کلیسای جامع بورگوس

کلیسای جامع بورگوس 

کلیسای جامع بورگوس ، کلیسایی متعلق به قرن دوازدهم تا شانزدهم میلادی که یکی از زیباترین شاهکارهای معماری گوتیک در جهان محسوب می‌شود. این کلیسا به دستور شاه فرناندوی سوم در سال 1221 در شهر بورگوس که در آن زمان پایتخت پادشاهی اسپانیا محسوب می‌شده، ساخته شده است. ساخت و تکمیل این کلیسا تا سال 1567 به طول انجامید. با این وجود در طی قرن‌های پانزدهم و شانزدهم میلادی تغییراتی در آن صورت گرفت و مهم‌ترین و زیباترین بخش کلیسا در قرن هجدهم میلادی به آن اضافه شد. 

کلیسایی که امروزه با نام کلیسای جامع بورگوس می‌شناسیم در واقع ساختمان تغییر شکل داده و تکمیل شده عبادت‌گاه کوچکی است که پیش‌تر در این مکان وجود داشته است. در طول چهار قرن که ساخت کلیسا به طول انجامیده، معماران، صنعت‌گران و مجسمه‌سازان بسیاری در این طرح همکاری نمودند و اوج خلاقیت خود را به نمایش گذاشتند. 

نمای داخلی کلیسا

در واقع این بنای حیرت انگیز ۳ راهرو، ۱۹ نمازخانه و یکی از بهترین راهروهای مسقف گوتیکی اسپانیا را در خود جای داده که به قرن ۱۴ بازمی‌گردد. علاوه بر این تزئیناتی از مجسمه‌های قرن ۱۳ و ۱۴ نیز در میان سایر عناصر به چشم می‌خورند. یکی از دلایلی که باعث تمایز این بنای زیبا از سایر کلیساهای اسپانیا شده، مناره‌های هشت ضلعی غیر طبیعی آن است. این شاهکار معماری به مریم مقدس پیشکش شده و درست در مقابل میدان مریم مقدس نیز قرار گرفته است.

اگر از این میدان به بازید کلیسا بروید در ابتدا دو برج 84 متری و سر در اصلی کلیسا به سبک معماری گوتیک توجه شما را جلب خواهد کرد. پنجره رز بزرگ با شیشه‌های رنگی زیبا و سه دروازه دیگر نیز از اینجا قابل رویت‌ هستند. در سمت چپ شما دروازه حواریون قرار گرفته و دروازه «پِیِخریا» (Pellejería) را که در سال ۱۵۱۶ توسط «فرانسیسکو د کولونیا» (Francisco de Colonía) ساخته شده، در امتداد مسیر خود می‌توانید مشاهده نمایید. در خیابان «پالوما» (Paloma) نیز دروازه‌ای به نام «سارمنتال» (Sarmental) که آن‌هم معماری‌ای به سبک گوتیک داشته و متعلق به قرن سیزدهم است، وجود دارد. 

گنبد کلیسای اصلی به عنوان خاص‌ترین بخش کلیسا شناخته می‌شود. در این محل جسد رودریگ دیاز و همسرش دفن شده است که این مقبره‌ها ارتباط زیادی با تاریخ اتحاد اسپانیایی و رِکُونکیستا (جنبش استرداد یا سقوط آندلس) دارند. کمی آن‌سوتر از این مقبره‌ها راه پله‌ای طلایی واقع شده که متعلق به قرن شانزدهم میلادی است و تحت تاثیر رنسانس ایتالیا ساخته شده است. در محراب اصلی نیز تعدادی از اعضای خانواده سلطنتی اولیه کاستیل آرمیده‌اند.