آشنایی با مسجد وزیر خان در لاهور

مسجد وزیرخان در لاهور

مسجد وزیرخان مسجدی در قرن هفدهم است که در شهر لاهور ، مرکز استان پاکستان پنجاب واقع شده است. این مسجد در زمان سلطنت امپراتور مغول شاه جهان به عنوان بخشی از مجموعه ای از ساختمانها که شامل حمام های شاهی همام در این نزدیکی بود نیز به بهره برداری رسید. ساخت مسجد وزیرخان در سال 1634 هجرقمری شروع شد و در سال 1641 به پایان رسید. این مسجد به عنوان تزئین شده ترین مسجد دوره مغول محسوب میشود، مسجد وزیرخان به دلیل کارهای کاشی کاری پیچیده معروف به کاشی کاری مشهور است ، و همچنین سطوح داخلی آن که تقریباً کاملاً تزئین شده با نقاشی های دیواری پیچیده ای از دوره مغول است. این مسجد از سال 2009 تحت نظارت آژانس اعتماد آقاخان برای فرهنگ و دولت پنجاب ، با کمک دولتهای آلمان ، نروژ و ایالات متحده بازسازی شده است.

این مسجد در شهر لاهور در امتداد ضلع جنوبی شاهی گزرگه لاهور یا “جاده سلطنتی” واقع شده است که این مسیر سنتی بود که توسط اشراف مغول در مسیر خود برای اقامتگاه های سلطنتی در قلعه لاهور طی می شد. این مسجد تقریباً 260 متری غرب دروازه دهلی ، جایی که شاهی همام مسجد قرار دارد ، واقع شده است. این مسجد همچنین با یک میدان شهری معروف به “وزیر خان چوک” و “دروازه چیتا” روبرو است. این مسجد چندین مغازه را در آنچه به عنوان “بازار خوشنویسان” معروف است ، در خود جای داده است. فضای داخلی این مسجد بسیار زیبا با نقاشی های دیواری تزئین شده است که سنتزهای تزئینی مغول و محلی پنجابی را ترسیم می کند ، در حالی که نمای بیرونی مسجد به طرز باشکوهی با کارهای کاشی کاری پیچیده به سبک پارسی تزئین شده است.

ساخت مسجد

ساخت مسجد تحت سلطنت امپراتور مغول شاه جهان در سال 1634 یا 1635 آغاز شد و تقریباً در مدت هفت سال به پایان رسید. در اواخر دهه 1880 ، جان لاكوود كيپلینگ ، پدر روديارد كيپلینگ ، در ژورنال سابق هنر هند در مورد مسجد و عناصر تزئینی آن نوشت. این مسجد بر روی یک ستون مرتفع ساخته شده است که پورتال اصلی آن بر روی وزیر خان چوک باز شده است. محیط بیرونی مسجد وزیرخان 279 فوت با 159 فوت ، با محور طولانی به موازات شاهی گزرگه اندازه گیری می کند. این بنا با آجرهایی گذاشته شده در آهک کنکاد ساخته شده است. مسجد وزیرخان به دلیل زیباسازی بسیار زیبا به سبکی که از چندین منطقه تزئین شده است ، مشهور است. در حالیکه سایر بناهای تاریخی لاهور از دوره شاه جهان دارای کاشی کاری پیچیده است ، هیچ کدام با مقیاس عظیم مسجد وزیرخان مطابقت ندارند.

آجرهای روبروی قسمت بیرونی مسجد بسیار سرشار از اثری با عنوان فارسی به نام كاشی كاری است. نما های رو به حیاط داخلی غالباً با نقوش و پالت هایی تزئین شده اند که تأثیرات قدرتمندی از قرن 17 هجری شمسی به نمایش می گذارند. رنگ های پارچه ای ایرانی به کار رفته شامل فیروزی ، سفید ، سبز ، نارنجی ، زرد و بنفش است ،  در حالی که نقوش تحت تأثیر فارسی شامل گل و انگورهای ستاره ای است. این مسجد همچنین حاوی نقوش درختان سرو است و اولین بنای تاریخی مغول است که این نقوش را از ایران قرض گرفته است.

منبع : ویکی پدیا