پارک ملی کوههای آبی

پارک ملی کوههای آبی یک پارک ملی محافظت شده است که در منطقه Blue Mountains در نیو ساوت ولز واقع در شرق استرالیا واقع شده است. پارک ملی در حدود 80 کیلومتری غرب سیدنی واقع شده است ، و مرز این پارک کاملاً نامنظم است زیرا توسط جاده ها ، مناطق شهری و شهرک های شکسته شکسته شده است. با وجود نام کوه ها ، این منطقه یک فلات فرازمینی است که توسط تعدادی رودخانه بزرگتر پراکنده شده است. بلندترین نقطه در پارک کوه Mount Werong با ارتفاع 1.215 متراز سطح دریا است. در حالی که کمترین نقطه از رودخانه نپان در 20 متر  بالاتر از سطح دریا است که از پارک خارج می شود .

پارک ملی یکی از هشت منطقه حفاظت شده است که ، در سال 2000 ، به منظور ثبت بخشی از میراث جهانی یونسکو به نام منطقه بزرگ کوههای آبی ثبت شد. کوههای آبی بزرگ یکی از 15 مکان میراث جهانی بود که در تاریخ 21 مه 2007 در فهرست میراث ملی گنجانده شد.پارک ملی کوههای آبی مرکزی ترین مرکز هشت منطقه حفاظت شده در داخل میراث جهانی است و بخشی از محدوده بزرگ تقسیم را تشکیل می دهد. این پارک همچنین در فهرست میراث فرهنگی استرالیا ذکر شده است و مجموعه کلی مسیرهای پیاده روی منطقه ای کوههای آبی در فهرست میراث دولتی ذکر شده است.

پیدایش پارک ملی پیشنهادی بود که میلز دانفی ، محافظه‌کار اولیه ، برای پارک ملی بزرگ کوهستان آبی در سال 1932 انجام داد. این شامل مناطق بزرگی از آنچه امروز پارک ملی کوههای آبی است ، و ولمی ، کانگانرا بوید ، ناتای ، باغهای استون ، و دریاچه های تیرلر ، به همراه سایر ذخایر طبیعی کوچکتر. همه توسط پارک ملی و خدمات حیات وحش NSW اداره می شوند. در سپتامبر سال 1959 ، پارک ملی کوههای آبی با پوشش 63000 هکتار روبرو شد. در سال 2000 این کشور به عنوان بخشی از میراث جهانی کوه های بزرگ آبی درج شد. در سال 1999 ، 37 مسیر پیاده روی به ثبت میراث دولتی اضافه شد ، که از گلنبروک و رودخانه نپین در شرق امتداد داشتند. به کوه توماح در شمال؛ به ولگان و نیوز در شمال غربی؛ به غارهای جنولان و اوبرون در غرب؛ و در جنوب ، پیاده روی های بیشماری که از فلات از Katoomba ، Leura و Wentworth Falls به پایین سقوط پارک ملی کوههای آبی در سمت شرقی محدوده بزرگ تقسیم قرار دارد.

دامنه های فلات به آرامی از غرب به شرق از ارتفاع حدود 1100 متر از سطح دریا در نزدیکی کوه ویکتوریا تا کمتر از 200 متر از سطح دریا در حوالی گلنبروک پایین می روند. چهار رودخانه اصلی وجود دارد که بیشتر حوضه آبریز آنها درون پارک است: رودخانه ولنگامبه در شمال ، رودخانه گروس در مرکز ، و رودخانه های کاکس و وولوندیلی در جنوب. دو مورد اخیر به دریاچه Burragorang ، که درست در خارج از پارک واقع شده است و محل سد Warragamba ، منبع اصلی آب آشامیدنی سیدنی است. بخش کوچکی از رودخانه نپان از پارک عبور می کند. همه رودخانه های اصلی از غرب به شرق جریان می یابد.

از نظر ساختاری ، کوههای آبی بخشی از حوضه بزرگ سیدنی است. حوضه سیدنی از لایه هایی از سنگ های رسوبی تشکیل شده است که در طی 300 میلیون سال گذشته گذاشته شده است. کوههای آبی و محدوده بزرگ تقسیم حدود 50 میلیون سال پیش ، زمانی که منطقه بلند شد ، شکل گرفت. اخیراً ، جریان های آتشفشانی مناطق بزرگی از کوهستان ها را در بازالت پوشانده اند. اینها عمدتاً فرسوده شده اند و فقط قشرهای گاه به گاه را در قله های بلند می گذارند.

منبع : ویکی پدیا