قلعه دوین در اسلواکی

قلعه دوین قلعه ای در دوین است ، که یک بخش از براتیسلاوا ، پایتخت اسلواکی است.این قلعه از زمان نوسنگی مستقر شده و از زمان برنز و آهن و بعداً توسط سلت ها و رومی ها تقویت شده است. صخره به دلیل قرار گرفتن در محل رودخانه های دانوب و موراوا ، مکانی مناسب برای قلعه است. این قلعه از مسیر تجاری مهم در امتداد دانوب و همچنین یک شاخه از جاده کهربا دیدن می کند. این قلعه درست در داخل خاک اسلواکی در مرز بین اسلواکی و اتریش قرار دارد.

این مرز از غرب به شرق در امتداد رودخانه موراوا و متعاقباً دانوب عبور می کند. قبل از سال 1989 ، پرده آهنین بین بلوک شرقی و غرب درست جلوی قلعه می دوید. اگرچه این قلعه برای عموم آزاد بود ، اما مناطق اطراف آن منطقه ای محدود نظامی را تشکیل می داد و به سختی با برج های نگهبانی و سیم خاردار مستحکم شده بود. پس از انقلاب مخملی ، منطقه تخریب شد.در داخل قلعه منظره ای گسترده از دیوارها ، راه پله ها ، حیاط های باز و باغ ها در ایالات مختلف ایجاد شده است. با این حال ، همه آنها با بازسازی مداوم و پروژه باستان شناسی که از زمان پس گرفتن شهر دوان از آلمان نازی که مدت کوتاهی قبل از جنگ جهانی دوم الحاق آن بود ، به آسانی قابل دستیابی هستند.

قدیمی ترین قلعه در اسلواکی

قلعه دوین یکی از قدیمی ترین قلعه های اسلواکی است. این قلعه احتمالاً اولین بار در منابع مکتوب در سال 864 ذکر شده است ، هنگامی که لوئیس آلمانی در یکی از جنگهای مکرر بین فرانکها و موراویای بزرگ به ترتیب در “قلعه دووینا” شاهزاده براستیسلاوا را محاصره کرد. از طرف دیگر ، شناسایی دووینا با قلعه دوین بر اساس استدلال های زبانی ادعا شده و عدم وجود دلایل متقاعد کننده باستان شناسی مورد بحث قرار گرفته است.

تاریخچه قلعه دوین در اسلواکی

در قرن سیزدهم ، قلعه سنگی برای محافظت از مرزهای غربی پادشاهی مجارستان ساخته شد که وجود آن در سال 1271 به ثبت رسیده و مرجعی از قلعه دوین در سال 1326 ظاهر شد. بین سالهای 1301 و 1323 ، این قلعه توسط دوکهای اتریش برگزار شد که آن را به اوتو فون تیلسبرن اعطا کرد. در سال 1323 ، دوک ها ولسوالی پوزسونی را به پادشاه چارلز اول مجارستان منتقل کردند و قلعه دوین به تصرف سران ایالت تبدیل شد.

در سال 1385 ، این قلعه توسط Margrave Jobst از موراویا اشغال شد و آن را تا سال 1390 نگه داشت ، هنگامی که پادشاه سیگیسموند مجارستان آن را بازخرید کرد و آن را به دوک استیبور از استیبوریچ داد. پس از آن ، پادشاه این قلعه را به یک شوالیه اتریشی ، لوزل هرینگ که در سال 1414 قلعه را به نیکلاس دوم گارای منتقل کرد ، وام داد. در حدود سال 1444 ، پادشاه فردریک چهارم آلمان ، این قلعه را اشغال کرد ، اما آن را به لادیسلاوس داد.

منبع : ویکی پدیا