آشنایی با صنوبر تنها نیوزلند

صنوبر تنها نیوزلند

درختان از تماشایی ترین جلوه های طبیعی اند و تصور اینکه در جایی اصلا درختی وجود نداشته باشد خیلی سخت است! تا به حال به این فکر کرده اید که دورافتاده ترین و تنهاترین درخت دنیا در کجا قرار دارد؟ شاید دانستن اینکه یک همچین درختی در کجاست و چه ویژگی های خاصی دارد برایتان جالب باشد.صنوبر تنها نیوزلند این گونه است. این درخت یک صنوبر سیتکا است که در جزیره ای در قسمت جنوبی نیوزلند قرار دارد و اینکه چجوری کاشته شده و توانسته جان سالم به در ببرد جالب است.

جزیره ای را تصور کنید که فقط و فقط یک درخت داشته باشد! حتما برایتان سوال پیش می آید که اگر در این جزیره هیچ درختی رشد نمی کند پس چطور این درخت توانسته رشد کند و بزرگ شود؟ اگر نگاهی به کتاب ثبت رکوردهای جهانی یعنی کتاب گینس بیندازید به قسمتی برمی خورید که در مورد یک صنوبر سیتکا حرف زده است، درختی که در جنوبی ترین جزیره نیوزلند قرار دارد و تنهاترین و دورافتاده ترین درخت جهان است. اگر کل این جزیره را بگردید هیچ درخت دیگری پیدا نمی کنید و برای دیدن نزدیک ترین درخت به آن باید 200 کیلومتر راه بروید و وارد جزایر اوکلند شوید.

چطور این درخت صنوبر به اینجا آمده است؟

در جزیره‌ی دوره افتاده‌ای به نام کمپبل که در 600 کیلومتری جنوب نیوزلند واقع شده، درخت صنوبر سیتکای تنهایی وجود دارد که در واقع، تنهاترین درخت روی زمین است. نزدیکترین همسایه‌ی این درخت، بیش از 220 کیلومتر با آن فاصله دارد و در جزیره‌ی اوکلند واقع شده است و نزدیکترین عضو خانواده‌اش هم در نیکمره‌ی دیگر زمین در آن سوی اقیانوس آرام قرار دارد.

پس چطور این درخت صنوبر به اینجا آمده است؟ جزیره‌ی کمپبل یکی از جزایر جنوبی نیوزلند است. در این جزیره به علت بادهای شدید غربی که در آن می‌وزد، امکان ندارد هیچ گیاه بلندی رشد کند. آب و هوای این منطقه یخبندان نیست ولی آنچنان دلچسب هم نیست. دمای هوای جزیره به ندرت به بالای 10 درجه می‌رسد. تقریبا تمامی روزهای سال، هوا ابری و اکثر روزها نیز هوا بارانی است. تنها 40 روز بدون باران در جزیره‌ی کمپبل وجود دارد و به سختی 600 ساعت در سال هوا آفتابی می‌شود (یعنی به طور متوسط کمتر از دو ساعت در روز).

تنها گیاهانی که از این شرایط جان سالم به در برده‌اند، نوعی گیاه همیشه سبز به نام مگاگرب است. این گیاهان به شکلی غیرعادی برگ‌های بزرگ و پهنی دارند (این میزان از پهنی به منظور دریافت بیشترین میزان نور آفتاب است). صنوبر سیتکا در هر منطقه‌‌ای رشد نمی‌کند. در حقیقت هیچ درخت صنوبر سیتکایی در نیمکره‌ی جنوبی وجود ندارد. تنها منطقه‌ی بومی این درخت، کمربند باریک سواحل غربی آمریکای شمالی است که از آلاسکا و بریتش کلمبیا تا شمال کالیفرنیا گسترده شده است. به نظر می‌رسد که این صنوبر توسط لرد رانفورلی  کاشته شده است. رانفورلی در بین سالهای 1897 الی 1904 فرماندار نیوزلند بود.

میوه های این درخت

رانفورلی این درخت را در حالی که با هیئتی به این جزیره‌ی خارج از نیوزلند آمده بود، کاشت. آنها در حدود سال‌های 1901 تا 1907 به منظور جمع‌آوری نمونه‌ی پرندگان برای موزه‌ی بریتانیا به آن منطقه رفته بودند. اگرچه این درخت در این شرایط عجیب زنده ماند (به علت تطبیق خود با طبیعت سرد و مرطوب این منطقه)، اما هرگز تکثیر نشد. بعد از این همه سال، ارتفاع درخت به سختی به ده متر می‌رسد (طبق اندازه‌گیری که در سال 2011 انجام شد). در حالی که نمونه‌های دیگر این درخت در منطقه‌ی بومی‌شان، حداقل 60 متر ارتفاع دارند.

درخت صنوبر این جزیره علیرغم اینکه صدسال عمر کرده اما هرگز میوه (مخروطی) نداده است، زیرا این درخت همیشه در سن جوانی باقی مانده است! رشد ناگهانی این درخت تا حدودی ناشی از آب و هوای اقیانوسی بوده و همچنین تا حدودی ناشی از این حقیقت که ساقه‌ی درخت به طور مرتب توسط کارکنان ایستگاه هواشناسی آن منطقه تا سال 1958 قطع می‌شده است. در جزیره کمپبل هیچ جنگل طبیعی وجود ندارد و کارکنان ایستگاه از بخش تنه بالای صنوبر برای درخت کریسمس استفاده می‌کردند. اما به راستی این درخت چطور زنده مانده است؟ در پاسخ به این سوال، باید در مورد مفهومی به نام عصر جدید زمین شناسی کمی اطلاعات به دست بیاوریم.