آشنایی با دریاچه بایکال

دریاچه بایکال

دریاچه‌ی بایکال با عمق ۱٬۶۴۲ متر عمیق‌ترین و قدیمی‌ترین دریاچه‌ی دنیا و روسیه است. این دریاچه‌ی ۲۵ میلیون ساله، در سیبری واقع شده و با رشته‌کوه احاطه شده است. این دریاچه یکی از زلال‌ترین دریاچه‌های دنیا است که به «مروارید سیبری» نیز شناخته می‌شود. اقامتگاه‌های تفریحی زیادی در اطراف این دریاچه وجود دارد که آن را به یکی از محبوب‌ترین مقصدهای گردشگری در روسیه تبدیل کرده است. این دریاچه هفتمین دریاچه بزرگ جهان است و در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. این دریاچه‌ همچنین بزرگترین منبع آب شیرین جهان به شمار می‌آید. تقریبا ۲۰ درصد از تمام آب شیرین غیرمنجمد سطحی روی کره زمین در این دریاچه قرار دارد. این دریاچه ۳۱۵۰۰ کیلومترمربع وسعت دارد. 

دریاچه بایکال با بیش از ۲۵ میلیون سال قدمت، قدیمی ترین دریاچه دنیا نیز به حساب می آید و در حدود ۲۳۶۱۵٫۳۹ کیلومتر مکعب از آبهای شیرین دنیا را شامل میشود که به تنهایی از تمام منابع آب شیرین در آمریکای شمالی بیشتر است. یکی از ویژگی های اصلی این دریاچه زلال بودن بیش از حد آن است، به طوری که جسمی در عمق ۴۰ متری به راحتی دیده خواهد شد. به علاوه دریاچه بایکال یکی از زیباترین دریاچه های کره زمین محسوب میشود و به طور متوسط در هر سال با سرعتی در حدود ۲ سانتیمتر رشد میکند. دانشمندان بیش از ۲۶۰۰ گونه مختلف از گیاهان و جانوران را در این منطقه شناسایی کرده اند که ۷۰ در صد آنها بومی این منطقه میباشند.

گونه های مختلف منطقه

از گونه های مخصوص این منطقه می‌توان به فوک های آب شیرین و ماهی omul که از محبوبترین ماهیان آزاد است، اشاره نمود. همچنین روباه، عقاب، گوزن، خرس و جانوران و گیاهان مختلف دیگر نیز در اطراف دریاچه زندگی میکنند. کوه های راکی و جنگل های زیبای اطراح بایکال، چندین برابر به زیبایی این منطقه افزوده است و باعث ایجاد فعالیت های تفریحی و گردشگری زیادی در روسیه شده است که شامل کوهنوردی، قایقرانی، دوچرخه سواری، ماهیگیری میشود.

اقتصاد ناحیه

از عصر حجر مردمان بیشماری نزدیک دریاچه زندگی میکردند و آب آن را نمادی از تقدس میدانستند، ولی مهاجرت اصلی بعد از کشف دریاچه توسط ایوانف روسی در قرن هفتم صورت پذیرفت. کمی بعد بدلیل ماهیگیری و شکار فراوان، این ناحیه از نظر اقتصادی بسیار رونق گرفت و به یکی از مناطق مهم تجارت در روسیه تبدیل شد. در قرن نوزدهم با احداث راه آهن سیبری، اکتشافات جغرافیایی و زمین شناسی مختصری از این ناحیه به عمل آمد، و بعد ها و با پیشرفت علم، منطقه هر چه بیش از پیش شناخته شد و در سال ۱۹۷۶ اولین عکس ماهواره ای نیز از دریاچه گرفته شد. اما با وجود کاوش های فراوان، هنوز هم راز های بسیاری در مورد این دریاچه وجود دارد.