را در کاسه مسی می ریزند و سپس سنگ های سرخ شده در آتش را داخل کاسه شیر می اندازند. شیر کاملا می جوشد و حالت ژله ای پیدا می کند. این غذا را با نان محلی می خورند.

سیرجینَه

صبحانه مخصوص بام سوباتان تالش است. برای پخت این صبحانه دلچسب آرد برنج را در مقداری شیر می ریزند و هم می زنند و سپس چند عدد تخم مرغ داخل آن می ریزند و با کمی شکر و زردچوبه دوباره هم می زنند و آن را در ماهیتابه ای که روغنش داغ شده، سرخ می کنند .سیرجینَه، صبحانه مخصوص سوباتانی هاست.

جِزلِق 

دنبه گوسفند را خرد می کنند. پس از داغ کردن و جوشاندن دنبه، روغن آن کاملا جدا می شود و تکه های کوچک دنبه ته ظرف می ماند که ترد و بسیار خوشمزه است که به آن جزلق می گویند. جزلق را با نان و برنج می خورند.