مسجد بدشاهی در لاهور

مسجد بدشاهی یک مسجد دوره مغول در شهرلاهور ، پاکستان است. این مسجد در غرب قلعه لاهور در امتداد حومه شهر Walled Lahore واقع شده است ، و به طور گسترده ای به عنوان یکی از نمادهای برجسته لاهور در نظر گرفته می شود. مسجد بدشاهی توسط امپراتور اورنگزب در سال 1671 ساخته شد و ساخت این مسجد دو سال به طول انجامید و تا سال 1673ادامه داشت. این مسجد نمونه مهمی از معماری مغول است وبا نمای بیرونی که تزئین شده با ماسه سنگهای قرمز حک شده با لایه های مرمر مغول است. و بزرگترین مسجد دوره مغول است و دومین مسجد بزرگ در پاکستان محسوب میشود. پس از سقوط امپراتوری مغول ، این مسجد توسط امپراتوری سیک و امپراتوری انگلیس به عنوان پادگان مورد استفاده قرار گرفت و هم اکنون یکی از نمادهای دیدنی پاکستان است.

مسجد بدشاهی در مجاورت شهر والد لاهور پاکستان واقع شده است. ورودی مسجد در ضلع غربی مستطیل هزوری باغ قرار دارد و روبروی دروازه معروف المگیری قلعه لاهور است که در ضلع شرقی هزاره باغ واقع شده است. این مسجد به منظور گرامیداشت مبارزات نظامی علیه پادشاه ماراتا چاتراپاتی شیواجی ساخته شده است ، اگرچه ساخت این مسجد خزانه های مغول را خسته کرده و دولت مغول را تضعیف می کند. ولی به عنوان نمادی از اهمیت این مسجد ، آن را به طور مستقیم در اطراف قلعه لاهور و دروازه المگیری آن بنا کردند، که همزمان با ساخت اوراجزب در زمان ساخت مسجد ساخته شد. در سال 1849 انگلیسی ها کنترل لاهور را از امپراتوری سیک به دست گرفتند. در زمان راج بریتانیا ، این مسجد و قلعه مجاور همچنان به عنوان پادگان نظامی مورد استفاده قرار می گرفتند. 80 سلول ساخته شده به دیوارهای اطراف حیاط وسیع آن توسط انگلیسی ها پس از شورش هند در سال 1857 تخریب شد ، تا از استفاده آنها برای فعالیت های ضد انگلیس جلوگیری شود. سلولها توسط بازیهای باز معروف به دالان جایگزین شدند.

به دلیل افزایش نارضایتی مسلمانان نسبت به استفاده از مسجد به عنوان پادگان نظامی ، انگلیسی ها در سال 1852 مؤسسه مسجد بدشاهی را برای نظارت بر ترمیم و احیای مجدد آن به عنوان محلی برای عبادت مذهبی تأسیس کردند. از آن زمان به بعد ، تعمیرات پی پیمایی زیر نظر اداره مسجد بدشاهی انجام شد. این ساختمان به طور رسمی توسط جان لارنس ، که روحانی هندوستان بود ، به جامعه مسلمانان بازگردانده شد.وسپس ساختمان بعنوان مسجد دوباره احیا شد. در آوریل 1919 ، پس از قتل عام امریتسار ، جمعیتی مختلط سیک ، هندو و مسلمان با 25000 تا 3500000 نفر تخریب شده در اعتراض در صحن مسجد جمع شدند. سخنرانی گاندی در این مراسم توسط خلیفه شوجاع الدین خوانده شد ، که بعداً رئیس مجلس استانی پنجاب شد.

تعمیرات گسترده از سال 1939 به بعد آغاز شد ، هنگامی که سیکندر حیات خان شروع به جمع آوری بودجه برای این منظور کرد. نوسازی تحت نظارت معمار نواب علم یار یونگ بهادور انجام شده است. از آنجا که خان عمدتاً برای ترمیم های گسترده در مسجد اعتبار داشت ، در مجاورت مسجد واقع در هزاره باغ دفن شد. در هر یک از چهار گوشه مسجد ، منارهای هشت ضلعی ، سه طبقه مناره ساخته شده از ماسه سنگ قرمز وجود دارد که دارای 196 فوت بلندی ، با یک فضای بیرونی 67 فوت و محیط داخلی آن هشت و نیم پا است. هر مناره در بالای یک سایبان مرمر قرار دارد. ساختمان اصلی مسجد همچنین دارای چهار مناره اضافی دیگر در هر گوشه ساختمان است.

منبع : ویکی پدیا