آشنایی با منطقه لمیر

لمیر

لمیر از زبان زرتشت در عهد باستان و از نام المیرا (قوم بزرگ) که از خدایان زرتشتیان گرفته شده است. این واژه  در گذر زمان ابتدا به المیر و بعدها به لمیر تغییر یافته است.قلاع مخروبه و باستانی موجود در منطقه سلطان سفید کوهستان لمیر حاکی از آن است که در آنجا با روشن کردن آتش آئین های دین زرتشت را برگزار می شده است.

این منطقه بعلت دارا بودن منابع وسیع جنگلی ، رودهای همیشه پرآب، مناطق جلگه ای حاصلخیز و از طرفی همجواری با دریای خزر(Caspian Sea) از دیرباز مورد توجه اقوام مختلف از قبیل تالش، گیلک و بویژه آذری ها قرار گرفته بود که گویش ۷۰ درصد مردم در قرون گذشته تالشی و ۳۰ درصد هم آذری بوده است.با آغاز جنگ جهانی دوم (۱۳۲۰ش-۱۹۴۱م) علیه روسیه (شوروی سابق) پل های رودخانه لمیر شاهد عبور سربازان آلمانی(نازی ها) و مجاری بود و ارتش سرخ روسیه بارها این پلها را با دینامیت از ریشه نابود کردند.

دره کوملی جیه

دره زیبا و شگف انگیز گوملی جیه حاصل عملکرد یکی از شاخه های فرعی گسل نئور است. این دره عمیق و پرتگاه ایجاد شده به خوبی قدرت عملکرد گسل نئور را نشان می دهد. دره قوملی‌گون‌ای در سمت راست ایستگاه رادیو تلویزونی کوه سنگر قرار گرفته است و راه دسترسی به لمیر در این دره قرار گرفته است این دره را می توان نقطه ابتدایی رودخانه دائمی لمیر دانست.

آبشار این منطقه را به جرأت می توان یکی از زیبا ترین و مرتفع ترین آبشار های ایران نام برد که از نگاه تیز بین گردشگران دور مانده است. این آبشار در پایین دست روستای مسکین و بالادست روستای درزه کری قرار گرفته است. که متشکل از سه آبشار پله مانند است. ارتفاع آبشار اصلی ۷۵ متر، آبشار بالادست ۱۴ متر و آبشار پایین نیز در حدود ۱۶ متر است. قسمت عمده ارتفاع آبشار را لایه های شیلی سیاه رنگ تشکیل داده است که به همراه پوشش گیاهی وجنگلی منطقه جلوه خاصی به آبشار داده است بطوریکه آدمی را محو تماشای خود می کند.

رودخانه این منطقه

رودخانه این منطقه نیز از دامنه کوه سنگر و کوههای دیگر منطقه سرچشمه می گیرد و پس از عبور از مسیر های پر پیچ خم خود را به دریای زیبای خزر می رساند. این رودخانه دائمی بوده و حتی در سال های کم آبی  نیز دارای آب کافی برای ساکنان منطقه می باشد. این رود خانه در سالیان گذشته چندین بار طغیان کرده است و آثار وقوع سیلاب های مهیب به راحتی در اطراف رودخانه قابل مشاهده می باشد، طوری که توانسته سنگ های چندین تنی را با خود حمل نماید و در قسمت های پائین دست رود خانه قرار دهد، بعضی از این سنگ های غول پیکر دارای گرد شدگی خوبی نیز هستند که حاکی از طی مسافت زیاد توسط رود خانه می باشد. این رودخانه در مسیر حرکت خود سنگ بستر را نیز فرسایش داده و باعث ایجاد استخر های طبیعی با عمق زیاد گردیده است.