
پارک ملی دریاچههای پلیتویک کرواسی
شرح
دیدنی ترین و محبوبترین جاذبه کشور کرواسی ، پارک ملی دریاچههای پلیتویک میباشد که هر ساله گردشگران زیادی را به سوی خود جلب میکند. این پارک ملی تقریبا در نیمه راه بین پایتخت یعنی زاگرب و شهر زادار در نزدیکی دریا قرار گرفته است. دریاچههای این پارک سالها است که به یکی از بایدهای بازدید در تور اروپا تبدیل شدهاند. زیبایی این پارک ملی مربوط به 16 دریاچهاش است؛ دریاچههایی که با مجموعهای از آبشارها به هم متصل و با جنگلی متراکم، سرسبز و پر از حیوانات وحشی مانند گوزن، خرس، گرگ، گراز و گونههای نادری از پرندگان احاطه شدهاند.
طبیعت زیبا و منحصر به فرد آن ، دریاچه ها و آبشار های کوچک و بزرگ ، گونه های گیاهی و جانوری ، به همراه رنگ های چشم نواز آب دریاچه ها همه و همه تنها بخشی از جاذبه های این پارک هستند. یکی دیگر از جاذبه ها یا بهتر است بگوییم امکانات این پارک زیبا این است که شما می توانید مراسم ازدواجتان را در آن برگزار کنید. فکرش را بکنید ، در سرزمین آبشارها و و دریاچه ها ، میان درختان سرسبز و زیبای پارک پیوندتان را با یارتان ببندید ، زیبا و فراموش نشدنی خواهد شد … این منطقه طبیعی حدود 300 کیلومتر مربع مساحت دارد، در حالی که دریاچهها در فاصلهای 8 کیلومتری به هم پیوستهاند.
جاذبه های دیدنی پارک
در محدوده این پارک تفاوت ارتفاع زیادی هم وجود دارد؛ بلندترین نقطه 12870 متر بالاتر از سطح دریا است در حالی که در پایین ترین نقطه این عدد به 380 متر میرسد. در فصلهای مختلف، پارک رنگهای متفاوتی به خود میگیرد؛ چه محیطهای سرسبز و زیبای بهار و تابستان باشد، چه رنگهای غنی پاییز یا مناظر جادویی برف و یخ در زمستان، شما با یکی از اعجاب آورترین جاذبههایی که در تور اروپا میتوانید ببینید مواجه هستید.
پارک ملی دریاچه های پلیتویک کرواسی هر روز و در تمام طول سال باز است. این پارک شگفت انگیز ، در تمام فصول سال زیباست ، می توان گفت زیبایی آن همیشگی و پابر برجاست . چه در فصل بهار که تازگی و طراوت طبیعت جلوه ی خاصی به آن داده است ، و چه در فصل پاییز که صحنه ای هزار رنگ از هنر خالق به نمایش گذاشته می شود. زمستان ها هم ، گرچه طبیعت از حرکت می ایستد اما این پارک هنوز هم مغرور و زیباست . استشمام بوی طراوت و تازگی و دیدن منظرههای آبهای خروشان آبشارها، تجربهای فراموش نشدنی برایتان به یادگار خواهند گذاشت. پارک ملی پلیتویک در سال 1979 به عنوان میراث جهانی در یونسکو ثبت شد.