چان چان پرو

آشنایی با چان چان پرو

سفر به پرو با تجربه‌های منحصر به فرد و بی‌نظیری همراه است. یکی از بزرگترین و البته قدیمی ترین تمدن های دنیا را کشور پرو دارد، تمدنی که از 3000 سال قبل از میلاد مسیح بوجود آمده و در طول تاریخ درخشیده است. چنین تاریخی باعث شده تا آثار و بقایای تاریخی زیادی از آن ها به جا بماند که بیشتر این بناها هم توسط قومی به نام قوم اینکاها ساخته شده است. پرو را با پشتوانه ی غنی تاریخی و فرهنگی که دارد می شناسند، نماد آن را شهر تاریخی ماچوپیچو می دانند از آن با عنوان مهد امپراتوری اینکا یاد می کنند. چان چان نام سایتی باستان‌شناسی در کشور پرو است که به‌ عنوان بزرگ‌ترین سازه خشتی جهان شهرت دارد. این شهر پیش‌تر پایتخت تمدن چیمو بوده و قلمرو آن به طول هزاران کیلومتر در امتداد ساحل شمالی از جنوب اکوادور تا مرکز پرو گسترده بوده است.

قدمت شهر چان چان پرو

قدمت بنای این شهر به سال 850 میلادی بازمی‌گردد و تا زمان فتح آن توسط امپراتوری اینکا در سال 1470 ادامه داشته است. در زمان اوج حکومت امپراتوری چیمو، وسعت چان چان در حدود 20 کیلومتر مربع و ناحیه مرکزی آن در حدود 6 کیلومتر مربع بوده و تعداد 60000 نفر در آن سکونت داشته‌اند. این شهر از 9 ارگ مستطیلی تشکیل‌شده است که توسط دیوارهایی به ارتفاع 9 تا 18 متر احاطه‌ شده‌اند. در هریک از این بخش‌ها، هزاران بنا اعم از معبدها، اقامتگاه‌ها، انبارها، فضاهای باز، مخازن و محل مراسم عزاداری قرار دارند. دیوارهای بناها نیز اغلب با کنده‌کاری نقوشی مانند مفاهیم انتزاعی و حیوانات تزئین شده‌اند. طرح ساختن این شهر بزرگ که پهناورترین شهر باستانی منطقه بوده است بیانگر استراتژی های سیاسی و اجتماعی آن دوران است .

بخش های صنعتی چان چان

4 بخش صنعتی چان چان  برای کارهایی مانند صنایع چوبی، بافندگی، طلاسازی و نقره‌سازی تعبیه‌ شده‌اند. البته ذخایر فلزات گران‌بهای شهر در قرن شانزدهم توسط جویندگان گنج اسپانیایی به تاراج رفته است. منطقه جنوبی نیز برای کشاورزی مورداستفاده قرار می‌گرفته و دارای سیستم آبیاری پیچیده‌ای‌ است. چان چان در یکی از خشک‌ترین بیابان‌های ساحلی جهان واقع است که میانگین بارش سالانه آن کمتر از 2/5 سانتی‌متر گزارش‌شده است. از این‌ رو، خشکی آب‌وهوای منطقه موجب شده است تا این سازه خشتی تاکنون باقی‌ بماند. ولی چان چان نیز از آثار تغییرهای جوی در امان نمانده و به دلیل بارش باران‌های سیل‌آسا در معرض تخریب قرار دارد.  این شهر امروزه به عنوان بزرگترین شهر خشتی جهان به ثبت یونسکو رسیده است. بسیاری در سفر به آمریکای جنوبی و کشور پرو از این شهر زیبا و تاریخی دیدن می کنند.